• α) Νεράντζι:
  • (Καλλίμ. 1746)·
  • ωσάν νεράτζι πήγαινε τ’ ανθρώπου το κεφάλι (Διακρούσ. 89²²)·
• β) (συνεκδ. προκ. για το δέντρο νεραντζιά):
  • μετόχιον … γέμον νερατζών και βερικούκων (Παϊσ., Ιστ. Σινά 1510).

[<αραβ. nārandj (<περσ. narang) με τροπή [a>e] πιθ. από επίδρ του [r] ή και παρετυμ. επίδρ. της λ. νερόν· πβ. βεν. naranza. Η λ. σε σχόλ. (Steph., λ. μήλον, Meursius). Ο τ. ‑ι στο Somav. και σήμ. Ο τ. ‑τζι και σήμ. ιδιωμ. Ο τ. ‑τζιον στο Meursius (στη λ.)]

• Προσωποπ. του ουσ. νεράντζιον:
  • Νερατζίου του πρωτοβιστιαρίου (Πωρικ. II 6).