Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Πολιτική :: Ανεπτυγμένη είδηση-λόγος

( κριστιαν πονσλε ) 

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΠΟΝΣΛΕ

Ο 70χρονος Κριστιάν Πονσλέ είναι από χθες το δεύτερο σημαντικότερο πρόσωπο της γαλλικής δημόσιας ζωής. Εξελέγη, ύστερα από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, νέος πρόεδρος της γαλλικής Γερουσίας, αξίωμα που από απόψεως πρωτοκόλλου είναι αμέσως μετά από αυτό του προέδρου της δημοκρατίας. Ο Κριστιάν Πονσλέ είναι στέλεχος του νεογκολικού κόμματος "Συναγερμός για τη Δημοκρατία" (RPR), ηγέτης του οποίου διετέλεσε ο νυν πρόεδρος της χώρας Ζακ Σιράκ.

Ωστόσο, η όλη διαδικασία της εκλογής του έθεσε σε νέα δοκιμασία την πολύπαθη ενότητα της γαλλικής κεντροδεξιάς, η οποία, μετά την περσινή εκλογική ήττα της, εξακολουθεί να σπαράσσεται από πόλεμο φατριών. Στη Γερουσία, το δεύτερο νομοθετικό σώμα μετά από την Εθνοσυνέλευση, η κεντροδεξιά έχει την απόλυτη πλειοψηφία, και ως εκ τούτου η εκλογή προέδρου θα έπρεπε να είναι μια απλή τυπική διαδικασία. Όμως, η αντιπαλότητα μεταξύ του RPR και της UDF, του άλλου μεγάλου κεντροδεξιού κόμματος, στάθηκε η αιτία για τη διενέργεια διαδοχικών ψηφοφοριών κατόπιν πολύωρων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων.

Κύριος αντίπαλος του Κριστιάν Πονσλέ δεν ήταν κάποιος σοσιαλιστής, αλλά ο 75χρονος απερχόμενος πρόεδρος του σώματος Ρενέ Μονορί, ηγετικό στέλεχος της UDF. Στην πρώτη ψηφοφορία, επί 319 ψηφισάντων γερουσιαστών, ο Πονσλέ πήρε 118 ψήφους, ο Μονορί 102, ο σοσιαλιστής Κλοντ Εστιέ 93, ενώ τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια ήταν άκυρα ή λευκά. Το ίδιο αποτέλεσμα επαναλήφθηκε και σε δεύτερη ψηφοφορία, ενώ τελικά, εν όψει της τρίτης ψηφοφορίας, ο Μονορί ανακοίνωσε ότι αποσύρεται, διευκολύνοντας την εκλογή του Πονσλέ.

Τελικά, ο νέος πρόεδρος της Γερουσίας κατόρθωσε να συγκεντρώσει 189 ψήφους, πράγμα που σημαίνει ότι τον καταψήφισαν αρκετοί πολιτικοί "φίλοι" του. Υπενθυμίζεται ότι δύο φορές από το 1958, κλήθηκε ο πρόεδρος της Γερουσίας να ασκήσει καθήκοντα προσωρινού προέδρου της χώρας. Και στις δύο περιπτώσεις επρόκειτο για τον Αλέν Ποέρ, προκάτοχο του Ρενέ Μονορί, ο οποίος άσκησε καθήκοντα προέδρου της δημοκρατίας το 1969, όταν παραιτήθηκε ο Σαρλ Ντε Γκολ, και το 1974, όταν πέθανε ο Ζορζ Πομπιντού.