Μτφρ. Σ. Τζουμελέας. [1939] χ.χ. Λυσίας. Λόγοι. Μετάφραση, σχόλια. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

Η θέσις μου κύριοι δικασταί, εις τον δικαστικόν τούτον αγώνα είναι λίαν δυσχερής, όταν λάβω υπ' όψιν μου ότι, εάν τώρα δεν ομιλήσω καλώς, όχι μόνον εγώ, αλλά και ο πατήρ μου θα φανή άδικος, και θα στερηθώ της περιουσίας μου. Είναι ανάγκη λοιπόν, αν και δεν έχω ικανότητα διά την διεξαγωγήν τοιούτων δικαστικών αγώνων, να βοηθώ τον πατέρα μου και τον εαυτόν μου, όπως δυνηθώ. Την μεν προπαρασκευήν λοιπόν και την προθυμίαν των εχθρών μου όλοι τας βλέπετε και δεν υπάρχει ανάγκη να είπω τίποτε περί τούτων· την δε απειρίαν μου ουδείς αγνοεί, από όσους με γνωρίζουν. Θα ζητήσω λοιπόν από σας χάριν δικαίαν και εύκολον, να ακούσετε δηλαδή και ημάς ευμενώς, όπως ηκούσατε και τους κατηγόρους μας. Διότι κατ' ανάγκην μειονεκτεί ο απολογούμενος, και αν εξ ίσου ευμενώς με τον κατήγορον ακούετε αυτόν. Διότι οι κατήγοροι μεν προ πολλού επιβουλεύοντες ημάς, χωρίς αυτοί να κινδυνεύουν εξύφαναν την εναντίον μας κατηγορίαν, ημείς δε διεξάγομεν τον αγώνα τούτον καταφοβισμένοι, κατασυκοφαντημένοι και διατρέχοντες τον έσχατον κίνδυνον. Πρέπει λοιπόν σεις να ευνοήτε περισσότερον τους απολογουμένους από τους κατηγόρους. Διότι νομίζω ότι όλοι σεις γνωρίζετε ότι πολλοί έως τώρα πολλάς και φοβεράς κατηγορίας ποιήσαντες τόσον φανερά απεδείχθησαν ότι εψεύδοντο, ώστε επήλθον του δικαστηρίου μισηθέντες υπό πάντων διά τα ψεύδη των· άλλοι δε καταστρέψαντες ανθρώπους με τας ψευδομαρτυρίας των κατεδικάσθησαν δι' αυτάς, όταν πλέον ουδεμία ωφέλεια ήτο διά τους παθόντας. Αφού λοιπόν πολλά τοιαύτα έχουν γίνει, καθώς εγώ πληροφορούμαι, πρέπει και σεις κύριοι δικασταί, να μη θεωρήτε τους λόγους των κατηγόρων αληθείς, προτού να ομιλήσωμεν και ημείς. Διότι εγώ τουλάχιστον πληροφορούμαι, νομίζω δε ότι και πολλοί από σας γνωρίζουν, ότι η διαβολή είναι το φοβερώτερον εξ όλων. Τούτο προ πάντων δύναται τις να το παρατηρήση, όταν πολλοί δικάζωνται διά την ίδιαν αιτίαν. Διότι ως επί το πλείστον οι δικαζόμενοι τελευταίοι σώζονται, επειδή ακούετε την απολογίαν των άνευ οργής και προθύμως δέχεσθε πλέον τα υπό των κατηγορουμένων προβαλλόμενα μέσα προς απόδειξιν της αληθείας.

Μτφρ. Γ.Α. Ράπτης. 2002. Λυσίας. Ι, Υπερασπιστικοί Λόγοι. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Πρόλογος Χ. Τσολάκης. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.

Είναι πολύ δύσκολη η θέση μου, άνδρες δικαστές, σ' αυτήν εδώ τη δίκη, όταν αναλογισθώ ότι, εάν εγώ δεν τα πω τώρα καλά, όχι μόνον εγώ αλλά και ο πατέρας μου θα φανεί ότι είναι άδικος και θα στερηθώ όλα μου τα υπάρχοντα. Είναι ανάγκη, λοιπόν, αν και δεν είμαι ικανός από τη φύση μου γι' αυτά, να βοηθήσω τον πατέρα μου και τον εαυτό μου έτσι, όπως θα μπορέσω. Την προετοιμασία και την προθυμία των εχθρών τη βλέπετε και δεν πρέπει να πω τίποτε γι' αυτά· τη δική μου, πάλι, απειρία όλοι την ξέρουν, όσοι με γνωρίζουν. Θα ζητήσω, λοιπόν, από σας να μου κάνετε δίκαια και εύκολη χάρη, να ακούσετε δηλαδή και μας με εύνοια, όπως και τους κατηγόρους. Γιατί, είναι φυσικό ο απολογούμενος να βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση, κι αν ακόμη τον ακούτε με την ίδια διάθεση. Γιατί αυτοί, επιβουλευόμενοι εμάς από καιρό, χωρίς να διατρέχουν κανένα κίνδυνο, «έστησαν» την κατηγορία, ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε αυτήν εδώ τη δίκη τρομοκρατημένοι, κατασυκοφαντημένοι και απειλούμενοι με το μεγαλύτερο κίνδυνο. Είναι φυσικό, λοιπόν, να δείχνετε μεγαλύτερη εύνοια στους απολογουμένους (απ' ό,τι στους κατηγόρους).

Γιατί, γνωρίζω ότι όλοι σας ξέρετε ότι πολλοί μέχρι τώρα, αφού κατηγόρησαν πολλά και φοβερά, αμέσως αποκαλύφτηκαν ότι ψεύδονται τόσο φανερά, ώστε να φύγουν (από το χώρο του δικαστηρίου), αφού μισήθηκαν από όλους τους παραβρισκομένους. Όσοι, όμως, ψευδομαρτύρησαν και άδικα κατέστρεψαν ανθρώπους αποκαλύφτηκαν (ψευτομάρτυρες), όταν δεν υπήρχε κανένα όφελος για τα θύματά τους. Επειδή, λοιπόν, έχουν γίνει πολλά τέτοια, όπως εγώ πληροφορούμαι, είναι φυσικό, άνδρες δικαστές, να μη θεωρείτε τους λόγους των κατηγόρων πιστευτούς, προτού να μιλήσουμε και εμείς. Γιατί, εγώ βέβαια ακούω και νομίζω ότι οι πολλοί από εσάς γνωρίζουν ότι το χειρότερο από όλα είναι η συκοφαντία. Μάλιστα, αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, όταν πολλοί εμπλακούν με το ίδιο κατηγορητήριο σε δικαστικό αγώνα. Γιατί, τις περισσότερες φορές αυτοί που δικάζονται τελευταίοι απαλλάσσονται. Γιατί τους ακούτε, αφού έχει ξεθυμάνει η οργή σας, και δέχεστε την απολογία τους με κατανόηση.