Π117 194 019   Πώς πέσαμε, σύντροφε, μέσα στο λαγούμι του φόβου;| Δεν ήταν της δικής σου μοίρας, μήτε

Π146 261 007   σαν το δελφίνι που για λίγο συντροφεύει| μαλαματένιο τρεχαντήρι μες στον ήλιο|

Π037 065 005   πεύκο στο κόκκινο χώμα,| δεν έχω άλλη συντροφιά.| Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα

Π034 061 020   Λυπήσου το σύντροφο που μοιράστηκε τη στέρησή μας και τον ιδρώτα| και βύθισε μέσα

Π006 014 000   Οι σύντροφοι στον Άδη|

Π023 047 038   με το νερό που έσπαζε τη μορφή τους.| Οι σύντροφοι τέλειωσαν με τη σειρά,|

Π089 139 052   Κι οι σύντροφοι φόρεσαν τ' αγάλματα φόρεσαν τις γυμνές| άδειες καρέκλες του φθινοπώρου,

Π089 139 053   άδειες καρέκλες του φθινοπώρου, κι οι σύντροφοι| σκοτώσανε τα πρόσωπά τους·

Π106 170 021   μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξή σας| μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.|

Π119 196 017   οι σύντροφοι κόβουνε τους ασημένιους σπάγκους| και το φλασκί των ανέμων αδειάζει.|

Π119 197 044   θάλασσας ή το νερό μες στο ποτήρι.| Κι οι σύντροφοι μένουν στα παλάτια της Κίρκης·|

Π153 279 001   Οι σύντροφοι μ' είχαν τρελάνει| με θεοδόλιχους εξάντες πετροκαλαμήθρες| και τηλεσκόπια

Τ004 015 001   Σύντροφοι που χορεύετε μασκαρεμένοι| σε μια κορφή που πάτησε τόσες φορές ο χαλασμός|

Π023 046 006   Ήτανε καλά παιδιά οι συντρόφοι, δε φωνάζαν| ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα

Π081 120 006   που ξετύλιγε ο θεληματικός σύντροφός μου, ο πλανόδιος| εκείνος θεατρίνος, καθώς

Π049 089 021   Την πίκρα να βλέπεις τους συντρόφους σου καταποντισμένους μέσα στα στοιχεία,

Π127 213 028   μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους,| και βιάζεσαι ν' ανοίξεις τη καρδιά σου

Π121 200 007   και το χάσμα της πρόσκλησης των συντρόφων από τον αντίπερα γιαλό·|