Εφημερίδα "Τα Νέα"
Το πνεύμα του τόνου
Χορηγοί επικοινωνίας
Τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί στην καθημερινότητά μας ο όρος "χορηγία επικοινωνίας". Αυτό, αν δεν κάνω λάθος, σημαίνει πως ένα μαζικό μέσο επιλέγει - κατά το γούστο του, τις σκοπιμότητές του ή τις διαπλοκές του - μια εκδήλωση, ένα γεγονός, να το προβάλει, να το πριμοδοτήσει, συνήθως (ως εκ τούτου και "χορηγία") δωρεάν. Κοντά, δηλαδή, στον νου, θεωρώντας οι υπεύθυνοι του μαζικού μέσου ότι διαμορφώνουν ή χειραγωγούν την πληροφορική δίψα ή τις "πνευματικές" ανάγκες των μαζών, επιλέγουν και την τροφή που θα τους χαρίσουν. Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, γιατί έξυπνοι άνθρωποι σαν τον Θεοδωράκη ή τον Ληναίο εκφράζουν τη λύπη τους, την πικρία τους ή την οργή τους, που τα κανάλια προχθές κατέταξαν ως τρίτη είδηση, μετά τον Δελλαπατρίδη και τους πολιτικούς χούλιγκαν, την παλλαϊκή διαδήλωση κατά του πολέμου που επαπειλεί η "πετρελαϊκή εταιρεία Μπους Α.Ε.". Τα κανάλια λειτούργησαν συνειδητά και όπως συνήθως πράττουν: ως χορηγοί επικοινωνίας. Τις οίδε βέβαια με ποια ανταλλάγματα. Εγώ πάντως αδυνατώ να τα τεκμηριώσω. Δεν γίνεται. Όταν δίνεις κάτι, χρόνο τηλεοπτικό (πανάκριβο) και προβάλλεις γεγονότα που αλλιώς θα τα έτρωγε το σκοτάδι της άγνοιας, κάτι ζητάς, κάπου ποντάρεις, κάπου σκοπεύεις. Τα ιδιωτικά κανάλια τα διευθύνουν κυρίως μάνατζερ, δηλαδή τεχνικοί της οικονομίας του θεάματος. Οι άλλοι εκτελούν. Μα, θα μου πείτε, πουλάει ακόμη ο ξεγάνωτος τενεκές; Φαίνεται πως πουλάει!
