Φάγαμε

στο… «Freud Οriental»

Γιαπωνέζικο εστιατόριο στο Κολωνάκι με καλό φαγητό

ΝΤΑΙΑΝΑ ΚΟΧΥΛΑ

Ξαφνιάστηκα όταν είδα στο «ΑΒ» πλαστικά δοχεία με σούσι to go και δίπλα τους όλα τα συμπράγκαλα, από wasabi μέχρι φύλλα αποξηραμένων φυκιών, για όσους τολμούν να δοκιμάσουν να το φτιάξουν στο σπίτι τους. Πού να φανταστεί κανείς ότι το ωμό ψάρι θα κατακτούσε τις καρδιές των Ελλήνων μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το πρώτο σούσι ρεστοράν άνοιξε βέβαια πριν από χρόνια στην Πλάκα, με κύρια πελατεία όμως τους ξένους τουρίστες. Τώρα, ακόμα και τα μη-ασιατικά φαγάδικα σερβίρουν σούσι. Σε λίγο θα το βρίσκουμε στα ταβερνεία της γειτονιάς.

Προς το παρόν, όμως, τα εστιατόρια που σερβίρουν σούσι τη προκοπής είναι λίγα. Ωστόσο, ένα με έχει κερδίσει περισσότερο από τα υπόλοιπα. Είναι το «Freud Oriental», στο Κολωνάκι.

Είχα πάει όταν πρωτοάνοιξε πριν από ενάμιση χρόνο. Ήμουν περίεργη να δω εάν διατηρεί το υψηλό του επίπεδο ή εάν έχει πέσει θύμα της επιτυχίας του και της κρίσης στην αγορά. Χαίρομαι που μπορώ να αναφέρω ότι ούτε το ένα έχει συμβεί, ούτε το άλλο. Τρίτη βράδυ και το «Freud Oriental» βούιζε.

Αρχίσαμε με διάφορα ρολά. Ο πικάντικος τόνος ήταν εξαιρετικός, τρυφερός και μαλακός και πραγματικά νόστιμος. Η φιλενάδα μου επέλεξε τα ρολά με σπαράγγια και τόνο, εξίσου νόστιμα και φίνα. Στα δύο ρολά το ρύζι είναι βρασμένο στην εντέλεια, μαλακό, χωρίς να είναι λαπάς, χωρίς να χάνει την απαραίτητη σπυρωτή μορφή του. Ραντισμένο με ριζόξιδο, είναι γευστικότατο.

Μετά τα ρολά πήραμε διαφορετικούς γευστικούς δρόμους. Εγώ, χορτάτη από μια μεσημεριανή κραιπάλη με σαμπάνια και παλαιού τύπου γαλλική κουζίνα, δεν ήθελα πάρα μόνο σασίμι (ωμό ψάρι χωρίς ρύζι) και έτσι δοκίμασα την ποικιλία. Περιέχει 9 κομμάτια, μεταξύ των οποίων σκούρο τόνο και σολομό. Ρούφηξα και μια σούπα miso πριν, για να ζεστάνω τα παγωμένα μου κόκαλα, και αποφάσισα (λόγω σαμπάνιας) να ποιώ πράσινο τσάι. Το κρύο έξω οδήγησε τη φίλη μου σε μια χορταστική σούπα με νουντλς και τεμπούρα (τηγανητό με κουρκούτι, λαχανικά και θαλασσινά). Σίγουρα δεν φτουρούσε μπροστά σε σούπες που θυμάμαι από το Τόκιο, αλλά ήταν νόστιμη, ελαφριά και… μπόλικη.

Έπειτα από κάμποση ποσότητα wasabi και soy αισθανόμουν αυτό που πάντα αισθάνομαι στα γιαπωνέζικα μαγαζιά - σαν να είχα γλώσσα γάτας! Για να συνέλθω τελειώσαμε με το σορμπέ πεπόνι.

Μου αρέσει αρκετά το «Freud Oriental». Μου αρέσει το λευκό, μίνιμαλ, ζεν περιβάλλον, τα παλαιά καλοδιατηρημένα ταβάνια, ο ήρεμος αέρας. Και αν το «ΑΒ» δεν σας ικανοποιήσει, έχει και «F.Ο.» to go.