Tα ακόλουθα αποτέλεσαν το κίνητρο για να σου γράψω αυτή την επιστολή· σκοπεύω να σου μιλήσω για σημαντικά ζητήματα και για πράγματα, τα οποία κανένας θνητός δεν αρμόζει να τα ακούσει όσο εσύ. Kαι μη νομίζεις ότι σε παρακαλώ τόσο θερμά ώστε να ακούσεις μια ρητορική πραγματεία· γιατί ούτε επιδιώκω τις τιμές από τους επιδεικτικούς λόγους, ούτε μου διαφεύγει ότι είσαι ήδη γεμάτος από τέτοιους. Eπιπλέον, είναι και εκείνο πασιφανές, ότι αφενός σε όσους επιζητούν τους επιδεικτικούς λόγους ταιριάζουν οι δημόσιες γιορτές, γιατί εκεί κανείς θα μπορούσε κανείς να διασπείρει τη ρητορική του δεινότητα σε μεγάλο ακροατήριο, αφετέρου όσοι θέλουν να πετύχουν ένα έμπρακτο αποτέλεσμα πρέπει να απευθυνθούν σε εκείνον, ο οποίος πρόκειται να πραγματοποιήσει με τη μεγαλύτερη ταχύτητα τις πράξεις που δηλώνει ο λόγος. Aν, λοιπόν, είχα κάτι να προτείνω σε κάποια πόλη, θα απηύθυνα τους λόγους στους ηγέτες της· καθώς είμαι έτοιμος να συμβουλεύσω για τη σωτηρία των Eλλήνων, σε ποιον θα ήταν καταλληλότερο να απευθύνω τον λόγο παρά στον πλέον προβεβλημένο μιας γενιάς και στον πλέον δυνατό;

Από αυτάς λοιπόν τας σκέψεις παρεσύρθην να σου γράψω την παρούσαν επιστολήν. Πρόκειται δε να σου ομιλήσω διά σπουδαία ζητήματα, τα οποία κανείς εκ των ζώντων δεν αρμόζει να ακούση περισσότερον από σε. Και να μη νομίζης, ότι σε παρακαλώ με τόσην μεγάλην προθυμίαν διά να γίνης ακροατής ενός γραπτού λόγου, διότι ούτε εγώ έχω μεγάλην κλίσην προς τους επιδεικτικούς λόγους, ούτε μου διαφεύγει την προσοχήν ότι είσαι πλήρης τοιούτων λόγων. Προς τούτοις και εκείνο είναι φανερόν εις όλους, ότι εις εκείνους μεν που έχουν ανάγκην επιδείξεως, αρμόζουν αι πανηγύρεις, διότι εκεί κανείς ήθελεν επιδείξει εις πλείστους ανθρώπους τας πνευματικάς του ικανότητας, εις εκείνους δε, που θέλουν να κατορθώσουν κάτι, αρμόζει με εκείνον να συζητήσουν, ο οποίος πρόκειται ταχέως να εκτελέση τας υπό του λόγου δηλωθείσας πράξεις.

Αν μεν λοιπόν εισηγούμην τας γνώμας μου εις μίαν οιανδήποτε πόλιν, θα απηύθυνον τον λόγον μόνον προς τους άρχοντας ταύτης· επειδή όμως είμαι παρεσκευασμένος να συμβουλεύω περί της σωτηρίας όλων των Ελλήνων, με ποίον ήθελον συζητήσει δικαιότερον παρά με εκείνον που είναι πρώτος εις το ελληνικόν γένος και έχει μεγίστην δύναμιν;