Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ «Καληνύχτα, ευγενικέ πρίγκιπα»
Απόψε, στις πέντε παρά τέταρτο, το ελληνικό θέατρο κηδεύει τον πρίγκιπά του. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσουν το τετελεσμένο γεγονός, φίλοι και συγγενείς του Μίμη Κουγιουμτζή, κεραυνοβολημένοι από την είδηση του τέλους του, θα συγκεντρωθούν στην εκκλησία της Παναγίτσας στο Παλαιό Φάληρο, για το τελευταίο αντίο
«Η σημερινή ημέρα για όλους εμάς στο Θέατρο Τέχνης αλλά και για όλο το ελληνικό θέατρο είναι ημέρα μεγάλης θλίψης. Χθες τη νύχτα ο Μίμης Κουγιουμτζής μας άφησε…». Μ' αυτά τα «συγκινημένα» λόγια ξεκίνησαν και οι δύο παραστάσεις στο «Υπόγειο» του Θεάτρου Τέχνης και στης «Φρυνίχου», αφιερωμένες στον άνθρωπο που αφιερώθηκε στο θέατρο
Ο Μίμης Κουγιουμτζής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος εγκατέλειψε, παρά τη θέλησή του, το θέατρο. Έπειτα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του «αποχώρησε» ξημερώματα Σαββάτου - της οσίας Ευδοκίας. Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, που ο Μίμης πάντα χόρευε, όπου κι αν το άκουγε, τον συνόδεψε βάζοντας αυτή την παράξενη πινελιά…
Πριν από τρεις μήνες παρουσιάστηκαν τα πρώτα προβλήματα, που τα αντιμετώπισε με έναν ξεχωριστό τρόπο. Κράτησε για τον εαυτό του την πληροφορία, πως έχει όγκο σε ένα από τα ζωτικά του όργανα, και συνέχισε τη δουλειά, επιβάλλοντας με τη συμπεριφορά του τη διακριτικότητα. Οργάνωσε την ιδέα που είχε για μια παράσταση αφιερωμένη στα 60 χρόνια του Θεάτρου Τέχνης. Κάλεσε σε προσκλητήριο όσους Έλληνες συγγραφείς είχαν συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης και διεξήγαγε διαγωνισμό για τους νεώτερους με θέμα τον στίχο «Ονειρεύτηκα όνειρο μεγάλο», από το μεγάλο ποίημα «Καημός» του Κουν.
Δεσμεύσεις, υποχρεώσεις, αφοσίωση, συνέπεια τον κράτησαν όρθιο ώς την επέτειο θανάτου του Κάρολου Κουν, 14 Φεβρουαρίου. Διάλεξε να μη μοιραστεί με κανέναν το ζοφερό γεγονός. Μπορεί και να μην του έδωσε σημασία. Δεν καταδέχτηκε τη συναλλαγή με την αρρώστια του. Ήταν τέτοιες οι προδιαγραφές αυτού του ανάλαφρου και κρυφού, του ψύχραιμου και του αποφασισμένου άνδρα με τη νεανική ψυχή. Ένα πλάσμα μεγάλης περηφάνιας και γενναιοδωρίας.
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες που νοσηλευόταν στο «Υγεία» τον έβλεπαν μόνο οι πιο κοντινοί του άνθρωποι. Ο αδελφός του, η Ρένη Πιττακή και η αφοσιωμένη συνεργάτις του Γεωργία Σιδερή. Οι μόνες κουβέντες που έκανε μαζί τους αφορούσαν στην επικείμενη παράσταση. Μια τρυφερή ψευδαίσθηση ζωής. Ώς το τέλος.
Κι έτσι, όλοι θυμούνται τον Μίμη όπως ήταν πάντα. Έναν καλλιτέχνη δοσμένο στο Θέατρο Τέχνης, μια ευγενική ψυχή, έναν ποιητικό άνθρωπο. «Δεν μ' ενδιαφέρει η ποιότητα αλλά η ποίηση» μου είχε πει, μ' αυτόν τον ιδιαίτερο δικό του ρεαλιστικό τρόπο, που έλεγε τα πιο «φευγάτα» πράγματα. Ο Μίμης Κουγιουμτζής ευτύχησε να ζήσει τη ζωή που ήθελε. «Οι ζωντανοί, όσο ανασαίνουν ρισκάρουν» δήλωνε δύο μήνες πριν, στην τελευταία του συνέντευξη στα «ΝΕΑ».
Γεννημένος στον Πειραιά το 1936 και «ξαναγεννημένος» στο Θέατρο Τέχνης δούλεψε σ' αυτό από το 1959 αδιαλείπτως 44 χρόνια. Ηθοποιός με στόχο το συνολικό αποτέλεσμα και όχι την προσωπική του επιτυχία, έπαιξε ρόλους από το αρχαίο δράμα, το κλασικό, σύγχρονο ξένο και ελληνικό ρεπερτόριο σε περισσότερα από 100 έργα. Δάσκαλος, από το 1966 στη Δραματική Σχολή, με δύναμη στον αυτοσχεδιασμό, δίδασκε παίρνοντας και δίνοντας ενθουσιασμό, χιούμορ και ζωντάνια στους μαθητές του.
Μετά τον θάνατο του Κουν, ο Κουγιουμτζής ως αναπληρωτής, διευθύνων σύμβουλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Θεάτρου Τέχνης, κράτησε σθεναρά, μαζί με τον Γιώργο Λαζάνη, τις υποθήκες του Δασκάλου τους. Σκηνοθέτης που αυτοχαρακτηριζόταν «εμπειρικός», όχι τόσο για να μειώσει την αξία του, όσο για να αποδώσει τη διαδικασία της δουλειάς του, έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 25 αξιόλογες παραστάσεις, με κορυφαίες τις: «Γέρμα», «Πλούτος», «Η πραγματικότητα είναι εδώ».
Η τελευταία του ολοκληρωμένη δουλειά, στην παράσταση που παίζεται τώρα στο Θέατρο της οδού Φρυνίχου «Μια φορά κι ένα λεπτό», καθρεφτίζει το ενδιαφέρον και την ώθηση που έδινε στους νέους. Ανέβασε με παιδιά και για παιδιά φρέσκες παραστάσεις όπως «Οι δίδυμοι της Βενετίας», «Τα ραβδιά των τυφλών», «Ο μικρός πρίγκιπας», «Παροδύσσεια», «Μια φορά κι ένα λεπτό» και γύρισε την ταινία «17 στα 18».
Έχοντας συνείδηση της σημασίας και του ρόλου του Κάρολου Κουν στην πορεία και την εξέλιξη του ελληνικού θεάτρου, ο Μίμης Κουγιουτζής κινηματογραφούσε από πολύ νωρίς και συστηματικά, στιγμιότυπα, πρόβες, παραστάσεις, από τη ζωή του Θεάτρου Τέχνης. Ένα πολύτιμο, ιστορικό υλικό αποτυπωμένο σε χιλιάδες μέτρα σελιλόιντ, που συχνά ζητούσε από την Πολιτεία να αξιοποιηθεί.
Άνθρωπος συναισθηματικός, χαμηλών τόνων, καλλιτέχνης εργατικός, αφοσιωμένος, αντιπροσώπευε αυτά τα ευγενικά πλάσματα μιας εποχής που φεύγει πια. Έφυγε στην αρχή της άνοιξης αθόρυβα, όπως έζησε. Η παρουσία του όμως ήταν ουσιαστική για το θέατρό μας.
Να συνεχιστεί η παράδοση του Θεάτρου Τέχνης
Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Ευάγγελος Βενιζέλος εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για τον θάνατο του Μίμη Κουγιουμτζή, που χαρακτήρισε «μεγάλη απώλεια για το ελληνικό θέατρο», καταλήγοντας στη σημαίνουσα δήλωση, πως «η Πολιτεία θα στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο τη συνέχεια και την παράδοση του Θεάτρου Τέχνης».
Στο ταλέντο, τη συνέπεια, την εργατικότητα και την αφοσίωσή του στην τέχνη αναφέρεται και η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας Για την απώλεια του σημαντικού θεατράνθρωπου εξέδωσε ανακοίνωση ο πρόεδρος Περικλής Κούκος και το Δ.Σ. του Ελληνικού Φεστιβάλ, αναφερόμενοι στη «ζωντάνια, το χιούμορ και τη ζεστασιά» του σκηνοθέτη της παράστασης «Οιδίπους επί Κολωνώ» που θα ανοίξει τα φετινά Επιδαύρια.
