Εφημερίδα "Τα Νέα"

Κανονική προβολή Εκτεταμένη προβολή Εκτεταμένη προβολή Συμπυκνωμένη προβολή

Ορίζοντες :: Κριτική μουσικής

( σύντροφοι στον ρυθμό :: 03-03-2003)

Σύντροφοι στον ρυθμό

Αδέλφια στη μελωδία

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

Πόσο εύκολα μπορεί κανείς να συμβιβαστεί με την ανία; Πάρα πολύ εύκολα. Βραβεία στη σειρά, σε βροχή από κλισέ, δήθεν διαφοροποιήσεις, ξεπερασμένα σχόλια, κάμποσα κιλά ευχαριστίες - ίσως τελικά η πλήξη ταιριάζει στη δισκογραφία. Περιμένετε, όμως, δεν είδαμε αρκετά. Αν και μέχρι το δεύτερο κύμα αφόρητης βραβειο-μανίας, ευτυχώς που υπάρχει η μουσική. Ευτυχώς!

«Simply Deep» Kelly Rowland (Sony)

Η Κέλι Ρόουλαντ κάνει σόλο καριέρα και δεν νιώθει καθόλου μόνη

Τα σημερινά παιδιά των λουλουδιών είναι οι ράπερ και τα παλικάρια του χιπχόπ. Ξέρω, δεν σας κολλάει η εικόνα. Με τόσο πιστολίδι και αστυνομικές έρευνες στα στούντιο ηχογράφησης, πού να πάει το μυαλό στους αγρούς ευδαιμονίας των χίπις; Τέτοια όμως συντροφικότητα, ενότητα και όλοι για έναν (ένας για όλους;) - όπου βρίσκονται αυτά δηλαδή - μόνο σε λουλούδια μπορεί να παραπέμψουν. Η Κέλι Ρόουλαντ, για παράδειγμα, ένα κορίτσι των Destiny's Child ήταν, που είπε να δοκιμάσει και αυτό την τύχη του, σε ένα όχι ομαδικό σπορ, το σόλο άλμπουμ. Η «κερκίδα» όμως μπήκε στο γήπεδο και άλλαξε το σκορ (σαν να μη γίνεται αυτό). Ο Νέλι - κάτι σαν αυτοκράτορας του χιχόπ - είναι εκτενώς αναμεμειγμένος στην υπόθεση (η παρουσία του παραπάνω από αισθητή στο σουξέ πια Dilemma), όπως και οι συμπαίκτριες Destiny' s Child (η Σολάνζ Νόουλς παίζει στο Simply Deep) και μερικοί ακόμη σπουδαίοι παραγωγοί από την πιάτσα του r'n'b (σας έχω πει, είναι η νέα σόουλ). Όπως και να 'χει, η δεσποινίς Ρόουλαντ, που ξεκινάει το άλμπουμ της εδώ με το εξαίσιο Stole, έκανε όνειρα μικρό κορίτσι στην Ατλάντα της Τζόρτζια να μοιάσει στη Γουΐτνεϊ Χιούστον - πολλές είχαν αυτό το όνειρο και η Γουΐτνεϊ να μείνει Γουΐτνεϊ ονειρευόταν επίσης - και να καταφέρει να περάσει τη μουσική της απέναντι στον δρόμο. Τα όνειρα ή θα βγουν ή όχι (μην πείτε πως είναι καλύτερο να βγαίνουν πάντα).

Η Κέλι Ρόουλαντ, πάντως, βρέθηκε στην αγκαλιά της χιπχόπ κοινωνίας, το MTV λάτρεψε το «Survivor» των κοριτσιών όσο σχεδόν το λογότυπό του και το κορίτσι στάθηκε εκεί έξω με μερικές ωραίες μπαλάντες, μια φίνα ροκ ζελατίνα σε κάποια από τα κομμάτια και αρκετές αφορμές να δώσει τη δική της σοβαρή εκδοχή στο σύγχρονο r'n'b (όπου πολλές απόψεις με νόημα έχουν κατατεθεί τελευταία). Μέχρι εδώ, το έργο παίχτηκε με πολυ-πλατινένιες πωλήσεις, τρελές εισπράξεις και μαζική υστερία μπροστά σε ένα ποπ είδωλο που μόλις έχει ανατείλει. Αρκεί να μη χάσει την ψυχραιμία της και να αντέξει τους κραδασμούς του σταρ σύστεμ. Όσο μας νοιάζει αυτό βέβαια, όταν ήδη στο πικάπ παίζουν ωραίες μουσικές. Τελεία, λοιπόν.

Βοudoir Beats, The Late Lounge presents, V/Α (Planetworks)

Η τζαζ ντύνεται με τα βραδινά της. Κάτι σέξι. Και κάνει συναναστροφές. Ξέρετε τώρα πώς είναι αυτές οι συλλογές. Εκεί που έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, έχει ραγίσει το γυαλί και δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό, έρχεται κάτι να αλλάξει το τροπάριο. Το Boudoir Beats είναι το διπλό πακέτο-φωτιά που οργάνωσαν οι βραδινοί τύποι του Late Lounge του Jazz FM, για πιο σκανδαλιστικές νύχτες. Που μπορεί να ξεκινήσει με ένα α λα 70ς τζαζ/φανκ από τους Rotary Connection και τη Μίνι Ρίπερτον («Ι am The Black Gold Of The Sun»), να περάσει με ωραίους τρόπους στο «Little By Little« των Groove Armada, στην αποκαλυπτική φωνή της Diva Blue, σε ριμίξ του Σέρτζιο Μέντες, στους Skinny και ό,τι μπορεί να φέρει η nu jazz και η νύχτα, που ξεκινάει με ψηλά τακούνια και παρεμβολές του Lessons In Love από τον Naturboy (ή Ντέιβ Νόμπλ). Δεν πιστεύω κανείς να έχει ανοιχτή την τηλεόραση.

The Acid Lounge In Space, V/Α (Planetworks)

Τι οφείλω να γνωρίζω: πως η Acid House είναι θυγατρική της πάντα ενδιαφέρουσας Hed Kandi, δισκογραφική ετικέτα, πως το στυλ μερικές φορές μετράει όσο η ουσία (ποτέ παραπάνω, προσοχή). Αν όλα αυτά τα έχει κανείς κατά νου μπορεί να ταξιδέψει στο διάστημα, να συναντήσει εξωγήινους, να τους εξηγήσει το νόημα της ζωής, αν και μπορεί να μη δώσουν και πολλή σημασία. Η συλλογή, πάντως, καταφέρνει να ενώσει διαφορετικές τροχιές σε έναν κόμπο, από 45 Dip, Senor Coconut Υ Su Conjunto, Les Homes, The Gentle People, Μπαστιάν (στο «Love is Incredible», ειδικά) και άλλους που ομιλούν τη house και τον συνθετικό ρυθμό της «ντανς». Μoιάζει με διαστημικό κόμικς της δεκαετίας του '50, που ξύπνησε στην εποχή του, για να συναντήσει τον Μικρό Ήρωα 50άρη πλεϊμπόϊ και το χαρτί του ιλουστρασιόν. Αν βλέπετε ακόμη τηλεόραση, τι να πω, είστε αδιόρθωτοι.