Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Επιφυλλίδα

( το αυτοφυές είναι και σοφό :: 20-01-2003) 

ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Το αυτοφυές είναι και σοφό

Σ. Β. ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ

Ζούμε σε μια μικρή κοινωνία γεμάτη στεγανά. Η μια κοινωνική ομάδα φθονεί την όποια άλλη και ας μην έχει εκδηλώσει την παραμικρή εχθρότητα η όποια άλλη.

Είμαστε τραγουδιστές χωρίς ακροατές, αλλά κάποιοι μας διοικούν - δεν είναι κακό αυτό -, φτάνει να μας διοικούν δίκαια.

Συμβαίνει, όμως, το αντίθετο, αποφασίζουν για πράγματα μεγάλα, που μας αφορούν άμεσα, δίχως να λογοδοτούν, δίχως να μας ρωτούν, συνωμοτώντας με τους κατέχοντες τα ηνία της οικονομίας.

Σε αυτό το άδικο, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν όσοι συμμετέχουν στην παίδευση των νέων. Διδάσκουν το γράμμα κουκουλώνοντας τη φράση.

Το γράμμα είναι εκείνοι και η φράση οι όλοι άλλοι όποιοι.

Οι άλλοι όλοι όποιοι, εμείς, υπομένουμε τα σφάλματα των άλλων όποιων γιατί είμαστε άδολοι και εμπιστευόμαστε τα λόγια και τις υποσχέσεις των δόλιων όποιων άλλων.

Δεν ξέρω πώς, αλλά συνδέω τους δόλιους πολιτικούς με τους δόλιους πολίτες, με μόνη διαφορά πως οι πρώτοι είναι συνειδητοί και οι δεύτεροι ασυνείδητοι.

Είμαστε κάτοικοι αυτής της πόλης, που εδώ και δώδεκα χρόνια έχασε ραγδαία τη γοητεία της και την ηρεμία της.

Ολοένα κυκλώνεται από λεωφόρους πολιτικής δολιότητας και το κέντρο γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικό.

Οι κάτοικοί του εξοργίζονται με το παραμικρό.

Ένας υπόγειος πανικός κατευθύνει τις συμπεριφορές τους.

Τι ειρωνεία, Δάφνη μου και Χλόη μου, στο έμπα του αιώνα, στον αιώνα της πλήρους αποξένωσης, τρόμου και ισοπέδωσης αξιών, στον αιώνα των δικτατοριών δίχως δικτάτορες, μια τεράστια λεωφόρος ονομάστηκε "Αττική Οδός" για να μας θυμίζει την "Ιερά Οδό". Γι' αυτό επιστρέφω στους Γκάτσο, Σεφέρη, Ελύτη, Σαραντάρη, Χατζιδάκι, Τσαρούχη, Σαχτούρη, Καστοριάδη, Παπαϊωάννου κ.ά.

Επιστρέφω σε αυτούς γιατί δίδαξαν την οφειλή να εμμένουμε στο ήθος ακόμα και αν ζούμε σε χαλεπούς καιρούς.

Επιμένω στον Γκάτσο, "αυτός ο μαύρος τόπος θα πρασινίσει κάποτε", γιατί ήταν ποιητής της καρδιάς, ήταν παιδί σαν τους Έλληνες άλλων καιρών.

Επιστρέφω στο αυτοφυές άδολο φλισκούνι.

Όσοι παραμείναμε παιδιά, ας υπερασπιζόμαστε την αθωότητά μας με κάθε κόστος, ο τόκος θα έρθει ύστερα από καιρό και θα είναι εύγευστος και ας μην επιθυμούμε να κερδίσουμε τίποτα από τους άλλους, παρά μονάχα από τον εαυτό μας, ακόμα και αν άνεμοι σφοδροί και ξαφνικοί λυγίζουν και θερίζουν το ευαίσθητο κλωνάρι μας.