Oι Armstrong και Casement (2000, 196) επισημαίνουν (σχολιάζοντας την άποψη του καθηγητή του MIT, N. Negroponte, ότι στο μέλλον θα ζούμε σε ψηφιακές γειτονιές στις οποίες ο φυσικός χώρος δεν θα έχει σημασία και ο χρόνος θα παίζει διαφορετικό ρόλο) ότι η "ψηφιακή γειτονιά" δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις ελλείψεις στον χώρο της πραγματικότητας: την παραμέληση του παιδιού λόγω των δεινών οικονομικών συνθηκών της οικογένειας, τις μεγάλες τάξεις στο σχολείο κλπ. Σχέσεις on-line με ομηλίκους στη Mόσχα και τη Mαδρίτη δεν βοηθούν ένα παιδί που δεν μπορεί να φτιάξει σχέσεις με συμμαθητές του δυο θρανία παρακάτω. H άμεση εμπειρία, τονίζουν, δεν μπορεί να υποκατασταθεί.