[1.44.1] Κατ' αυτόν τον τρόπον ωμίλησαν οι Κορίνθιοι. Οι Αθηναίοι, αφού ήκουσαν και τα δύο μέρη και συνεκρότησαν δύο συνεδριάσεις της συνελεύσεως του λαού, κατά μεν την πρώτην έρρεπαν μάλλον εις αποδοχήν των λόγων των Κορινθίων, αλλά κατά την συνεδρίασιν της επιούσης μετέβαλαν γνώμην. Και δεν απεφάσισαν μεν την σύναψιν επιθετικής και αμυντικής συμμαχίας μετά των Κερκυραίων, καθόσον εις τοιαύτην περίστασιν, εάν ούτοι εζήτουν από αυτούς να λάβουν μέρος εις εκστρατείαν κατά της Κορίνθου, θα διερρηγνύετο η μετά των Πελοποννησίων τριακονταετής συνθήκη, συνωμολόγησαν όμως αμυντικήν συμμαχίαν, όπως βοηθήσουν αμοιβαίως, προς υπεράσπισιν του εδάφους των, εις περίστασιν που άλλος ήθελεν επιτεθή κατά της Κερκύρας ή των Αθηνών, ή των συμμάχων του ενός ή του άλλου. [1.44.2] Διότι εθεώρουν τον πόλεμον προς τους Πελοποννησίους ως εις κάθε περίπτωσιν αναπόφευκτον, και δια τούτο ήθελαν να μη εγκαταλείψουν εις χείρας των Κορινθίων την Κέρκυραν η οποία είχεν ισχυρόν στόλον, αλλά να επιτείνουν όσον το δυνατόν την σύγκρουσιν των μεν προς τους δε, ώστε εάν αναγκασθούν να περιέλθουν εις πόλεμον προς τους Κορινθίους και τας άλλας ναυτικάς πόλεις να εύρουν αυτάς εξησθενημένας. [1.44.3] Εφαίνετο, άλλωστε, συγχρόνως εις αυτούς, ότι η Κέρκυρα κείται προσφορώτατα δια την ακτοπλοϊκήν μετάβασιν εις Σικελίαν και Ιταλίαν.

[1.45.1] Από τοιαύτας σκέψεις ωθούμενοι οι Αθηναίοι, εδέχθησαν τους Κερκυραίους ως συμμάχους και έστειλαν εις βοήθειάν των, ολίγον μετά την αναχώρησιν των Κορινθίων, δέκα πλοία, [1.45.2] υπό την αρχηγίαν του Λακεδαιμονίου, υιού του Κίμωνος, του Διοτίμου, υιού του Στρομβίχου, και του Πρωτέως, υιού του Επικλέους. [1.45.3] Εδόθησαν όμως εις αυτούς ρηταί διαταγαί να μη επιτεθούν κατά των Κορινθίων, έκτος αν αυτοί πλεύσουν εναντίον της Κερκύρας ή εναντίον κανενός μέρους ανήκοντος εις τους Κερκυραίους και επιχειρήσουν να κάμουν εκεί απόβασιν, οπότε έπρεπε να εμποδίσουν αυτούς με όλην των την δύναμιν. Σκοπός των διαταγών αυτών ήτο να αποφύγουν την διάρρηξιν της τριακονταετούς συνθήκης.

[1.46.1] Τα πλοία αυτά τωόντι έφθασαν εις την Κέρκυραν. Αλλά και οι Κορίνθιοι, αφού συνεπλήρωσαν τας ετοιμασίας των, απέπλευσαν διευθυνόμενοι κατά της Κερκύρας με εκατόν πενήντα πλοία, από τα όποια δέκα ήσαν των Ηλείων, δώδεκα των Μεγαρέων, δέκα των Λευκαδίων, είκοσι επτά των Αμπρακιωτών, εν των Ανακτορίων και ενενήντα των ιδίων των Κορινθίων. [1.46.2] Αρχηγοί του στόλου αυτού ήσαν μεν χωριστοί δια κάθε πόλιν, των Κορινθίων όμως αρχηγός ήτον ό Ξενοκλείδης, υιός του Ευθυκλέους, με τέσσερας άλλους. [1.46.3] Αφού δε πλέοντες εκ Λευκάδος επλησίασαν εις την απέναντι της Κερκύρας ηπειρωτικήν ακτήν, ηγκυροβόλησαν εις το Χειμέριον της Θεσπρωτίδος. [1.46.4] Το Χειμέριον είναι λιμήν και προς το εσωτερικόν, εις κάποιαν απόστασιν από της θαλάσσης, και εις την περιφέρειαν της Ελαιάτιδος της Θεσπρωτίδος, κείται η πόλις Εφύρη, πλησίον της οποίας εκβάλλει εις την θάλασσαν η λίμνη Αχερουσία. Ο δε ποταμός Αχέρων, ρέων δια της Θεσπρωτίδος, χύνεται εις την λίμνην αυτήν, η οποία εκ τούτου έλαβε και το όνομά της. Ο ρους άλλου ποταμού, του Θυάμιδος, χωρίζει την Θεσπρωτίδα από την Κεστρίνην, και μεταξύ των δύο αυτών ποταμών υψώνεται το ακρωτήριον Χειμέριον. Εις το σημείον λοιπόν τούτο της ακτής προσωρμίσθησαν οι Κορίνθιοι και το κατέστησαν βάσιν των επιχειρήσεών των.

[1.47.1] Οι Κερκυραίοι, εξ άλλου, ως αντελήφθησαν αυτούς να προσεγγίζουν, επιβιβάσαντες τα πληρώματα εκατόν δέκα πλοίων, υπό την αρχηγίαν των στρατηγών Μικιάδου και Αισιμίδου και Ευρυβάτου, εγκατεστάθησαν με τον στόλον των εις μίαν από τας νήσους τας καλουμένας Σύβοτα. Μαζύ με τά Κερκυραϊκά, ήσαν και τα δέκα Αθηναϊκά πλοία. [1.47.2] Ο πεζός εξ άλλου στρατός των ήτον εις το ακρωτήριον Λευκίμνην μαζύ με χιλίους Ζακυνθίους οπλίτας, οι οποίοι ήλθαν εις βοήθειάν των. [1.47.3] Αλλά και προς βοήθειαν των Κορινθίων είχαν έλθει, κατά μήκος της Ηπειρωτικής ακτής, πολλοί βάρβαροι. Διότι οι κάτοικοι του μέρους τούτου της Στερεάς ήσαν κατά παράδοσιν φίλοι των.

[1.44.1] Τέτοια είπαν και οι Κορίνθιοι. Αφού άκουσαν και τους δυο οι Αθηναίοι κ' έκαναν δυο φορές εκκλησία του δήμου, την πρώτη φορά παραδέχτηκαν εξ ίσου και τα επιχειρήματα των Κορινθίων, την άλλη μέρα όμως άλλαξαν γνώμη και ― ψήφισαν να μην κάνουν βέβαια συμμαχία με τους Κερκυραίους, έτσι που να είναι κοινοί οι εχτροί και οι φίλοι τους (γιατί τότε αν τους παρακινούσαν οι Κερκυραίοι να επιτεθούνε μαζί τους στην Κόρινθο θ' ακυρωνόταν αυτόματα η συνθήκη ειρήνης με τους Πελοποννησίους)· αλλά έκαναν μόνον αμυντική συμμαχία μαζί τους, δηλαδή να βοηθεί ο ένας τον άλλον, αν χτυπούσε κανείς την Κέρκυρα ή την Αθήνα, ή τους συμμάχους του ενός ή του άλλου. [1.44.2] Γιατί νόμιζαν πως ο πόλεμος με τους Πελοποννησίους θα γινόταν οπωσδήποτε, και δεν ήθελαν να παρατήσουν τους Κερκυραίους, που είχαν τόσο μεγάλο στόλο, στους Κορινθίους, αλλά να τους βάλουν να μάχονται αναμεταξύ τους όσο περισσότερο γινόταν για να είναι πιο αδύνατοι, αν έφτανε η ώρα που θ' αναγκάζονταν αυτοί να βγούνε σε πόλεμο με τους Κορινθίους και άλλες ναυτικές δυνάμεις. [1.44.3] Και στοχάζονταν σύγκαιρα πως το νησί τους βρισκόταν σε στρατηγική θέση πάνω στο ναυτικό δρόμο προς την Ιταλία και τη Σικελία.

[1.45.1] Με τέτοιους υπολογισμούς λοιπόν δέχτηκαν οι Αθηναίοι τις προτάσεις των Κερκυραίων, και λίγον καιρό αφού έφυγαν οι πρέσβεις της Κορίνθου τους έστειλαν δέκα πολεμικά πλοία ως βοήθεια [1.45.2] και στρατηγοί τους ήταν ο Λακεδαιμόνιος ο γιος του Κίμωνα, ο Διότιμος ο γιος του Στρομβλίχου και ο Πρωτέας ο γιος του Επικλή. [1.45.3] Και τους ορμήνεψαν πριν ξεκινήσουν να μη ναυμαχήσουν με τους Κορινθίους, εκτός αν αυτοί αρμενίσουν κατ' ευθεία για την Κέρκυρα και ετοιμαστούν να κάνουν απόβαση εκεί ή σε κανένα άλλο μέρος από τα δικά τους· και μ' αυτό τον περιορισμό να τους βάλουν όσα εμπόδια μπορούν. Κ' έδωσαν αυτή τη διαταγή για να μην ακυρώσουν τη συνθήκη ειρήνης.

[1.46.1] Φτάνουν λοιπόν τα καράβια στην Κέρκυρα. Οι Κορίνθιοι πάλι, αφού τέλειωσαν τις ετοιμασίες τους, ανοίχτηκαν για την Κέρκυρα με εκατόν πενήντα καράβια. Και είχανε μαζί τους δέκα καράβια των Ηλείων, δώδεκα των Μεγαρέων, δέκα των Λευκαδίων, είκοσι εφτά των Αμπρακιωτών κ' ένα των Ανακτορίων, δικά τους δε, της Κορίνθου, ενενήντα· [1.46.2] στρατηγοί ήταν βέβαια κι από κάθε πολιτεία, και των Κορινθίων ο Ξενοκλειδης, ο γιος του Ευθυκλή με άλλους τέσσερις. [1.46.3] Κι αφού έσμιξαν έξω από τη στεριά που είναι απέναντι στην Κέρκυρα, πλέοντας κατά το βοριά από τη Λευκάδα έριξαν άγκυρα στο Χειμέριο της Θεσπρωτίδας. [1.46.4] Και υπάρχει εκεί λιμάνι, κι επάνω απ' αυτό μακρυά απ' τη θάλασσα, στην Ελαιάτιδα της Θεσπρωτίας μια πολιτεία, η Εφύρη. Κοντά της χύνεται στη θάλασσα η Αχερουσία λίμνη· διασχίζει τη Θεσπρωτία ο ποταμός Αχέρων, και χύνεται στη λίμνη που πήρε τ' όνομά της απ' αυτόν· υπάρχει κι άλλος ποταμός, ο Θύαμις,που χωρίζει τη Θεσπρωτία από την Κεστρίνη. Το ακρωτήρι ανάμεσα στους δυο ποταμούς έχει το Χειμέριο στην κορφή του. [1.46.5] Οι Κορίνθιοι λοιπόν αγκυροβόλησαν δίπλα σ' αυτό το σημείο της στεριάς και στρατοπέδεψαν.

[1.47.1] Από την άλλη μεριά, όταν αντιλήφτηκαν οι Κερκυραίοι πως πλησιάζουν οι άλλοι, αρμάτωσαν εκατόν δέκα καράβια με αρχηγούς το Μεικιάδη, τον Αισιμίδη και τον Ευρύβατο, και στρατοπέδεψαν σ' ένα από τα νησιά που λέγονται Σύβοτα, όπου πήγαν και τα δέκα των Αθηναίων. [1.47.2] Το πεζικό τους ήταν στο ακρωτήρι της Λευκίμμης, μαζί με χίλιους Ζακυνθινούς βαριά αρματωμένους στρατιώτες, που είχαν έρθει να τους βοηθήσουν. [1.47.3] Οι Κορίνθιοι όμως είχαν και στην κοντινή στεριά πολλούς βαρβάρους που είχαν προστρέξει να βοηθήσουν γιατί οι στεριανοί σ' εκείνα τα μέρη ήταν από καιρό φίλοι τους.