Μτφρ. Ε.Κ. Βενιζέλος. [1940] 1960. Θουκυδίδου Ιστορίαι. Ι–ΙΙ. 2η έκδ. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. (1η έκδ. Οξφόρδη: Οxford University Press).

[6.27.1] Αλλ' ενώ αύται επροχώρουν, τα πρόσωπα σχεδόν όλων των ευρισκομένων εις τας Αθήνας λιθίνων Ερμών (των γνωστών τετραγώνων αγαλμάτων, τα οποία κατά την κρατούσαν συνήθειαν είναι τοποθετημένα εις μέγαν αριθμόν ενώπιον των προθύρων των ιδιωτικών οικιών και των ναών) ηκρωτηριάσθησαν εντός της ιδίας νυκτός. [6.27.2] Ουδείς εγνώριζε τους δράστας, αλλά μεγάλαι αμοιβαί επροκηρύχθησαν δημοσία δια την ανακάλυψιν αυτών, και προσέτι εψηφίσθη, όπως οιοσδήποτε αστός, ξένος ή δούλος εγνώριζε την διάπραξιν άλλης τινός ασεβείας καταγγείλη τούτο αφόβως εάν ήθελε, εξασφαλιζομένης εις αυτόν πλήρους ατιμωρησίας. [6.27.3] Και το πράγμα ελάμβαναν υπό πολύ σοβαράν έποψιν, διότι εθεωρείτο, ότι ήτο κακός οιωνός δια την εκστρατείαν, και συγχρόνως ότι ωφείλετο εις συνωμοσίαν, αποβλέπουσαν εις επανάστασιν και κατάλυσιν του δημοκρατικού πολιτεύματος.

[6.28.1] Ως εκ τούτου, μέτοικοι τινές και υπηρέται κατήγγειλαν τίποτε μεν σχετικόν προς τους Ερμάς, αλλά τον προγενέστερον ακρωτηριασμόν άλλων αγαλμάτων, εις τον οποίον προέβησαν μερικοί νεανίαι, διασκεδάζοντες κατόπιν οινοποσίας, και συγχρόνως ότι εις οικίας τινάς γίνονται παρωδίαι των μυστηρίων, δια τας οποίας μεταξύ άλλων κατηγόρουν τον Αλκιβιάδην. [6.28.2] Τας κατηγορίας ταύτας υιοθέτουν όσοι περισσότερον εχθρεύοντο τον Αλκιβιάδην, ως αποτελούντα εμπόδιον κατά της υπ' αυτών εξασφαλίσεως της αρχηγίας της δημοκρατικής μερίδος. Νομίσαντες δ' ούτοι, ότι αν επιτύχουν τον εξοστρακισμόν του, θα κατελάμβαναν αυτοί την πρώτην θέσιν, εμεγαλοποίουν τας κατηγορίας ταύτας και κατεκραύγαζαν, ότι η υπόθεσις των μυστηρίων και ο ακρωτηριασμός των Ερμών απετέλουν μέρος της συνωμοσίας προς κατάλυσιν του δημοκρατικού πολιτεύματος, και ότι όλα αυτά έγιναν εκ συνεννοήσεως μετ' αυτού. Και ως περαιτέρω απόδειξιν του πράγματος επεκαλούντο τον τρόπον του βίου του, του τόσον αντιθέτου προς το πνεύμα του δημοκρατικού πολιτεύματος.

[6.29.1] Ο Αλκιβιάδης απελογείτο ευθύς αμέσως κατά των κατηγοριών και εδήλωσε περαιτέρω, ότι ήτον έτοιμος να υποβληθή εις δίκην προς εξακρίβωσιν της ενοχής του πριν εκπλεύση ο στόλος (διότι τα πάντα είχαν ήδη ετοιμασθή προ τούτου). Και εζήτει, εάν μεν αποδειχθή ένοχος τινός των εγκλημάτων τούτων, να τιμωρηθή, εάν όμως αθωωθή, να διατηρήση την αρχηγίαν. [6.29.2] Και εξώρκιζεν αυτούς να μη εισακούουν διαβολάς εναντίον του, ενώ θα ήτον απών, αλλά να τον θανατώσουν ευθύς αμέσως, εάν ήτον ένοχος, προσθέτων, ότι φρονιμώτερον είναι να μη στείλουν ως ένα των αρχηγών τόσον μεγάλου στρατεύματος άνθρωπον, διατελούντα υπό τοιαύτας κατηγορίας, πριν εξακριβώσουν αυτάς. [6.29.3] Αλλ' οι εχθροί του, φοβούμενοι μήπως, εάν εισήγετο αμέσως εις δίκην, έχη και τον στρατόν υπέρ αυτού, και ο λαός δεν δείξη την απαιτουμένην αυστηρότητα, καθόσον ήτο ευνοϊκώς προς αυτόν διατεθειμένος, λόγω του ότι εις την επιρροήν αυτού ωφείλετο η εις την εκστρατείαν συμμετοχή των Αργείων και μερικών εκ των Μαντινέων, προσεπάθουν με κάθε τρόπον ν' αποκρουσθή) η αίτησίς του. Προς τον σκοπόν τούτον εμίσθωσαν άλλους ρήτορας, οι οποίοι υπεστήριζαν, ότι έπρεπε ν' αναχωρήση μεν τώρα και μη αναβληθή ο έκπλους του στόλου, να γίνη δε η δίκη εντός ωρισμένου μετά την επιστροφήν του χρονικού διαστήματος. Εκείνο που επεδίωκαν ήτο ν' ανακληθή, όπως υποβληθή εις δίκην, υπό την επιρροήν εντατικωτέρας διαβολής, την οποίαν ήτον ευκολώτερον να επιτύχουν απόντος αυτού. Και ούτως απεφασίσθη ο έκπλους του Αλκιβιάδου.

Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη. 1962. Θουκυδίδου Ιστορία. Πρόλογος, μετάφραση, σχόλια. Εισαγωγή: Ι.Θ. Κακριδής. Ι–IV. Αθήνα: Γκοβόστης.

[6.27.1] Στο διάστημα αυτό όσες πέτρινες στήλες του Ερμή υπήρχαν στην πολιτεία (και υπάρχουν πολλές γιατί είναι ντόπια συνήθεια, τόσο στα πρόθυρα ιδιωτικών σπιτιών όσο και σε ιερά) βρέθηκαν οι περισσότερες με σπασμένο το πρόσωπο μέσα σε μια νύχτα. [6.27.2] Και κανείς δεν ήξερε ποιοι το έκαναν, αλλά τους καταζητούσαν προκηρύσσοντας μεγάλες αμοιβές, για την ανακάλυψή τους, κ' εξόν απ' αυτό έβγαλαν κι άλλο ψήφισμα, αν κανείς ήξερε να 'χει γίνει καμιά ασεβής πράξη, να το καταγγείλει χωρίς φόβο οποιοσδήποτε θέλει, είτε πολίτης είναι, είτε ξένος, είτε δούλος. [6.27.3] Και πήραν το πράμα πολύ στα σοβαρά· γιατί φαινόταν πως ήταν συγχρόνως κακοσημαδιά για την εκστρατεία, και πως είχε γίνει από συνωμότες που σκόπευαν να κάνουν πραξικόπημα και να καταλύσουν τη δημοκρατία.

[6.28.1] Τότε υποβάλλεται καταγγελία από κάτι μετοίκους και υπηρέτες, όχι σχετικά με το σπάσιμο των Ερμών, αλλά πως είχαν διαπραχθεί κάτι άλλοι ακρωτηριασμοί αγαλμάτων από μερικούς μεθυσμένους νέους γι' αστείο και πως είχαν παραστήσει σε σπίτια τα Ελευσίνια μυστήρια από ασεβή αναίδεια· γι' αυτά κατηγορούσαν ανάμεσα σ' άλλους και τον Αλκιβιάδη. [6.28.2] Κ' εκείνοι που είχαν μεγαλύτερη αμάχη με τον Αλκιβιάδη που τους στεκόταν εμπόδιο, ώστε να μην έχουνε σίγουρη την ηγεσία της δημοκρατικής μερίδας, και νομίζοντας πως αν τον έδιωχναν αυτόν θα ήταν πρώτοι στην πολιτεία, τα πήραν αυτά για επιχειρήματα και τα εξόγκωσαν και σήκωσαν κατακραυγή πως τόσο η παρωδία των μυστηρίων όσο και ο ακρωτηριασμός των Ερμών είχανε γίνει με τον σκοπό να καταργηθεί η δημοκρατία και καμιά απ' αυτές τις ιεροσυλίες δεν είχε διαπραχθεί χωρίς τη συμμετοχή του, αναφέροντας ως τελική απόδειξη όλο το υπόλοιπο παράνομο φέρσιμό του και τις αντιδημοκρατικές του συνήθειες.

[6.29.1] Αυτός όμως αντέκρουσε τις κατηγορίες από μιας αρχής, και δήλωσε πως είναι πρόθυμος να κριθεί από δικαστήριο αν είχε πράξει τίποτ' απ' αυτά, πριν ξεκινήσει η εκστρατεία (γιατί όλες οι προμήθειες και ο εξοπλισμός είχανε πια βρεθεί) και αν είχε διαπράξει τίποτ' απ' αυτά, να τιμωρηθεί, αν όμως αθωωθεί, να πάει ως στρατηγός. [6.29.2] Και τους εξόρκιζε έντονα vα μην ακούνε τις συκοφαντίες ενάντιά του όταν θα έλειπε, αλλά αμέσως να τον θανατώσουν, αν έχει κάνει αυτές τις ανομίες, προσθέτοντας πως θα ήταν πιο γνωστικό ενώ κρεμόταν πάνωθέ του τέτοια κατηγορία να μην τον στείλουν ως αρχηγό τόσο μεγάλου εκστρατευτικού σώματος πριν ξεκαθαρίσουν το ζήτημα με δίκη. [6.29.3]Οι εχτροί του όμως, επειδή φοβούνταν πως ο στρατός θα είχε ευνοϊκές διαθέσεις προς αυτόν αν δικαζόταν αμέσως τότε, και μήπως το πλήθος δε δείξει την απαιτούμενη αυστηρότητα από καλή προαίρεση, επειδή εξ αιτίας του έπαιρναν μέρος στην εκστρατεία οι Αργείοι και μερικοί Μαντινείς, κοίταζαν να το αποτρέψουν αυτό και ν' ανακόψουν τη βιασύνη του Αλκιβιάδη, σκορπίζοντας ανάμεσα στον κόσμο δικούς τους ρήτορες που υποστήριζαν πως πρέπει να φύγει τώρα και να μην καθυστερεί το ξεκίνημα, αλλά να γυρίσει και να δικαστεί σε ορισμένην ημερομηνία. Μ' αυτόν τον τρόπο ήθελαν να δικαστεί ο Αλκιβιάδης για μεγαλύτερη συκοφαντία, που θα μαγείρευαν ευκολότερα αν έλειπε αυτός από τη μέση, και να δικαστεί φερμένος πίσω κατά μήνυμα της πολιτείας. Κ' έτσι αποφασίστηκε να ξεκινήσει ο Αλκιβιάδης.