• Που δε μετριέται·
  • α) (προκ. για πρόσωπα, ομάδες προσώπων, ζώα, δέντρα, κλπ.) αμέτρητος, ανυπολόγιστος:
    • αρίθμητους χριστιανούς (Iστ. Bλαχ. 2532)·
    • λαός αρίφνητος (Eρωτόκρ. B´ 517· Β́ 638)·
    • σαΐτες ανερίφνητες (Tζάνε, Kρ. πόλ. 474²³)·
  • β) (προκ. για πλούτο) άφθονος, άπειρος:
    • χρυσίον αναρίθμητον (Διγ. O 1992· Zήν. A´ 6)·
  • γ) (προκ. για χρονική διάρκεια) πολύς:
    • αρίφνητη ώρα (Eρωτόκρ. B´ 1216)·
  • δ) (προκ. για κάλλος) υπερβολικός:
    • (Eρωφ. Γ´ 142)·
  • ε) (προκ. για ψυχικά ή άλλα γεγονότα) σημαντικός, σπουδαίος:
    • αρίφνητος μεταγνωμός (Eρωφ. A´ 421)·
    • χαλασμόν αρίθμητον (Aχέλ. 2287).

[αρχ. επίθ. αναρίθμητος. Oι τ. και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]