Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Πορτρέτο

( βλασης φρισυρας - ιχνηλάτης και μάνατζερ :: 14-01-2003) 

ΒΛΑΣΗΣ ΦΡΙΣΥΡΑΣ Ιχνηλάτης και μάνατζερ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΤΗΜΕΡΤΖΗ

Ο συλλέκτης Βλάσης Φρισύρας έχει σπάσει ένα ρεκόρ. Μέσα σε τριάντα δύο χρόνια συγκέντρωσε περίπου 4.500 πίνακες (150 έργα τον χρόνο). Δημιούργησε ένα επιτυχημένο μουσείο, που φέρει το όνομά του, στην Πλάκα, ζει οικογενειακώς μέσα σ' αυτό και έκανε ένα τολμηρό άνοιγμα στο εξωτερικό. Και όλα αυτά με τα έσοδα από την άσκηση της δικηγορίας, χωρίς κρατική επιχορήγηση. "Γίνεται;", θα αναρωτηθείτε. Όλα αυτά είναι πράγματα που έγιναν, είναι η απάντηση, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να τιμήσει αύριο τον Βλάση Φρισύρα για το έργο του με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα. Γεννημένος το 1945, ο Βλάσης Φρισύρας έγινε συλλέκτης από ένα "απωθημένο", όπως λέει. Ήθελε να σπουδάσει ζωγραφική. Προτίμησε τα νομικά και να ζωγραφίζει ερασιτεχνικά. Αποφάσισε να κατακτήσει τη ζωγραφική μέσα από την απόκτηση των έργων των άλλων. "Είναι τέτοιο το πάθος μου", ομολογεί, "που έχω τη ματαιόδοξη πεποίθηση ότι η συλλογή έργων τέχνης με κάνει έναν από τους ευτυχέστερους ανθρώπους, αφού μέσα από τα έργα τέχνης κατορθώνω να νικήσω τον θάνατο, αφήνοντας πίσω μου τόσα έργα". Δεν είναι μυστικό ότι ο Βλάσης Φρισύρας ασχολήθηκε εξ αρχής με τη συλλογή έργων νέων, άγνωστων καλλιτεχνών, και αγόραζε τέχνη χονδρικώς, ότι έγινε κυνηγός ταλέντων. Κάποιοι απ' αυτούς χάθηκαν. Έχει σήμερα, όμως, στην κατοχή του τουλάχιστον εκατό "ισορροπιστές" του Γιώργου Λάππα, 200 από τα πρώτα έργα του Εδουάρδου Σακαγιάν κ.ά. Κι αν σήμερα ο κόσμος κάνει ουρές για να δει την έκθεση "Αντίο Ατελιέ" του Χρόνη Μπότσογλου, ο Φρισύρας γνώρισε και απέκτησε τα έργα του σημερινού πρύτανη όταν ελάχιστοι ασχολούνταν μαζί του. Σ' αυτούς που μπορεί να του καταλογίζουν ότι τα απέκτησε "για ένα κομμάτι ψωμί" απαντά ότι με τη συλλογή, τους καταλόγους, την κυκλοφορία των έργων τους στα πρώτα τους βήματα συνέβαλε στην καθιέρωση πολλών. Ο Φρισύρας θα μπορούσε να σταματήσει σ' αυτά και να αναλωθεί στην προσπάθεια να συντηρήσει το μουσείο του. Δεν είναι στη φύση του. Ανοίχθηκε, εγκαινιάζοντας φιλόδοξα και δαπανηρά προγράμματα συνεργασίας με μουσεία και καλλιτέχνες του εξωτερικού. Πήρε έναν διάσημο ξένο συν-διευθυντή, τον Έντουαρντ Λούσι Σμιθ. Τους άνοιξε την πόρτα του μουσείου του. Μπορεί σήμερα να ποντάρει στην προβολή γνωστών ονομάτων. Αυτό που δεν άλλαξε είναι ότι παραμένει ο παθιασμένος συλλέκτης της ανθρωποκεντρικής βιωματικής ζωγραφικής του τελάρου. Κι αυτό το αμετακίνητο πάθος είναι σαν τη φωτιά που θερμαίνει, καίει αλλά και εξευγενίζει: το αρχέγονο ένστικτο της απόκτησης.