ΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

"Πριμ νίκης μια γκαζόζα"

Ο Τάκης Νικολαΐδης αγωνίστηκε στην ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη από το1938 έως το 1951:

"Αγωνίστηκα στον Άρη, την εποχή που η φανέλα ήταν το απόλυτο ιδεώδες κάθε ποδοσφαιριστή. Πρόλαβα το γήπεδο στη σημερινή Λεωφόρο Στρατού και έζησα τις στιγμές της αγωνίας για την κατασκευή του γηπέδου Χαριλάου, από τη θεμελίωση μέχρι την αποπεράτωσή του. Η χαρά μας ήταν όταν κερδίζαμε τους Αθηναίους. Έμενα στη Διαγώνιο και μαζί με τους συμπαίκτες μου παίρναμε το τραμ για να πάμε στο καινούργιο μας γήπεδο. Το πριμ μας μετά από κάθε αγώνα ήταν μία γκαζόζα. Άλλωστε δεν παίζαμε για τη δραχμή, αλλά για την ιδέα του Άρη".

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΟΖΑΝΗΣ

"Κλαίγαμε μετά τις ήττες"

Ο Λεωνίδας Ποζάνης τίμησε τη φανέλα των "κίτρινων" από το 1946 έως το 1958:

"Παίζαμε ποδόσφαιρο γιατί γουστάραμε και όχι για να κερδίσουμε χρήματα. Μετά από μία μεγάλη επιτυχία το έπαθλο για εμάς ήταν η ηθική ικανοποίηση και στην καλύτερη περίπτωση ένα γεύμα σε κάποιο παραλιακό μαγαζί ή σε εστιατόριο. Πήγα στον Άρη αμέσως μετά την τρίτη κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έπαιξα δίπλα στον Βικελίδη, τον Βελλιάδη, τον Νικολαΐδη, τον Κολωνιάρη και πολλούς άλλους. Όταν χάναμε κλαίγαμε και δεν βγαίναμε από το σπίτι πριν να κοπάσει ο απόηχος".