ΑΡΙΕΛ ΣΑΡΟΝ

"Το Ισραήλ θα τηρήσει όσα προβλέπονται στην ενδιάμεση ειρηνευτική συμφωνία με τους Παλαιστινίους, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν". Με τη χθεσινή αυτή δήλωσή του, ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών και Εθνικών Υποδομών, Αριέλ Σαρόν, φαίνεται ότι προσχώρησε οριστικά στο στρατόπεδο αν όχι των "περιστερών", τουλάχιστον των ρεαλιστών. Οι Εβραίοι έποικοι, η άκρα δεξιά και τα θρησκευτικά κόμματα, που θεωρούσαν μέχρι πρότινος τον Αριέλ Σαρόν εθνικό ήρωα, αισθάνονται πικρία και απογοήτευση. Πώς μπόρεσε το "πιο σκληρό γεράκι" να κάνει δηλώσεις υπέρ της εφαρμογής της ειρηνευτικής συμφωνίας, λίγες μόλις ώρες μετά την ανεπιτυχή βομβιστική επίθεση της Χαμάς εναντίον σχολικού λεωφορείου;

Ο άνθρωπος που εκαυχάτο ότι δε θα δώσει ποτέ το χέρι του στον "δολοφόνο Γιασέρ Αραφάτ", όχι μόνο το έδωσε, έστω και με δισταγμούς, αλλά και δέχεται τώρα τις απειλές των άλλοτε οπαδών του. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος, με τον οποίο οι δύο θανάσιμοι αντίπαλοι αντάλλαξαν τον πρώτο τους χαιρετισμό, όταν συναντήθηκαν στις φυτείες Γουάι των ΗΠΑ. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, εμφανώς αμήχανα, ρώτησε τον Γιασέρ Αραφάτ, αν γνωρίζει τον στρατηγό Σαρόν. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης, εξίσου αμήχανα, αντί απαντήσεως, έκανε ελαφρά κλίση κεφαλής και μια χειρονομία σαν στρατιωτικό χαιρετισμό. Ανάλογη χειρονομία έκανε και ο Σαρόν. Δέκα μέρες αργότερα, με την ευκαιρία της υπογραφή της συμφωνίας, η χειραψία Αραφάτ - Σαρόν ήταν πλέον γεγονός.

Οι πρώην οπαδοί του τον καταγγέλλουν για συμμετοχή στην "προδοτική συμφωνία", γεγονός που προκαλεί ανησυχίες ότι θα μπορούσε να αποτελέσει στόχο επίθεσης εξτρεμιστών. Για το λόγο αυτό οι υπηρεσίες ασφαλείας του Ισραήλ έχουν λάβει αυξημένα μέτρα για την προστασία των Ισραηλινών αξιωματούχων, που έβαλαν την υπογραφή τους στη συμφωνία. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι μέχρι τώρα, αν κάποιοι απειλούσαν τη ζωή του Αριέλ Σαρόν θα ήταν, λογικά, οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι τον θεωρούν εγκληματία πολέμου για το ρόλο του στις σφαγές εκατοντάδων ομοεθνών στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα του Λιβάνου, το 1982.