• Λεύκα:
  • (Παϊσ., Ιστ. Σινά 171).

[<αρχ. ουσ. λεύκη (νεότ. ‑α) με μεταπλ. Η λ. και σήμ. ιδιωμ. (Μηνάς 1978: 56)]

• 1)
  • α) Άσπρος:
    • μάρμαρα λευκά (Γεωργηλ., Θαν. 105)·
  • β) που έχει άσπρη, ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα:
    • δασυγένειος … και λευκός, αλλά μελάνθριξ (Ερμον. Δ 99).
• 2) (Προκ. για κλήμα) που βγάζει άσπρα σταφύλια:
  • (Βέλθ. 284).
• 3) Προκ. για άνθρωπο με άσπρα μαλλιά και γένια:
  • ο Κρόνος … λευκός τας τρίχας (Καλλίμ. 428).

• Το αρσ. στον πληθ. ως ουσ. = ονομασία φατρίας ιπποδρομίου:
  • ο των λευκών διοικητής, δουξ και στρατοπεδάρχης (Αξαγ., Κάρολ. Έ 781).
• Το ουδ. ως ουσ. =
  • 1) Λευκότητα, ασπράδα:
    • (Καλλίμ. 816).
  • 2) Ασπράδι, λεύκωμα (αβγού):
    • (Ιερακοσ. 454³²).
  • 3) Οφθαλμική πάθηση:
    • (Ορνεοσ. 541²⁸).
  • 4) (Στον πληθ.) ασπρόρουχα:
    • τα λευκά τση, μαντί και ρούχ’ απού βαστά (Ροδολ. Δ́ 377).

[αρχ. επίθ. λευκός. Η λ. και σήμ.]