Μτφρ. Λ. Κούσουλας. 2001. Πλάτων. Αλκιβιάδης και Αλκιβιάδης Δεύτερος. Αθήνα: Πόλις.

ΣΩ. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγα ότι υπάρχει φόβος η ξένη γνώση, αν κανείς την αποχτά χωρίς τη γνώση του βελτίστου, λίγες φορές ωφελεί και βλάπτει συχνότερα εκείνον που την έχει, βλέπεις άραγε ότι το έλεγα σωστά;

ΑΛ. Κι αν όχι τότε, τώρα πάντως, Σωκράτη, το βλέπω.

ΣΩ. Πρέπει συνεπώς, και πόλη και ψυχή, αν μέλλει να ζήσει σωστά, να πιάνεται από τη γνώση αυτή, ακριβώς όπως ο ασθενής από το γιατρό, ή από κάποιον κυβερνήτη όποιος θέλει να πλεύσει καλά γιατί χωρίς αυτή, όσο πιο ευνοϊκά φυσήξει η τύχη ή γι' απόχτηση χρημάτων ή για σωματική ρώμη ή κι άλλο τίποτε απ' αυτά, τόσο πιο μεγάλα σφάλματα είναι, φαίνεται, αναγκαίο να γίνονται. Κι αυτός που κατέχει τη λεγόμενη πολυμάθεια και πολυτεχνία, ορφανός όμως από την επιστήμη που λέμε, και σύρεται από την καθεμιά από τις άλλες, δε θα πέσει άραγε δικαίως σε βαρυχειμωνιά, αφού αρμενίζει στο πέλαγο χωρίς κυβερνήτη, ξετρέχοντας μετρημένο χρόνο στη ζωή του;

Ώστε συμβαίνει μου φαίνεται κι εδώ το γνωστό του ποιητή, που λέει για να ψέξει κάποιον ότι τάχα «πολλές μεν γνώριζε τέχνες, κακώς όμως, λέει, τις γνώριζε όλες».

Μτφρ. Ν.Σ. Μπαξεβανάκις. 1938. Πλάτωνος Αλκιβιάδης (ή περί ανθρώπου φύσεως· μαιευτικός). Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

ΣΩ. ― Βλέπεις λοιπόν, ότε πράγματι είπα, ότι υπάρχει φόβος η απόκτησις των άλλων γνώσεων, εάν κανείς τας έχη αποκτήσει άνευ της γνώσεως του καλυτέρου, ολίγας φοράς μεν να ωφελή, να βλάπτη δε τας περισσοτέρας φοράς αυτόν, ο οποίος την έχει, άραγε δεν εφαινόμην ότι έλεγον σωστά;

ΑΛ. ― Και τότε αν δεν μου εφαίνετο, αλλά τώρα μου φαίνεται, Σωκράτη.

ΣΩ. ― Πρέπει λοιπόν και πόλις και ψυχή, η οποία πρόκειται να ζήση ορθώς, αυτήν την γνώσιν να κρατή σφικτά, όπως ακριβώς ένας άρρωστος τον ιατρόν, ή κανένα κυβερνήτην όποιος μέλλει ασφαλώς να ταξιδεύση. Διότι άνευ αυτής (της γνώσεως), όσον και αν βοηθήση λαμπρότερον η τύχη, ή ως προς απόκτησιν χρημάτων ή σωματικής δυνάμεως ή και ως προς άλλο τι από τα τοιαύτα, τόσω μεγαλύτερα σφάλματα αναγκαίον είναι, ως φαίνεται, να γίνωνται απ' αυτά. Όποιος δε έχει ήδη αποκτήσει την ονομαζομένην πολυμάθειαν και πολυτεχνίαν, είναι όμως εστερημένος της γνώσεως ταύτης, οδηγείται δε από κάθε μίαν από τας άλλας, άραγε δεν θα περιπέση τω όντι δικαίως εις μεγάλην τρικυμίαν, επειδή, νομίζω, θα ευρίσκεται εις το πέλαγος χωρίς κυβερνήτην, διανύων τον βίον του εις ολίγον χρόνον; Ώστε μου φαίνεται ότι αρμόζει ενταύθα το του ποιητού, το οποίον λέγει κάπου κατηγορών κάποιον, ότι πράγματι πολλά μεν ήξευρεν έργα, κακώς όμως, λέγει, τα ήξευρεν όλα.