• α) Πολίτης, αυτός που ανήκει στην τάξη των αστών:
  • Περί τό εθέσπισαν οι μακαριοτάτοι ρηγάδες μετά τους καβαλλάρους και μετά τους βουργέζηδες και των κουμμουνιών (Ασσίζ. 23¹¹)·
  • ήτον πουρζέζης κι εποίκες τον καβαλλάρην (Μαχ. 562³²)·
• β) κάτοικος πόλης:
  • είχεν λείψειν (ενν. το σιτάριν) τό εκουβαλούσαν οι πουρζέζηδες (Μαχ. 524¹²).

[<παλαιότ. γαλλ. burgeis· πβ. μεσν. λατ. burgensis (τ. bogensis, purgensis, κ.ά.). Τ. βουργίσης το 12. αι. (LBG). Η λ. στο Somav.]