Οι μήνες που θα χρειαστούν, για να ανακοινωθεί το πόρισμα για τα αίτια της πτώσης του στρατιωτικού ελικοπτέρου Χιούι το βράδυ της περασμένη Δευτέρας στην Καρυώτισσα Πέλλας, δεν μπορεί να βάλει στο αρχείο το μείζον θέμα της παλαιότητας των συγκεκριμένων ελικοπτέρων, που πετούν καθημερινά στον ελληνικό ουρανό από τις ένοπλες δυνάμεις.

Δυστυχώς, έπρεπε, για άλλη μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου, να γίνει πρώτα το κακό, δηλαδή να σκοτωθούν τέσσερις έμπειροι στρατιωτικοί, και μετά να διαπιστωθεί το κοινό μυστικό για τις τάξεις των στρατιωτικών, ότι τα περίπου 100 ελικόπτερα Χιούι έχουν πια παλιώσει και ότι πρέπει επειγόντως να αντικατασταθούν.

Στα αίτια της πτώσης όλα τα σενάρια είναι πιθανά, όπως η ηλεκτρική βλάβη ή να έπεσε η πίεση λαδιού στα flaps (πτερύγια) ή ακόμα και να πρόκειται για ανθρώπινο λάθος.

Έμπειροι χειριστές ελικοπτέρων και στρατιωτικοί θεωρούν πιθανότερες τις δύο πρώτες εκδοχές, κυρίως εξαιτίας του τρόπου συντριβής. Δηλαδή, το ελικόπτερο ήταν σε πορεία παράλληλη με το έδαφος και, όπως τονίζουν, "τα συντρίμμια λένε ότι δεν έγινε περιδίνηση του σώματος του ελικοπτέρου".

Τα συγκεκριμένου τύπου ελικόπτερα, τα Χιούι 1, ήταν τα αγαπημένα ελικόπτερα των Αμερικανών και συνδέθηκαν με τις εξορμήσεις τους στον πόλεμο του Βιετνάμ. Είναι εύκολα στη χρήση τους, αξιόπιστα και ιδανικά για μεταφορά πολλών ατόμων. Η κατασκευή τους άρχισε τη δεκαετία του '60 και λίγα χρόνια μετά, αφού τελείωσε ο πόλεμος στο Βιετνάμ, τα πρώτα Χιούι 1 άρχισαν να φτάνουν στην Ελλάδα. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 οι Αμερικανοί εκσυγχρόνισαν τα Χιούι, βγάζοντας την παραγωγή Χιούι 2, τα οποία διαθέτουν διπλές τουρμπίνες, όμως τα συγκεκριμένα δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα.

Μετά τόσα χρόνια όμως πτήσεων, τα γερασμένα Χιούι, όσο και αν γίνονται τακτικά τα σέρβις τους, έχουν, όπως λένε και οι ειδικοί, "περισσότερες πιθανότητες για βλάβη".

Το σχέδιο που υπήρχε πριν από πέντε χρόνια από την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για να ξεκινήσει η σταδιακή αντικατάστασή τους από τα νέας γενιάς ελικόπτερα ΝΗ-90 δεν έγινε ποτέ και μέχρι σήμερα παραμένει αναπάντητο ερώτημα πότε θα γίνει αυτή.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ

Το μοιραίο ελικόπτερο είχε απογειωθεί από τη βάση του 3ου Τάγματος Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (ΤΕΑΣ) στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας στις 7.30 το βράδυ της περασμένης Δευτέρας για νυχτερινή εκπαιδευτική πτήση με πλήρωμα τον λοχαγό αεροπορίας στρατού Χρήστο Καρυπίδη, ο οποίος είχε στο ενεργητικό του 2.939 ώρες πτήσης, τον ανθυπασπιστή αεροπορίας στρατού Ηλία Καραμπά με 1.236 ώρες πτήσης, τον αρχιλοχία τεχνικού Αδάμ Αδαμόπουλο και τον επιλοχία τεχνικού Κωσταντίνο Φωτιάδη. Το ελικόπτερο, που δεν έχει δυνατότητες νυχτερινής πτήσης, οδηγούνταν αποκλειστικά από το πλήρωμα με κιάλια νυχτερινής πτήσης και πετούσε κάτω από τα 500 πόδια, χωρίς να υπάρχει το στίγμα του στο ραντάρ του Χορτιάτη.

Περίπου σαράντα λεπτά μετά, οι κλήσεις της βάσης προς το ελικόπτερο δεν βρήκαν ανταπόκριση, με αποτέλεσμα αμέσως να σημάνει συναγερμός. Λίγα λεπτά μετά ενημερώθηκε η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και άρχισε η έρευνα εντοπισμού. Επίγειες στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις, ελικόπτερα τύπου Σούπερ Πούμα και αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας άρχισαν να οργώνουν κυριολεκτικά την περιοχή, μέχρι που λίγο μετά τις 10 το βράδυ της Δευτέρας εντοπίστηκαν τα συντρίμμια και τα άψυχα σώματα των στρατιωτικών στην περιοχή της Καρυώτισσας Γιαννιτσών, δίπλα από τη δημοτική πίστα μοτοκρός. Ο θάνατος των τεσσάρων στρατιωτικών, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Ματθαίο Τσούγκα που διενήργησε τη νεκροψία-νεκροτομή, ήταν ακαριαίος. "Έφεραν κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και διατομή της σπονδυλικής στήλης", τόνισε ο κ. Τσούγκας.