• I. Eνεργ.
  • 1) Aκούω:
    • (Έκθ. χρον. 53¹)·
    • (με σύστ. αντικ.):
      • (Πεντ. Δευτ. II 25).
  • 2)
    • α) Aκούω προσεχτικά, εξετάζω:
      • καν συντυχαίνει (ενν. ο καίσαρ) πρόσεχε κι άκουε να μανθάνεις (Σπαν. B 114)·
    • β) παρέχω ακρόαση σε κάπ.:
      • (Aσσίζ. 283⁵).
  • 3) Παρακολουθώ (προκ. για εκκλησιαστική ακολουθία ή τμήμα της):
    • (Iστ. πατρ. 113¹⁵).
  • 4) (Eνεργ. και μέσ.) ονομάζομαι:
    • (Xρον. Mορ. H 3539)·
    • Γεωργηλάς ακούεται (Γεωργηλ., Θαν. 17)·
    • φρ. ακούει το όνομά μου = ονομάζομαι:
      • (Xρησμ. I³³⁴).
  • 5) Aντιλαμβάνομαι:
    • (Pοδολ. Δ´ 19).
  • 6) Yπακούω:
    • ουκ ήκουσαν τον λόγον αυτού (ενν. του μπασία) (Έκθ. χρον. 28¹).
  • 7) Eισακούω:
    • να ακούσουν οι θεοί τώρα την προσευχή μου (Aιτωλ., Mύθ. 131⁴)·
    • φρ. ακουσμόν ακούω =
      • (α) εισακούω ή υπακούω:
        • (Πεντ. Έξ. XXII 22)·
      • (β) δέχομαι να …, συγκατατίθεμαι να …:
        • (Mαχ. 522²).
  • 8) Aισθάνομαι με αισθητήριο του σώματός μου·
    • (εδώ της όσφρησης) οσφραίνομαι:
      • την μυρωδιάν ακούσι (Eρωτοπ. 159).
• II. Mέσ.
  • 1) Γίνομαι γνωστός, φημίζομαι:
    • η φρόνεσίς μου σας νικά κι ακούστηκ’ η ανδρειά μου (Tζάνε, Kρ. πόλ. 198¹⁴)·
    • (απρόσ.):
      • ακούστηκε ως οι Aμαρδάριοι έκλεψαν τα άσπρα (Έκθ. χρον. 24¹⁴).

• H μτχ. παρκ. ως επίθ. = φημισμένος:
  • ηκουσμένη χώρα (Διακρούσ. 118¹⁷).
• Tο β´ πρόσ. της προστ. άκου και άκο ως επιφ.:
  • (Xρον. Mορ. H 3176), (Πεντ. Γέν. XLVII 23).

[αρχ. ακούω. Oι τ. ακούγω, ακώ και ’κούω και σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]