Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Κριτική τηλεόρασης

( τα λερωμένα, τ' άπλυτα... :: 20-01-2003) 

Φαινόμενα

Τα λερωμένα, τ' άπλυτα…

Μια σοβαρή κρίση στον χώρο του ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστές, πρόσωπα-σύμβολα του κεφαλαίου της εγχώριας λαϊκής εκτόνωσης, κινδυνεύει να καταναλωθεί ως θέαμα και αυτή

ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Καλός ποδοσφαιριστής αλλά και πρόσωπο σύμβολο, κατάλληλο για να δώσει λάμψη στο θλιβερό ελάττωμα ενός πολυσύνθετου τομέα της σύγχρονης ψυχαγωγίας όπως είναι το ποδόσφαιρο

Ένας ποδοσφαιριστής-σύμβολο, ο Ντέμης Νικολαΐδης, μια αοιδός-σύμβολο της σουξεδονύχτας, η Δέσποινα Βανδή, ζευγάρι λαμπερό οι δυο τους, κεφάλαιο της λαϊκής εκτόνωσης παθών και κεφιών, βρίσκονται στο επίκεντρο μιας σκανδαλώδους υπόθεσης που δημιούργησε το εγχώριο ομιχλώδες ποδοσφαιρικό περιβάλλον, με πρωταγωνιστή τον επίσης σκανδαλώδη επιχειρηματία Μάκη Ψωμιάδη, ο οποίος έχει τα ηνία της ομάδας με τη φανέλα της οποίας αγωνίζεται ο Ντέμης Νικολαΐδης. Το ζευγάρι καταγγέλλει τη συμπεριφορά του κ. Ψωμιάδη να εισβάλλει νύχτα στο σπίτι τους απειλώντας την οικιακή τους γαλήνη και όχι μόνο.

Η υπόθεση έχει βαθιές ρίζες, όπως αποκαλύπτεται, στο βουρκώδες πεδίο που έχουν δημιουργήσει στο ποδοσφαιρικό άθλημα όσοι παρενέβησαν σε αυτό, διακρίνοντας ότι αποτελεί τη χρυσή τους ευκαιρία για επιχειρηματικές ντρίπλες.

Ώρα αποκαλύψεων και σε αυτό τον τομέα, λοιπόν.

Το λευκό σεντόνι της ηρωικής ποδοσφαιρικής μάχης, που χαρίζει απόλαυση στους οπαδούς του αθλήματος, έχει εδώ και καιρό αποδειχτεί λερωμένο. Οι συζητήσεις για "τα άπλυτα" παθιάζουν, οι αποκαλύψεις για ποδοσφαιρο-παράγκες γίνονται τηλεοπτικό σίριαλ, οι πληροφορίες για ενέργειες που συμβαίνουν στις γκρίζες ζώνες τής μη εφαρμογής των νόμων ή και της απουσίας τους βομβαρδίζουν τους φιλάθλους, οι σκηνές της παρα-ποδοσφαιρικής βίας τρομάζουν για τις ψυχικές επενδύσεις που γίνονται από οπαδούς της φανέλας, οι οποίοι έτσι εκφράζουν την απογοήτευση και την αγανάκτηση μιας δύσκολης και αδιέξοδης ζωής, με αποτέλεσμα να γίνονται έρμαια των επιδιώξεων εκείνων που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για προσωπικά και επαγγελματικά οφέλη. Και αίφνης η είδηση μιας ακραίας αντικανονικής συμπεριφοράς του ισχυρού της ΑΕΚ - ο κ. Ψωμιάδης έχει καταδικαστεί και βρίσκεται εκτός φυλακής για λόγους υγείας - εναντίον του προσώπου-συμβόλου της αθλητικής πτυχής της ομάδας γίνεται η αφορμή για νέες τηλεοπτικές καταδύσεις στο ποδοσφαιρικό έλος.

Τηλεπαράθυρα που ερμηνεύουν, που αναλύουν, που αναζητούν το δίκαιο και σωστό για τη μεγάλη ομάδα. Οι υπέρ του κ. Ψωμιάδη σαν την κ. Νανά Παλαιτσάκη (Alter), που λέει πως τον έχει συναντήσει σε εξόδους της, να πίνει και να γλεντάει στα μπαρ και πρόκειται για άνθρωπο που απλώς έχει πάθος και είναι πληθωρικός στις εκδηλώσεις του και αυτό παρεξηγείται. Οι υπέρ της άλλης πλευράς, πολλοί αυτοί, όπως πρώην μεγάλοι παίκτες της ομάδας, που υποστηρίζουν το κεφάλαιο Νικολαΐδης.

Σε μερικά πεδία άσκησης πολιτικής, γράφει ο Μάρεϊ Έντελμαν στην "Κατασκευή του πολιτικού θεάματος" (Εκδ. Παπαζήση) η επικέντρωση σε ένα γεγονός, που υπόσχεται περισσότερα από όσα μπορεί να αποδώσει, έχει αποκτήσει χαρακτήρα τελετουργίας. Ωστόσο, το μιντιακό θέαμα, που στις μέρες μας αναλαμβάνει το τελετουργικό μέρος, απλώς αναδεικνύει μια κρίση που ξεσπάει σε ένα χρόνιο πρόβλημα. Η υπόθεση του ποδοσφαίρου δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει κρίσεις. Είναι ίσως η πρώτη φορά που η κρίση έχει τη λάμψη των πρωταγωνιστών της.

Έσπευσαν οι κάμερες για παράδειγμα στο κέντρο που τραγουδάει η Δέσποινα Βανδή, να τη δούμε να χαρίζει στιγμές απόλαυσης και γλεντιού, μεγάλο κεφάλαιο και εκείνη του λαϊκού κεφιού, και η ποδοσφαιρική κρίση πασπαλίστηκε με τη χρυσόσκονη του μεταμεσονύχτιου μπουζουκογκλάμουρ.

Ήταν στα 1953 όταν ο Ρέι Μπράντμπερι έκανε με το βιβλίο του "Φαρενάιτ 451" τη ζοφερή προφητεία ενός μέλλοντος, όπου οι πολίτες παρακολουθούν σε γιγαντοοθόνες κυνηγητά της αστυνομίας και εγκληματικές υποθέσεις, επισημαίνοντας, με τη λογοτεχνική υπερβολή, τη δύναμη της πραγματικότητας να γοητεύει ως θέαμα, απομακρύνοντας την ανάγκη της εμβάθυνσης στη σημασία και την αλληλουχία των γεγονότων.

Η επίλυση ενός μεγάλου προβλήματος απαιτεί πολύ περισσότερα από τη στιγμιαία συναίνεση που εκμαιεύει η τηλεοπτική φαντασμαγορία τη στιγμή της κρίσης.

Αλλιώς δεν απομένει παρά η κατανάλωσή της, ώς την επόμενη. Και πάει καιρός που το τηλεοπτικό κοινό έχει μετατραπεί σε καταναλωτή μιας αλληλουχίας θεαματικών κρίσεων.