Μτφρ. Α.Ι. Γιαγκόπουλος & Μ. Αραποπούλου. 2002.Δημοσθένης Ι. Κατά Φιλίππου Α', Ολυνθιακοί Α', Β', Γ'. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, επιμέλεια. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.

[10] Αλλά ότι πρέπει να βοηθήσουμε οπωσδήποτε, όλοι το έχουμε καταλάβει, θα έλεγε κανείς, και θα το κάνουμε· με ποιο τρόπο όμως, αυτό πες μας. Μην εκπλαγείτε λοιπόν, Αθηναίοι, αν προτείνω κάτι απροσδόκητο για τους περισσότερους. Διορίστε νομοθέτες· σ' αυτούς να μην υποβάλετε προς ψήφιση κανένα νόμο ―αρκετούς έχετε― αλλά να καταργήσετε αυτούς που σήμερα σας βλάπτουν. [11] Εννοώ τους νόμους για τα θεωρικά, σαφώς αυτούς, και μερικούς που αφορούν τους στρατεύσιμους. Οι πρώτοι, χρήματα προορισμένα για το στρατό, τα μοιράζουν υπό μορφήν θεωρικών σ' αυτούς που μένουν εδώ, οι δεύτεροι αθωώνουν τους ανυπότακτους· έτσι αποθαρρύνουν και εκείνους που επιθυμούν να κάνουν το καθήκον τους. Κι όταν ακυρώσετε αυτούς τους νόμους και ανοίξετε με ασφάλεια το δρόμο να δίνει ο καθένας τις καλύτερες συμβουλές, τότε αναζητήστε αυτόν που θα προτείνει όσα όλοι γνωρίζετε ότι μας συμφέρουν. [12] Αλλά έως ότου κάνετε αυτά, μη ψάχνετε να βρείτε ποιος θα δεχθεί να καταστραφεί από σας, όταν πει τα καλύτερα για σας. Δεν πρόκειται να τον βρείτε· το μόνο κέρδος γι' αυτόν που θα υποστήριζε και θα πρότεινε αυτά, θα ήταν να πάθει άδικα κάποιο κακό, χωρίς καθόλου να ωφελήσει την κατάσταση, αλλά να συντελέσει ώστε στο μέλλον να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνο από ό,τι σήμερα το να λέει κανείς τα καλύτερα. Την κατάργηση μάλιστα αυτών των νόμων πρέπει να απαιτήσετε, Αθηναίοι, από τους ίδιους εκείνους που τους έχουν θεσπίσει. [13] Γιατί δεν είναι δίκαιο να έχουν ακόμη την εύνοιά σας, μια εύνοια που έβλαψε ολόκληρη την πόλη, αυτοί που θέσπισαν τότε τους νόμους, ενώ η αντιπάθεια για την κατάργησή τους, που θα βελτιώσει τη ζωή όλων μας, να γίνει αιτία τιμωρίας γι' αυτόν που θα προτείνει τώρα τα καλύτερα. Μέχρι να τακτοποιήσετε όμως αυτά, Αθηναίοι, με κανέναν τρόπο μη ζητάτε να βρεθεί κάποιος ανάμεσά σας με τόση επιρροή, ώστε να παραβεί αυτούς τους νόμους ατιμώρητος, ούτε τόσο ανόητος ώστε να ρίξει τον εαυτό του σε ολοφάνερη περιπέτεια.

Μτφρ. Α. Σακελλάριος. 1988. Δημοσθένους Ολυνθιακοί λόγοι. Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.

[10] «Αλλ' ότι βέβαια πρέπει να στείλουμε βοήθεια», μπορεί να πει κανείς, «όλοι μας το ξέρουμε, και θα στείλουμε βοήθεια· αυτό όμως να μας πεις, πώς θα βοηθήσουμε». Μην απορήσετε, Αθηναίοι, αν πω σχετικά κάτι παράξενο για τους περισσοτέρους σας: να ορίσετε νομοθετική επιτροπή. Να μην χρησιμοποιήσετε όμως αυτή την επιτροπή για να ψηφίσετε κάποιο νόμο (γιατί έχετε κιόλας αρκετούς), αλλά για να καταργήσετε όσους στην παρούσα περίσταση σας βλάπτουν. [11] Εννοώ τους νόμους τους σχετικούς με τα θεωρικά χρήματα, έτσι ολοκάθαρα σας το λέω, και ορισμένους σχετικούς με τη στράτευση· από αυτούς οι πρώτοι τα χρήματα που προορίζονται για το στρατό τα μοιράζουν ως θεωρικά σε όσους μένουν στην πόλη· ενώ οι δεύτεροι αθωώνουν τους ανυπότακτους, με αποτέλεσμα και αυτοί ακόμα που θέλουν να πράξουν το καθήκον τους να δείχνουν απροθυμία. Και, όταν καταργήσετε αυτούς τους νόμους και αφού ανοίξετε το δρόμο να υποστηρίζει καθένας χωρίς κίνδυνο ό,τι πιο ωφέλιμο, τότε να αναζητήσετε αυτόν που θα προτείνει όλα όσα γνωρίζετε πως σας συμφέρουν. [12] Πριν όμως κάμετε αυτά, μην κοιτάξετε ποιος θα προθυμοποιηθεί να σας πει ποιο είναι το ωφελιμότερο για σας, για να καταστραφεί στη συνέχεια από σας· γιατί άνθρωπο τέτοιο δεν θα βρείτε, αφού μάλιστα αυτό μόνον θα κερδίσει όποιος πει και προτείνει τέτοια πράγματα, δηλαδή θα πάθει, χωρίς να το αξίζει, κάποιο κακό, χωρίς όμως να βοηθήσει έστω και τόσο δα την όλη κατάσταση· αντίθετα το πάθημά του θα καθιστούσε στο εξής επίφοβο, πολύ περισσότερο από τώρα, το να πει κανείς ποιο είναι το καλύτερο. Και βέβαια την κατάργηση, Αθηναίοι, των νόμων αυτών πρέπει να την απαιτήσετε από τους ίδιους αυτούς που τους είχαν προτείνει· [13] γιατί δεν είναι δίκαιο όσοι τότε πρότειναν αυτούς τους νόμους να διατηρούν τη συμπάθειά σας, που έβλαψε όλη την πόλη, ενώ να τιμωρηθεί με το μίσος σας αυτός που θα σας έδινε τώρα την καλύτερη συμβουλή, από την οποία θα ευτυχούσαμε όλοι. Πριν όμως τακτοποιήσετε αυτά, μην απαιτείτε, Αθηναίοι, να βρεθεί ανάμεσά σας κάποιος τόσο πολιτικά ισχυρός που, ενώ θα παραβεί αυτούς τους νόμους, θα γλιτώσει την τιμωρία, ούτε τόσο ανόητος, ώστε μόνος του να εμπλακεί σε έναν ολοφάνερο κίνδυνο.

Μτφρ. Κ. Τσάτσος. [1975] 1983. Δημοσθένης. Οι τρεις Ολυνθιακοί, τρεις Φιλιππικοί και ο λόγος Περί των εν Χερρονήσω. Μετάφραση, εισαγωγικά σημειώματα, σχόλια. 2η έκδ. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

[10] Αλλά θα μου πη κάποιος: «Ότι πρέπει τώρα να βοηθήσωμε, όλοι το γνωρίζομε· και θα βοηθήσωμε. Αλλά το πώς, αυτό να μας πης». Λοιπόν, άνδρες Αθηναίοι, μην απορήσετε αν πω κάτι παράδοξο για τους πολλούς. Καταστήσετε νομοθέτες. Άλλα στους νομοθέτες μην υποβάλετε κανένα νόμο ―έχομε αρκετούς―, άλλα να προτείνετε την κατάργηση εκείνων που μας βλάπτουν σε τούτη την περίσταση.

[11] Και για να μιλήσω καθαρά, εννοώ τους νόμους για τα θεωρικά και μερικούς σχετικούς με την στράτευση. Οι πρώτοι χρήματα προωρισμένα για τη μισθοδοσία των στρατιωτών τα χορηγούν υπό μορφήν θεωρικών σε αυτούς που μένουν εδώ και οι δεύτεροι περιέχουν απαλλαγές για τους ανυπότακτους· και έτσι καθιστούν απρόθυμους και όσους θα ήθελαν, να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις των. Και όταν αυτά τα καταργήσετε και καταστήσετε ακίνδυνο το δρόμο σε εκείνους που θέλουν να πουν ό,τι είναι το πιο σωστό, τότε μόνο να αναζητήσετε αυτόν που θα εισαγάγη πρόταση γι' αυτό που όλοι γνωρίζετε ότι σας συμφέρει.

[12] Πριν τα κάνετε αυτά, μην περιμένετε να βρεθή άνθρωπος να θελήση να καταστραφή από σας, για να σας πη ό,τι για σας είναι το ωφελιμώτερο. Τέτοιον άνθρωπο δεν θα βρήτε· άλλωστε σε τούτο μόνο και αυτός θα κατέληγε, να πάθη αδίκως κακό, επειδή ακριβώς αυτά υποστήριξε και πρότεινε, χωρίς να ωφελήση την κατάσταση· αντιθέτως θα καθιστούσε του λοιπού περισσότερο από τώρα επίφοβο να λες το σωστό. Πρέπει να αξιώσετε, ω άνδρες Αθηναίοι, να καταργήσουν αυτούς τους νόμους οι ίδιοι εκείνοι που τους θέσπισαν.

[13] Διότι δεν είναι δίκαιο αυτοί που τότε θέσπισαν αυτούς τους νόμους να διατηρούν την εύνοιά σας, για πράξεις που έβλαψαν όλην την πόλη· την δε δυσμένεια για πράξεις από τις όποιες όλοι θα ωφεληθούμε, να τη φορτώνωνται εκείνοι που προτείνουν όσα για σας είναι τα ορθώτερα. Προτού τα τακτοποιήσετε αυτά, ω άνδρες Αθηναίοι, μην ζητάτε να βρεθή ένας τόσο δυνατός ανάμεσά μας, ώστε να παραβή αυτούς τους νόμους, χωρίς να τιμωρηθή, ούτε και ένας τόσο ανόητος, ώστε να εμπλακή σε μιαν ολοφάνερη περιπέτεια.