Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Κριτική τηλεόρασης

( πω, πω, μια τρύπα! :: 09-01-2003) 

Φαινόμενα

Πω, πω, μια τρύπα!

Τι εντυπωσιακό θέαμα ο κρατήρας στην άσφαλτο, σαν σημάδι εξ ουρανού, με τις κάμερες γύρω γύρω, ενώ τηλεθεάματα κατανάλωναν την έκπληξη

ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Άνθρωποι, χώματα, τσιμέντο για να γεμίσει η τεράστια τρύπα στη Δουκίσσης Πλακεντίας και κάμερες άφθονες για να απολαύσουμε το θέαμα και να εκτονωθούμε και, αφού το φωτογραφίσουμε το αξιοθέατο, να προχωρήσουμε στο μέλλον και να προοδεύσουμε

Έχασκε τεράστια η τρύπα στην άσφαλτο, σκοτεινή, σαν ουράνιο σημάδι, έχασκαν και οι κάμερες από πάνω να αποτυπώσουν το χάος, και τα πανοραματικά πλάνα αφ' υψηλού παρουσίαζαν την καταστροφή, και γύρω γύρω κόσμος κι αυτός να χάσκει, και ένα σπίτι στο χείλος του κρατήρα έτοιμο να εξαφανιστεί στο σκοτεινό βάθος, και να! ένα τεράστιο κομμάτι ασφάλτου αποκολλάται και μπροστά στις κάμερες κατρακυλάει στην άβυσσο. Οι σκηνές θυμίζουν την "Επομένη ημέρα", φύρδην μίγδην φορτηγά, χώματα και άνθρωποι με κάσκες να προσπαθούν να βρουν άκρη, ενώ άλλοι, με τουριστική συνείδηση τραβούν φωτογραφίες. Στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας το θέαμα είναι από εκείνα που λατρεύει ο φακός της ενημέρωσης, από εκείνα που προσφέρονται για καταγγελτικές κορόνες.

Φταίνε, φταίτε, φταίμε είναι το γνωστό παιχνίδι που αναπτύσσεται στα τηλεπαράθυρα. Εξαπλό στον Alter, με "ιδιοκτήτες σπιτιών" να πουν τον καημό τους, να επιτεθεί και ο κ. Ευαγγελάτος στον εκπρόσωπο της εταιρείας του Μετρό. Στο Star ο δημοσιογράφος έχει επισκεφθεί άλλους ιδιοκτήτες σπιτιών, τραβούν οι άνθρωποι το χαλί να δει από κάτω το μωσαϊκό που έχει ραγίσει, πηγαίνει στο ράγισμα ο ρεπόρτερ και παραστατικά σέρνει το παπούτσι του επάνω από τη σχισμή να δούμε πού σκοντάφτει. Τι άλλο να κάνουμε για να περιγράψουμε όσο πιο ζοφερά γίνεται την καταστροφή. Ένας άνθρωπος κινδύνεψε. Έπεσε με το αυτοκίνητό του στην τρύπα. Πήγε ο φακός και τον επισκέφθηκε. "Αποκλειστικό" γράφει το Star και ακούμε τον ρεπόρτερ να λέει "τώρα θα μας περιγράψει ο άνθρωπος που είδε τον χάρο με τα μάτια του τα τελευταία λεπτά πριν πέσει. Πείτε μας, πώς ήταν;", "δεν θυμάμαι τίποτε", λέει ο άνθρωπος. Το ίδιο ρεπορτάζ χωρίς "αποκλειστικό" στην οθόνη προβάλλει και το Mega. Στη ΝΕΤ βγαίνουν χάρτες με χρώματα που δείχνουν το υπέδαφος και ειδικοί εξηγούν πως τίποτε δεν έδειχνε ότι θα άνοιγε κρατήρας.

Στο μεταξύ, όμως, πρέπει να καταναλωθεί το θέαμα της καταστροφής, ιδίως όταν είναι τόσο εντυπωσιακό, όπως ο κρατήρας στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας. Το "σημάδι" της ανθρώπινης αλαζονείας. Η "ουράνια" προειδοποίηση πως δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και το πληρώνουμε. Σηκώνουν και τα χέρια ψηλά οι αρμόδιοι μελετητές του υπεδάφους. "Έκπληξη!", λένε, "κάναμε μετρήσεις, αλλά τίποτε δεν έδειχνε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο". Ξαναβλέπουμε και εκείνο το περίπτερο στην Πανεπιστημίου που, ουπς! πέφτει κι αυτό στην τρύπα και ξαναφυτρώνει, ενώ ο ιδιοκτήτης, ιστορικό πρόσωπο πλέον, καλείται να πει, ως έμπειρος των καταβυθίσεων, την άποψή του στα κανάλια.

Οι επιστήμονες της τεχνολογίας και της προόδου έχουν εφεύρει τον όρο "τεχνολογική ταπεινότητα" - αφορά κυρίως τη χρήση των υπολογιστών, αλλά διευρύνεται σε πολλά επιμέρους στοιχεία της προόδου - που σημαίνει ότι "πρέπει να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος μια αίσθηση του όλου και να μη διεκδικεί ούτε να προσπαθεί να επιβάλει με τη βία περισσότερα από αυτά που τον εξουσιοδοτεί μια συγκεκριμένη λειτουργία". Με άλλα λόγια, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε παρά να καταναλώσουμε το θέαμα της καταστροφής με τουριστικό ενδιαφέρον και με την ψυχοεκτονωτική καταγγελτική ορμή των ενημερωτών τύπου Ευαγγελάτου ή μιας αντιπολίτευσης που καιροφυλακτεί να επιτεθεί στην κυβέρνηση, αλλά να μη φεύγει ο νους από το "όλον", που είναι τα οφέλη από τη λειτουργία του Μετρό για το παρόν και το μέλλον. Βγάζουμε φωτογραφίες να θυμόμαστε το σόου και προχωράμε.

Συνηθίζουμε το κόστος κάθε βήματος. Δεν σκεπτόμαστε τι θα μπορούσε να το μειώσει. Δεν έχουμε τι να κάνουμε την "πληροφορία" της κατάρρευσης, πέρα από το να την κάνουμε θέαμα, το θέαμα μιας τρύπας.