[6.93.1] Μετά τους λόγους τούτους του Αλκιβιάδου, οι Λακεδαιμόνιοι, οι οποίοι και αυτοί εσκέπτοντο προηγουμένως να εκστρατεύσουν κατά των Αθηνών, αλλ' ανέβαλλαν και εδίσταζαν κυττάζοντες δεξιά και αριστερά, ενισχύθησαν πολύ περισσότερον ήδη, ότε εθεώρησαν, ότι είχαν ακούσει εκείνον που εγνώριζεν άριστα τα πράγματα, να τους εξηγή τα καθέκαστα αυτών. [6.93.2] Δια τούτο έστρεψαν ήδη την προσοχήν των εις την οχύρωσιν της Δεκελείας και εις την άμεσον αποστολήν ενισχύσεων προς τους Σικελιώτας. Διώρισαν συγχρόνως τον Γύλιππον, υιόν του Κλεανδρίδου, αρχιστράτηγον του στρατού των Συρακουσίων, και διέταξαν αυτόν να συνεννοηθή με τους πρέσβεις αυτών και των Κορινθίων και εξεύρουν κατά ποίον τρόπον ημπορούσε να σταλή αποτελεσματικώτερον και ταχύτερον βοήθεια τις εις τους εκεί. [6.93.3] Ο Γύλιππος εζήτησεν από τους Κορινθίους να του στείλουν αμέσως εις την Ασίνην δύο πολεμικά πλοία και ετοιμάσουν τα λοιπά, όσα ήσαν αποφασισμένοι να στείλουν, ώστε, όταν έλθη η κατάλληλος εποχή, να είναι έτοιμα προς απόπλουν. Αφού δε συνεφώνησαν δια τα ζητήματα ταύτα, οι πρέσβεις ανεχώρησαν εκ Λακεδαίμονος, επιστρέφοντες εις τα ίδια.

[6.93.4] Αλλά περί την αυτήν εποχήν έφθασεν εκ Σικελίας εις τας Αθήνας και η Αθηναϊκή τριήρης, την οποίαν είχαν στείλει οι στρατηγοί, ζητούντες χρήματα και ιππικόν. Και οι Αθηναίοι, λαβόντες γνώσιν της αιτήσεως ταύτης, εψήφισαν, όπως σταλούν εις τον στρατόν τα αναγκαία δια την συντήρησίν του χρήματα και το ιππικόν. Και ούτως ετελείωσεν ο χειμών και συγχρόνως το δέκατον έβδομον έτος του πολέμου τούτου, του οποίου την ιστορίαν έγραψεν ο Θουκυδίδης.

[6.93.1] Τόσα πάνω–κάτω είπε ο Αλκιβιάδης. Οι Λακεδαιμόνιοι που το είχαν και προτήτερα στο νου τους να κάνουν εκστρατεία ενάντια στην Αθήνα, αλλά καθυστερούσαν και κοίταζαν το πράμα από πολλές απόψεις, πήραν τώρα πολύ περισσότερο κουράγιο όταν τους τα ανέπτυξε αυτός με τόση λεπτομέρεια, πιστεύοντας πως τ' άκουγαν από τον άνθρωπο που τα ήξερε πιο σωστά απ' όλους· [6.93.2] ώστε άρχισαν τώρα να συλλογίζονται σοβαρά την οχύρωση της Δεκέλειας καθώς και την αποστολή κάποιας βοήθειας στους κατοίκους της Σικελίας και διόρισαν αρχηγό των Συρακουσίων το Γύλιππο το γιο του Κλεανδρίδα και τον πρόσταξαν να συνεννοηθεί με κείνους και με τους Κορινθίους και να κάνει, ό,τι ενέργειες χρειάζονταν για να φτάσει κι αυτός εκεί, και, με βάση την κατάσταση που επικρατούσε να δώσει την καλύτερη και γρηγορότερη δυνατή ενίσχυση. [6.93.3] Κι αυτός πρόσταξε τους Κορινθίους να του στείλουνε δυο πολεμικά καράβια στην Ασίνη αμέσως και όσα άλλ' έχουνε σκοπό να στείλουν, ν' αρχίσουν να τα ετοιμάζουν κι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, να είναι έτοιμα να ξεκινήσουν. Αφού συμφώνησαν λοιπόν σ' αυτά τα σημεία, έφυγαν από τη Λακεδαίμονα.

[6.93.4] Από την άλλη μεριά έφτασε και το Αθηναϊκό πολεμικό που είχανε στείλει οι στρατηγοί για να ζητήσουνε χρήματα και ιππικό. Κι όταν άκουσαν το μήνυμα, ψήφισαν οι Αθηναίοι να στείλουν και προμήθειες και καβαλλάρηδες στο στρατό τους. Και τελείωσε ο χειμώνας και έκλεισε ο δέκατος έβδομος χρόνος του πολέμου τούτου, που ιστορεί ο Θουκυδίδης.