Φάγαμε

…στο "Bon Gout"

Το φαγητό του είναι σικάτο και το look πολυτελές

ΝΤΑΙΑΝΑ ΚΟΧΥΛΑ

Η ιδέα του μπακάλικου-ταβέρνας είναι πάντα κάτι που με ελκύει. Θυμίζει παλιές εποχές, όταν οι σχέσεις μεταξύ μπακάλη και πελάτη ήταν πιο ανθρώπινες. Πάνε οι ημέρες εκείνες. Ένα βεριτάμπλ μπακάλικο-ταβέρνα γνωρίζω ακόμα, στα βάθη… του Πειραιά, και δεν το προδίδω σε κανέναν. Η δική μας εποχή είναι η εποχή της νεόπλουτης νοσταλγίας! Στη Ρωσία οι μαφιόζοι αποκαλούν τον εαυτόν τους "Νέα Αριστοκρατία" και κτίζουν βίλες άξιες για τσάρο. Στην Ελλάδα φαίνεται ότι νοσταλγούμε την ταβερνούλα και όχι τόσο το βασιλικό μας παρελθόν. Έτσι, έχουμε την καινούργια εκδοχή της ταβέρνας, με την καινούργια έκφραση του μπακάλικου-φαγάδικου.

Το τρεντ άρχισε με ιταλίζοντα μαγαζιά, στην Κηφισιά, στη Γλυφάδα, στη Νέα Σμύρνη και αλλού, τα οποία συνδυάζουν το ντελικατέσεν με πέντε-έξι τραπεζάκια στα οποία μπορεί κανείς να απολαύσει ένα απλό γεύμα. Το πρόσφατο άνοιγμα του "Bon Gout" στη Νέα Ερυθραία ανέβασε τον πήχυ της χλιδής.

Κατ' αρχάς, εκεί μαγειρεύει ένας από τους πιο γνωστούς σεφ της Αθήνας, ο Robert Sewatka (τέως Pil Poul). Το φαγητό είναι σικάτο και το look πολυτελές.

To μπακάλικο-ταβέρνα των βορείων προαστίων του 21ου αιώνα έχει τραπέζια μακριά από τα αντικείμενα της γκουρμέ λαιμαργίας μας, που δεν επικοινωνούν καθόλου με το ντελικατέσεν. Αντιθέτως, βρίσκονται στο πατάρι, σε έναν χώρο όλο λούστρο, ξύλο και μάρμαρο, που βλέπει απέναντι, σε μια πανάκριβη τζαμαρία. Το περιβάλλον λουξ, αλλά λιτό. Κάθε τραπέζι περιέχει και μια μικρή έκθεση από παιχνιδάκια και άλλα αντικείμενα, εγκλωβισμένα κάτω από το τζάμι του. Το πιο ανεξήγητο στοιχείο είναι ο πίνακας κάτω από τον πάγκο, που είναι κρεμασμένος από το μάρμαρο: Ένας θλιβερός κλόουν, από αυτούς που στόλιζαν τους τοίχους δίπλα στην εικόνα του μπεκρή στα πατροπαράδοτα οινομαγειρεία, δεν κολλάει καθόλου. Το φαγητό: Σίγουρα δεν λείπουν τα διάφορα πιάτα με τυριά και αλλαντικά από το ντελικατέσεν που βρίσκεται από κάτω. Ο κ. Sewatka, όμως, έχει διαμορφώσει ένα μενού που προσπαθεί να αγγίξει όλα τα γούστα και όλες τις τσέπες. Οι τιμές για σαλάτες, επί παραδείγματι, κυμαίνονται μεταξύ 6 και 29 ευρώ. Εμείς δοκιμάσαμε το σούσι και μια κρύα σαλάτα από ταλιατέλες, σολομό και μπρικ. Το σούσι - ρολά, δηλαδή - ήταν αξιοπρεπές. Δύο κομματάκια σερβίρουν σε κάθε παραγγελία, προς 2-2.50 ευρώ. Το βράδυ που πήγαμε εμείς, Παρασκευή, είχαν καταναλωθεί τα περισσότερα. Οι ταλιατέλες με σολομό και μπρικ ήταν, επίσης, ένα απλό και συμπαθητικό πιάτο, καθώς ήταν σερβιρισμένα όμορφα πάνω σε μακρόστενο γυάλινο πιάτο. Η τάρτα από καβούρι δεν ήταν τάρτα με την κλασική έννοια (δεν είχε ζύμη). Ήταν μια εκδοχή του crabcake, με αληθινό καβούρι και αρκετό αλάτι. Ένα κομματάκι προς 29 ευρώ. Η πεσκανδρίτσα με λαχανικά φαινόταν ελαφριά, σχεδόν διαίτης, από την περιγραφή στο μενού. Δεν έγραφε πουθενά, όμως, ότι είναι τηγανητή με κουρκούτι, σε στυλ μπακαλιάρου ταβέρνας και όντως ήθελα κάτι ελαφρύ. Τα λαχανικά, κομμένα σαν κλωστές και αρωματισμένα με βούτυρο, όπως και το ψάρι, ήθελαν αλάτι.

Δοκιμάσαμε δύο γλυκά. Το πρώτο, ένα σούπερ γλυκό pave σοκολάτας με σάλτσα κεράσι, ήταν συμπαγές και πλούσιο. Νόστιμο μεν, αλλά βαρύ. Η κρεμ μπριλέ, μια καλή εκδοχή ενός κλασικού επιδορπίου.

Ήπιαμε μόνο ένα ποτήρι Σαμαρόπετρα και μια Στέλλα. Ο λογαριασμός δεν ήταν και τόσο… νόστιμος, όμως! - 101 ευρώ. Wow!

"Bon Gout": Στροφυλίου 72 & Χαριλάου Τρικούπη, Νέα Ερυθραία. Τηλ. 210-6254.628