ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Ανθολογίες 

Ανθολόγηση νεοελληνικής λογοτεχνίας (19ος-20ός αι.) 

 

Ζωγράφου, Ευγενία

Πώς μας αγαπούν οι ξένοι

ΠΩΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Τὰ θέλγητρα τῆς Ἑλληνικῆς φύσεως, ὑπῆρξαν ἀνέκαθεν διὰ πολλοὺς ξένους, μία ἀφορμὴ ἀγάπης μεγάλης πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Πολλοί, πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν, ἠγάπησαν τὸν πάγκαλον οὐρανόν μας, ἐθαύμασαν τὰς σεληνοφεγγεῖς νύκτας μας ἢ τὰς ἡλιοφωτίστους ἡμέρας μας, ἔβρεξαν μὲ δάκρυ ὑψίστης συγκινήσεως τὸν Παρθενῶνα, καὶ ἔκλιναν εὐσεβὲς γόνυ πρὸ τοῦ Πραξιτελείου ἀριστουργήματος.

Καὶ ὅμως ἑνὸς ξένου ἀμερικανοῦ ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἑλλάδα ὑπερέβη ὅλων τῶν ἄλλων, ὅσοι μέχρι τοῦδε ἠγάπησαν τὴν πατρίδα μας, τοῦ κ. AlbinPutzker καθηγητοῦ ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ τῆς Καλλιφρονίας.

Πολλάκις μέχρι τοῦδε κατέστησε γνωστὰς εἰς διαφόρους συλλόγους τὰς ἐξ Ἑλλάδος εὐμενεῖς ἐντυπώσεις του, ἐνῷ εἰς τὰς πλείστας Γερμανικὰς καὶ Ἀγγλικὰς τῆς Καλλιφρονίας ἐφημερίδας ἔδημοσίευσεν ἄρθρα ἐνθουσιώδη, καὶ ἔγραψεν ὑπὲρ ἡμῶν πᾶν ὅ,τι τοῦ ὑπηγόρευσεν ἡ εὐγενὴς ψυχή του, ψυχὴ φιλελληνικὴ καὶ μεγάλη, ἥτις ἔκρινεν ἐπιεικῶς τὰς ἐλλείψεις μας, καὶ ἐνθουσιωδῶς τὰ προτερήματά μας. Ἐπὶ ἓν ἔτος διέμεινεν εἰς τὰς Ἀθήνας καταγινόμενος εἰς μελέτας τῆς γλώσσης μας, καὶ ἰδίᾳ τῆς νεοελληνικῆς, καὶ ὅταν ἔφυγεν, ἀπεκόμισεν ἀπ' ἐδῶ τὰς ὡραιοτέρας τῶν ἐντυπώσεων, καὶ τὴν ἀκραιφνεστέραν ἀγάπην. Εἰς μίαν τελευταίαν ἐπιστολήν του ἐκ Καλλιφρονίας μοὶ γράφει ὅτι ἀνέγνωσε τὴν εἰς Κορομηλιὰ ἐκδρομήν, − περὶ τῆς ὁποίας εἶχα γράψει − καὶ μοῦ προσθέτει ὅτι ἔκαμε καὶ αὐτὸς μίαν ὁμοίαν μὲ τὸν «Ὅμιλον τῶν Ἐκδρομῶν» καὶ λέγει ὅτι οὐδέποτε θὰ λῃσμονήσῃ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, καὶ θὰ ἔχῃ πάντοτε πρὸ τὼν ὀφθαλμῶν του, τὴν ἀπαράμιλλον γραφικότητα τὴν ὁποίαν συνεκέντρωνεν εἰς ἑαυτήν, ὡς εἰς ἓν ἐξαίσιον πανόραμα, ἡ ἄποψις τῆς Κορίνθου.

Σήμερον θεωρῶ καθῆκον μου, νὰ τοῦ ἐκφράσω τὴν εὐγνωμοσύνην μας διὰ τὴν ἀγάπην του πρὸς τὴν πατρίδα μας, καὶ νὰ τοῦ εἴπω, ὅτι, ὅπως ἐκεῖνος ἐφύλαξεν εἰς μίαν γωνίαν τῆς ψυχῆς του ἀνάμνησιν τόσον ἐνθουσιώδη διὰ πᾶν ὅ,τι Ἑλληνικόν, οὕτω καὶ ἡ Ἑλλὰς τὸν ἡγάπησεν ὡς τέκνον πολύτιμον, ὡς τέκνον ἰδικὸν της, καὶ εὔχεται νὰ τὸν φιλοξενήσῃ καὶ πάλιν ταχέως ὑπὸ τὸν γλαυκὸν οὐρανὸν της, καὶ νὰ τὸν ἐπανίδῃ καθήμενον μὲ τὴν αὐτὴν συγκίνησιν ὑπὸ τὴν ἱερὰν σκιὰν τῆς Ἀκροπόλεως…..