Οι -πληρωμένες από τη Φατάχ- δημοσκοπήσεις ανατράπηκαν μόλις ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των ψήφων.

Οι Παλαιστίνοι, αψηφώντας τις διεθνείς πιέσεις για απομόνωση της Χαμάς, την ψήφισαν μαζικά.

Είναι πρόωρο να πει κανείς αν με την ψήφο τους αυτή δικαίωσαν τη γραμμή που ζητά την καταστροφή του Ισραήλ και τη συνέχιση των τυφλών επιθέσεων αυτοκτονίας ή αν απλώς θέλησαν να τιμωρήσουν τη Φατάχ, αξιοποιώντας το δημοκρατικό παιχνίδι της εναλλαγής στην διακυβέρνηση.

Η οργάνωση του Γιασέρ Αραφάτ στα δέκα χρόνια παραμονής της στην κυβέρνηση έθεσε μεν τα θεμέλια ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, έγινε όμως συνώνυμη με τη διαφθορά, την ευνοιοκρατία, τον αυταρχισμό και την ανασφάλεια, τα συντροφικά μαχαιρώματα, την αδυσώπητη διαπάλη φατριών για τη νομή της εξουσίας. Επιπλέον, διάχυτη έγινε η αίσθηση βαλτώματος στο διπλωματικό πεδίο.

Παίζοντας σε δύο ταμπλό, η Φατάχ ήταν ο "ρεαλιστής" εταίρος στην αναζήτηση της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, όμως την ίδια ώρα τα παρακλάδια της εξαπέλυαν αντιισραηλινές επιθέσεις σε συνεργασία με τους εξτρεμιστές ισλαμιστές, προκαλώντας καχυποψία τόσο στη Δύση όσο και στον αραβικό κόσμο.

Τόσο ο παραιτηθείς χθες πρωθυπουργός, Αχμέντ Κορέι, όσο και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος, Μαχμούντ Αμπάς, αναγνώρισαν την ήττα της Φατάχ, τονίζοντας ότι σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία. Και μόνο η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια τεράστιας σημασίας δημοκρατική κατάκτηση για τους Παλαιστίνιους.

Όμως, πώς η βαλτωμένη ειρηνευτική διαδικασία θα περπατήσει με τους κατεξοχήν αρνητές του διαλόγου; Πώς θα εξασφαλιστεί η ομαλότητα, όταν πίσω από έναν μετριοπαθή Αμπάς θα κυβερνούν οι καθοδηγητές των καμικάζι; Πώς θα αντιδράσουν οι Ισραηλινοί στις δικές τους εκλογές στις 28 Μαρτίου;

Στη Μέση Ανατολή τίποτε δεν είναι προβλέψιμο και το κάθε βήμα διπλωματίας συνοδεύεται από βήματα βίας και αίματος.

Το ελπιδοφόρο σενάριο ποντάρει στο ότι η Χαμάς διαχειριζόμενη για πρώτη φορά εξουσία θα ενσωματωθεί σταδιακά στις επιταγές του ρεαλισμού. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά που αντάρτες και μαχητές γίνονται υπουργοί και διπλωμάτες. Όσο για το απαισιόδοξο σενάριο, αυτό θα μπορούσε να είναι χειρότερο και από εφιάλτη…