Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Συνεχής συνέντευξη-πορτρέτο

( κωστας βαρωτσος - ιπτάμενος και... γλύπτης :: 03-01-2003) 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΩΤΣΟΣ Ιπτάμενος και… γλύπτης

Από του Ρέντη ως το Παλμ Μπιτς, την Ουάσιγκτον, τη Ρώμη και τη Σικελία πετά ο… ιπτάμενος γλύπτης Κώστας Βαρώτσος για έργα του, που στήνονται ταυτόχρονα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΤΗΜΕΡΤΖΗ

Το έργο του Κώστα Βαρώτσου, από γυαλί (όπως ο γνωστός "Δρομέας" του) και μέταλλο, στον Αϊ-Γιάννη τον Ρέντη, ακουμπά στα πεύκα της πλατείας και… σβήνει πάνω στη στέγη του δημοτικού καφενείου

Το δημαρχείο του αριστοκρατικού Παλμ Μπιτς στη Φλόριδα και η "λαϊκή" πλατεία του Αϊ-Γιάννη του Ρέντη έχουν κάτι κοινό: ένα μεγάλο γλυπτό του Κώστα Βαρώτσου από γυαλί και μέταλλο.

Το έργο στην πλατεία του Αϊ-Γιάννη του Ρέντη ξετυλίγεται κομψά σαν την κορδέλα στο άθλημα της ρυθμικής γυμναστικής. Έχει μήκος 54 μ. και ύψος έως 11 μ.

"Είναι το πρώτο έργο, στο οποίο έχουμε μια ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική, πολεοδομική και καλλιτεχνική παρέμβαση στην ανάπλαση μιας αθηναϊκής πλατείας", λέει ο Κώστας Βαρώτσος, φανερά ικανοποιημένος που στον σχεδιασμό της πλατείας συμμετείχαν και οι δημότες… "Γιατί ποιος ξέρει καλύτερα από τους θαμώνες μιας πλατείας ποια είναι τα πιο δροσερά σημεία να καθίσεις και να ξεκουράζεσαι".

Το έργο μπροστά στο Δημαρχείο του Παλμ Μπιτς είναι πιο μεγάλο, αλλά η βασική ιδέα της "κορδέλας" είναι η ίδια.

Στα τέλη Φεβρουαρίου, όταν ο πρόεδρος Μπους θα εγκαινιάσει στην Ουάσιγκτον το μεγαλύτερο συνεδριακό κέντρο του κόσμου, θα σταθεί κάτω από το μεγάλο πλανητικό έργο του Κώστα Βαρώτσου, έναν "γαλαξία" 30 μ. που κρέμεται από την οροφή και αναπαριστά την έκρηξη που οδήγησε στη γέννηση του κόσμου, το "Μπιγκ Μπανγκ" με γυάλινες και αληθινές πέτρες και γυάλινες ίνες που φωτίζονται από ειδική λάμπα και απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Στις αρχές Φεβρουαρίου, σε μια πλατεία της Ρώμης, το Καζιλίνο, εκεί όπου συναντάται η παλιά και η νέα πόλη, θ' ανατείλει ένα γυάλινο μισοφέγγαρο ύψους 17 μ., έργο αφιερωμένο στον Πιερ Πάολο Παζολίνι, έργο του Βαρώτσου κι αυτό. Καθώς τα έργα του είναι περιζήτητα στην Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις αρχές του καλοκαιριού επτά διαφορετικά γλυπτά τού καλλιτέχνη θα πλαισιώσουν επτά διαφορετικά μνημεία στη Σικελία: στη Μοργκαντίνα, στο θέατρο και το λιμάνι των Συρακουσών, τα Τείχη του Παλέρμο, τις Αλυκές, το Τινδάρι, το Πανταλιάς και τη Μότσια προϋπολογισμού 6 δισ. δρχ. "Στόχος μου είναι να βρω την ιστορική διαστρωμάτωση και να επεκτείνω την ενέργεια των μνημείων, όχι να βάλω ένα δικό μου έργο", εξηγεί ο γλύπτης.

Πώς τα καταφέρνετε και έχετε έδρα την Αθήνα, καθηγητική έδρα στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης και τόσες δουλειές σε όλο τον κόσμο; Τι θυσιάζετε;

"Φέτος συμπλήρωσα 90 διεθνείς πτήσεις μόνο με την Ολυμπιακή - χώρια τις άλλες. Μένω εδώ, γιατί εδώ είμαι καλά. Εδώ ανασαίνω καλύτερα, δεν με πονάει η μέση μου. Είναι ψυχοσωματική ανάγκη. Όταν σχεδιάζω εδώ, είμαι φυσικός, αισθάνομαι δυνατός. Οι δουλειές έρχονται και με βρίσκουν εδώ. Δεν μετέχω σε διαγωνισμούς. Είναι όλα αναθέσεις. Έχω όμως περιορίσει, έως εγκαταλείψει, τις εκθέσεις τέχνης στις αίθουσες και μ' έχουν απορροφήσει τα έργα στον δημόσιο χώρο. Ξέκοψα από το σύστημα της τέχνης, αλλά το έργο στον δημόσιο χώρο μού φαίνεται πως είναι πιο φυσιολογικό, πιο πραγματικό, σαν ένα δένδρο. Δεν είναι εικονικό".

"Δουλεύω σαν τους Βυζαντινούς"

Τι είναι εκείνο που κάνει τη δουλειά σας περιζήτητη στο εξωτερικό;

"Ότι δουλεύω σαν τους προαναγεννησιακούς - τους Βυζαντινούς αν θέλετε - καλλιτέχνες και μαστόρους. Μ' ενδιαφέρει η έννοια, η ιδέα ενός έργου, αλλά και η ισορροπία μεταξύ της φόρμας και του χώρου του πνεύματος, και της ύλης εν τέλει. Σ' αυτήν στοχεύω. Είναι μια πρακτική που εγκαταλείφθηκε από τους αναγεννησιακούς καλλιτέχνες, οι οποίοι εισήγαγαν την προοπτική και άρχισαν να σχεδιάζουν διαχωρίζοντας την πολιτιστική παραγωγή από τον παραγωγό με αποτέλεσμα, μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, ο σχεδιασμός και η αναλυτική προσέγγιση του έργου να κυριαρχήσουν και να εκτοπίσουν μια άλλη ουσιαστική λειτουργία του - τη σχέση του έργου με τον χώρο και τον χρόνο.