Και οι μεν Κερκυραίοι ωμίλησαν ούτω, οι δε Κορίνθιοι ως εξής. [1.37.1] «Εφόσον οι Κερκυραίοι εδώ ωμίλησαν όχι μόνον περί της παραδοχής των εις την συμμαχίαν σας, αλλά και περί του ότι η ενέργειά μας είναι άδικος και ο εναντίον των πόλεμος αδικαιολόγητος, αναγκαίον είναι, όπως και ημείς θίξωμεν προηγουμένως και τα δύο αυτά σημεία, και τότε μόνον προβώμεν εις την περαιτέρω ανάπτυξιν του λόγου μας, ώστε και την αξίωσίν μας να γνωρίσετε εκ των προτέρων ασφαλέστερον, και την αίτησιν, την οποίαν αυτοί εδώ σας υποβάλλουν, απορρίψετε, κατόπιν πλήρους γνώσεως του ζητήματος. [1.37.2] Ισχυρίζονται, τωόντι, ότι από σύνεσιν δεν εδέχθησαν την συμμαχίαν κανενός μέχρι τούδε. Η πολιτική των, εν τούτοις, δεν ενεπνέετο από ελατήρια ευγενή, αλλά επεδίωκε σκοπούς κακοβούλους. Διότι δεν ήθελαν να έχουν κανένα ούτε σύμμαχον, ούτε μάρτυρα των εγκλημάτων των, ούτε να εντροπιάζωνται ζητούντες την βοήθειάν του δι' αυτά. [1.37.3] Η αυτάρκης άλλωστε θέσις της πόλεώς των επιτρέπει εις αυτούς να γίνωνται ευκολώτερον οι ίδιοι δικασταί τών εναντίον άλλων αδικημάτων των, παρά αν ούτοι ωρίζοντο δια συνθηκών. Καθόσον, σπανίως καταπλέοντες αυτοί εις ξένας ακτάς, δέχονται τους άλλους καταπλέοντας εξ ανάγκης συχνά εις τας ιδικάς των. [1.37.4] Και υπό τας περιστάσεις αυτάς την ευπρόσωπον αποφυγήν συμμαχιών περιβάλλονται ως προσωπίδα, όχι πράγματι δια να μη παρασύρωνται από άλλους εις διάπραξιν αδικημάτων, αλλά δια να διαπράττουν αυτοί τοιαύτα άνευ της συμπράξεως άλλων, και επομένως να ασκούν μεν βίαν οσάκις είναι ισχυροί, να πλουτούν δ' αθεμίτως οσάκις ημπορούν να μην ανακαλυφθούν, και να μένουν χαλκοπρόσωποι οσάκις κατορθώσουν να νοσφισθούν κάτι τι. [1.37.5] Μολονότι, εάν ήσαν πραγματικώς έντιμοι άνθρωποι, όπως ισχυρίζονται, όσον ολιγώτερον ευπρόσβλητοι είναι εκ μέρους άλλων, τόσον φανερώτερον θα ημπορούσαν να καταδείξουν τα ευγενή των ελατήρια, δια της προθύμου προσφυγής εις διαιτησίαν.

[1.38.1] »Αλλ' ούτε προς τους άλλους, ούτε προς ημάς δεικνύονται τοιούτοι, αλλ' ενώ είναι άποικοί μας, απέκοψαν ανέκαθεν κάθε προς ημάς δεσμόν και ήδη διεξάγουν εναντίον μας πόλεμον, λέγοντες, ότι δεν εστάλησαν ως άποικοι, δια να τους μεταχειριζώμεθα κακώς. [1.38.2] Αλλά και ημείς ισχυριζόμεθα, ότι δεν τους εστείλαμεν, δια να περιφρονούμεθα από αυτούς, αλλά δια να είμεθα ηγέται των και απολαμβάνωμεν τον νενομισμένον σεβασμόν. [1.38.3] Αι άλλαι τουλάχιστον αποικίαι μάς τιμούν και μας δεικνύουν εξαιρετικήν στοργήν. [1.38.4] Και είναι φανερόν ότι, εάν αρέσκωμεν εις τους περισσοτέρους, δεν υπάρχει εύλογος αιτία, δια την οποίαν ν' απαρέσκωμεν εις αυτούς μόνους, ούτε θα διεξήγαμεν τον ασυνήθη τούτον πόλεμον μητροπόλεως εναντίον αποικίας, εάν και ο τρόπος, κατά τον όποιον ηδικήθημεν δεν ήτον απαραδειγμάτιστος. [1.38.5] Επεβάλλετο, άλλωστε, εις αυτούς, και εάν ακόμη ημείς είχαμεν άδικον, να δειχθούν ενδοτικοί απέναντι της οργής μας, οπότε θα ήτον αισχρόν δι' ημάς να μεταχειρισθώμεν βίαν απέναντι της μετριοπαθείας των. Αντί τούτου, ωθούμενοι από την αλαζονείαν και την δύναμιν του πλούτου των, και κατά πολλούς άλλους τρόπους μάς έχουν αδικήσει και την Επίδαμνον, η οποία είναι ιδική μας, εφόσον μεν υπέφερε, δεν επρόβαλλαν καμμίαν επ' αυτής αξίωσιν, ευθύς όμως ως ημείς απήλθαμεν εις βοήθειάν της, την κατέλαβαν δια της βίας και εξακολουθούν να την κατέχουν.

[1.39.1] »Ισχυρίζονται, αληθώς, ότι επρότειναν προηγουμένως να λυθή η διαφορά δια της δικαστικής οδού. Αλλά τοιαύτη πρότασις έχει αξίαν όταν γίνεται όχι εκ του ασφαλούς από εκείνον που κατέχει ήδη θέσιν πλεονεκτικήν, αλλ' από εκείνον, ο οποίος, πριν προσφύγη εις τα όπλα, θέτει τον εαυτόν του εις ίσην θέσιν με τον αντίπαλόν του, συνδυάζων τους λόγους προς τα έργα. [1.39.2]Αυτοί όμως την εύσχημον πρότασιν της διαιτησίας διετύπωσαν, όχι πριν αρχίσουν την πολιορκίαν της Επιδάμνου, αλλ' αφού εννόησαν, ότι δεν θ' ανεχθώμεν ημείς τούτο. Και μη αρκούμενοι εις το κακόν, το όποιον οι ίδιοι διέπραξαν εκεί, έρχονται εδώ αξιούντες από σας να γίνετε όχι κυρίως σύμμαχοι, αλλά συνεργοί των αδικημάτων των, και να τους δεχθήτε, ενώ είναι ήδη εχθροί μας. [1.39.3] Καθήκον, εν τούτοις, είχαν να προσχωρήσουν εις την συμμαχίαν σας τότε που ήσαν εις πλήρη ασφάλειαν, και όχι τώρα που ημείς μεν είμεθα θύματα της αδικίας των, αυτοί δε κινδυνεύουν, και που σεις, χωρίς να πορισθήτε πρωτήτερα καμμίαν ωφέλειαν από την δύναμίν των, θα παράσχετε εις αυτούς τώρα την βοήθειάν σας, και ενώ δεν ελάβατε μέρος εις τα εγκλήματά των, θα θεωρηθήτε από ημάς εξ ίσου υπεύθυνοι δι' αυτά. Μόνον εάν εξ αρχής σας καθίστων κοινωνούς της δυνάμεώς των θα ημπορούσαν να σας έχουν κοινωνούς και των συνεπειών των πράξεών των.

[1.40.1] »Σαφώς κατεδείχθη λοιπόν και ότι προσερχόμεθα ενώπιόν σας έχοντες βάσιμους αιτιάσεις και ότι οι Κερκυραίοι είναι βίαιοι και πλεονέκται. Υπολείπεται ήδη να μάθετε, ότι δεν ημπορείτε να τους δεχθήτε δικαίως εις την συμμαχίαν σας. [1.40.2] Τωόντι, αν και ορίζει η συνθήκη, ότι κάθε πόλις μη εγγεγραμμένη εις αυτήν δικαιούται να προσέλθη κατά βούλησιν εις την συμμαχίαν του ενός ή του άλλου μέρους, η διάταξις αυτή δεν εφαρμόζεται εις εκείνους, οι οποίοι προσέρχονται με σκοπόν να βλάψουν άλλους, αλλ' εις εκείνον μόνον, ο οποίος, χωρίς να παραβιάζη προηγουμένας προς άλλον υποχρεώσεις του, έχει ανάγκην να εξασφαλισθή κατά κινδύνου, και ο οποίος δεν πρόκειται να φέρη εις τους νέους φίλους του, υποτιθεμένου ότι ούτοι σωφρονούν, πόλεμον αντί ειρήνης. Πράγμα, το όποιον ακριβώς θα επαθαίνατε σεις τώρα, εάν δεν πεισθήτε εις τους λόγους μας. [1.40.3] Διότι δεν θα εγίνεσθε μόνον σύμμαχοι αυτών, αλλά, διαρρηγνύοντες την μεταξύ μας συνθήκην ειρήνης, θα εγίνεσθε συγχρόνως εχθροί μας. Καθόσον, εάν ταχθήτε με το μέρος των, εξ ανάγκης και ημείς θ' αντιμετωπίσωμεν και αυτούς και σας αδιακρίτως. [1.40.4] Μολονότι ορθόν είναι προ πάντων μεν να μη λάβετε το μέρος ούτε του ενός, ούτε του άλλου, ειδεμή, τουναντίον να βαδίσετε από κοινού με ημάς εναντίον αυτών (αφού προς μεν τους Κορινθίους τουλάχιστον συνδέεσθε δια συνθήκης ειρήνης, ενώ με τους Κερκυραίους ούτε ανακωχήν ποτέ συνήψατε), και να μη καθιερώσετε το προηγούμενον της παραδοχής ως συμμάχων εκείνων πού αποστατούν από άλλους. [1.40.5] Διότι και ημείς κατά την επανάστασιν των Σαμίων όχι μόνον δεν εψηφίσαμεν εναντίον σας, όταν οι άλλοι Πελοποννήσιοι εδιχάσθησαν επί του ζητήματος, αν έπρεπε να δοθή βοήθεια εις τους επαναστάτας, αλλά και απροκαλύπτως υπεστηρίξαμεν αντιθέτως, ότι έκαστος δικαιούται να τιμωρή ο ίδιος τους συμμάχους του. [1.40.6] Αλλ' εάν δεχθήτε και βοηθήσετε τους αδικούντας, θέλει ασφαλώς καταδειχθή, ότι όχι ολιγώτεροι από τους συμμάχους σας θέλουν προσέλθει προς ημάς, και το προηγούμενον που θα καθιερώσετε θ' αποβή εις ιδικήν σας μάλλον βλάβην, παρά εις ιδικήν μας.

[1.41.1] »Αυτά είναι τα επί του δικαίου στηριζόμενα επιχειρήματα, τα οποία έχομεν απέναντί σας, και είναι αρκετά, κατά τα κρατούντα μεταξύ Ελλήνων. Αλλ' έχομεν να διατυπώσωμεν και μίαν παραίνεσιν και αξίωσιν στηριζομένην επί προηγουμένης χάριτος, την οποίαν ισχυριζόμεθα, ότι πρέπει να μας αποδώσετε σήμερον, εφόσον ούτε εχθροί είμεθα, ώστε να βλάπτη ο εις τον άλλον, ούτε πάλιν φίλοι, ώστε ν' αντιταχθή, ότι μεταξύ φίλων χάριτες είναι φυσικαί και δεν συνεπάγονται υποχρέωσιν αποδόσεως. [1.41.2] Διότι, όταν κάποτε προ των Περσικών πολέμων ελάβατε ανάγκην πλοίων πολεμικών, δια τον πόλεμον κατά των Αιγινητών, εδανείσθητε είκοσι τοιαύτα από τους Κορινθίους. Και η υπηρεσία αυτή σας έδωσε την νίκην κατά των Αιγινητών, όπως και η άλλη, όταν εμποδίσαμεν τους Πελοποννησίους να βοηθήσουν τους Σαμίους, σας επέτρεψε να τιμωρήσετε τους τελευταίους αυτούς. Και αι δύο αυταί υπηρεσίαι παρεσχέθησαν εις περιστάσεις τοιαύτας, κατά τας οποίας οι άνθρωποι, επιτιθέμενοι κατά των έχθρων των, είναι αδιάφοροι δια κάθε άλλο εκτός της νίκης. [1.41.3] Διότι φίλον μεν θεωρούν τον βοηθούντα αυτούς, και αν έτυχε πριν να είναι εχθρός, πολέμιον δε τον εναντιωθέντα, και αν έτυχε να είναι φίλος, αφού και τα ατομικά των συμφέροντα παραμελούν, ένεκα του επικρατούντος πυρετού της πάλης.

[1.42.1] »Τας υπηρεσίας αυτάς ενθυμούμενοι (και οι νεώτεροι από σας ας μάθουν αυτά από τους πρεσβυτέρους), πρέπει ν' αναγνωρίσετε, ότι καθήκον έχετε ν' ανταποδώσετε τα ίσα, και μη νομίσετε, ότι όσα μεν λέγομεν είναι δίκαια, άλλα δε εν περιπτώσει πολέμου είναι τα συμφέροντα. [1.42.2] Διότι η ασφαλεστέρα οδός προς το συμφέρον είναι η οδός του δικαίου, και ο μέλλων πόλεμος, με τον οποίον σας φοβίζουν οι Κερκυραίοι, και ζητούν να σας εξωθήσουν εις αδικίαν, είναι άδηλον εάν ποτέ επέλθη. Ούτε αξίζει, παρασυρόμενοι από την προσδοκίαν μέλλοντος πολέμου, να επισύρετε την από τούδε φανεράν και όχι μέλλουσαν έχθραν των Κορινθίων. Η φρόνησις τουναντίον υπαγορεύει να μετριάσετε μάλλον την υφισταμένην ήδη ένεκα των Μεγαρέων δυσπιστίαν. [1.42.3] Διότι η τελευταία χάρις, και αν είναι μικρότερα, ημπορεί, παρεχομένη εις την κατάλληλον ώραν, να κάμη να λησμονηθούν προγενέστεραι μεγαλήτεραι αιτιάσεις. [1.42.4] Ούτε πρέπει να παρασυρθήτε από το ότι σας προσφέρουν μεγάλην ναυτικήν συμμαχίαν. Διότι ασφαλεστέρα είναι η δύναμις εκείνου, ο οποίος δεν αδικεί τους ομοίους του, παρ' εκείνου, ο οποίος, παρασυρόμενος από ό,τι λάμπει προς στιγμήν, αποκτά αθέμιτα κέρδη, συνεπαγόμενα κινδύνους.

[1.43.1]»Ημείς, άλλωστε, περιελθόντες εις την περίπτωσιν, περί της οποίας ωμιλήσαμεν εις την Λακεδαίμονα, όταν δημοσία υπεστηρίξαμεν, ότι έκαστος δικαιούται να τιμωρή ο ίδιος τους συμμάχους του, έχομεν την δικαίαν σήμερον απαίτησιν να επιτύχωμεν το ίδιον από σας, εις τρόπον ώστε σεις που ωφελήθητε από την ψήφον μας να μη μας βλάψετε δια της ιδικής σας. [1.43.2] Οφείλετε τουναντίον να μας ανταποδώσετε τα ίσα, πειθόμενοι ότι η παρούσα περίστασις είναι από εκείνας, κατά τας οποίας ο βοηθών είναι κάλλιστος φίλος και ο αντιτιθέμενος χείριστος εχθρός. [1.43.3] Ζητούμεν από σας, όπως ούτε ως συμμάχους δεχθήτε τους Κερκυραίους εδώ, εναντίον της γνώμης μας, ούτε τους βοηθήσετε αδικούντας. [1.43.4] Και αν ακολουθήσετε την πολιτικήν αυτήν, όχι μόνον θα ενεργήσετε κατά τον προσήκοντα τρόπον, αλλά και θ' αποφασίσετε σύμφωνα με τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά σας».

Τέτοια είπαν απάνω–κάτω οι Κερκυραίοι, κ' ύστερ' απ' αυτούς μίλησαν οι Κορίνθιοι έτσι: [1.37.1] «Μια και ο Κερκυραίοι από δω δε μίλησαν μόνο για το πώς πρέπει να τους δεχτείτε, αλλά είπαν κι όλας πως εμείς τους φερνόμαστε άδικα, και πως τους πολεμούμε χωρίς λόγο, χρειάζεται και μεις να μνημονέψομε και τα δυο ζητήματα, κ' υστέρα να προχωρήσομε πάρα κάτω στο λόγο μας, έτσι που και να ξέρετε από τα πριν πιο σωστά τι αξιώνομε εμείς, και να μην αποκρούσετε αλογάριαστα την ανάγκη που σας έχουν. [1.37.2] Λένε λοιπόν πως δε δέχτηκαν ως τώρα τη συμμαχία κανενός από φρονιμάδα· αλλ' ακολούθησαν αυτή την πολιτική για να κακουργούν ελεύτερα, όχι από αρετή, γιατί δεν ήθελαν να 'χουν κανένα σύμμαχο ούτε μάρτυρα στις ανομίες τους, ούτε να προσκαλούν κανένα και να ντροπιάζονται, [1.37.3] κ' επειδή η πολιτεία τους βρίσκεται σε θέση ανεξάρτητ' από παντού, τους κάνει αυτούς τους ίδιους δικαστές στις αδικίες που κάνουν σε οποιονδήποτε μάλλον παρά να δικάζονταν σύμφωνα με συνθήκες, επειδή αυτοί οι ίδιοι ελάχιστα ταξιδεύουνε με τα καράβια τους σ' άλλες πολιτείες, αλλά συχνότερα δέχονται όσους αναγκάζονται ν' αράξουν στα λιμάνια τους. [1.37.4] Και το παρουσιάζουνε σα δήθεν ευπρέπεια που αρνιούνται τις συμμαχίες, όχι για να μη γίνονται καθώς λένε, συνένοχοι στις αδικίες των άλλων, αλλά για να κάνουν τ' αδικήματα μόνοι τους, έτσι ώστε εκεί που τυχόν επικρατήσουν να κάνουν ό,τι ωμότητες και λεηλασίες θέλουν, κ' εκεί που θα ξεφύγουν την προσοχή των άλλων να 'χουν τα ωφέλη, κι αν προλάβουν και πουθενά να δείξουν όλη τους την αναίδεια. [1.37.5] Αν και, αν ήταν όπως λένε, άντρες γενναίοι και ενάρετοι, όσο πιο αδύνατο ήταν στους άλλους να τους κυριέψουν, τόσο πιο φανερά θα μπορούσαν, δίνοντας και παίρνοντας τη δίκαιη κρίση να δείχνουν την αρετή τους.

[1.38.1] »Αλλά δε φέρθηκαν έτσι ούτε προς τους άλλους, ούτε σε μας, κ' ενώ είναι άποικοί μας, απομένουν ανέκαθεν μακρυά μας, και τώρα μας κάνουν πόλεμο λέγοντας πώς δεν τους εστείλαμε στην αποικία για να τους τυραννούμε. [1.38.2] Κ' εμείς πάλι λέμε πως δεν τουςεγκαταστήσαμε εκεί για να τρώμε προσβολές απ' αυτούς, αλλά για να είμαστε αρχηγοί τους και να μας δείχνουν τον πρεπούμενο σεβασμό. [1.38.3] Οι άλλες μας αποικίες μας τιμούν κατά πώς πρέπει και οι κάτοικοι τους μας υπεραγαπούν. [1.38.4] Και είναι φανερό πως αν μας είναι αφοσιωμένοι οι περισσότεροι, δε θα είναι σωστός ο λόγος που μας εναντιώνονται τούτοι ― εδώ, και δεν εκστρατεύομε ενάντιά τους κατά τόσο ασυνείθιστο τρόπο, αν δεν έχομεαδικηθεί εξαιρετικά βαρειά απ' αυτούς. [1.38.5] Θα ήταν όμως ωραίο, έστω κι αν είχαμε άδικο, να δώσουν αυτοί τόπο στην οργή μας, και τότε θα ήταν δική μας ντροπή να χτυπήσομε ανθρώπους που φέρνονται τόσο μετρημένα· από υπεροψία όμως, και την αυθαιρεσία που δίνουν τα πλούτη, έπραξαν πολλά κακά ενάντιά μας, και την Επίδαμνο, που ήταν δική μας, δεν την πήραν με το μέρος τους όταν κακοπάθαινε, αλλά μόνον όταν πήγαμε εμείς να τη βοηθήσομε, και να εκδικηθούμε τους εχτρούς της, την πήραν με ένοπλη βία κ' έτσι την κρατούν ακόμα.

[1.39.1] »Και λένε πως θέλησαν προτήτερα να κριθούνε με δικαιοσύνη· αλλά δεν είναι σωστό να φαίνεται πως κάτι λέει όποιος έχει την υπεροχή και καλεί τον άλλον να παρουσιαστεί σε δίκηαπό ασφαλισμένη θέση, αλλά μόνον όποιος ισορροπεί τα λόγια και τις πράξεις του και πάει σε δίκη πριν αγωνιστεί με τα όπλα. [1.39.2] Αντίθετα, τούτοι ― εδώ έφεραν το πρόσχημα της σωστής χειρονομίας της δίκης, όχι πριν πολιορκήσουν τον τόπο, παρά μόνο σα θάρρεψαν πως εμείς δε θ' αφήσομε έτσι τα πράματα. Κ' έρχονται τώρα εδώ, σα να μην τους έφτανε το κακό που έκαμαν εκεί, αλλά προβάλλοντας την αξίωση και σεις, όχι να συμμαχήσετε, αλλά να γίνετε συνένοχοι στα κρίματά τους, και να τους δεχτείτε ενώ βρίσκονται σε αμάχη μαζί μας· [1.39.3] αυτοί που έπρεπε να σας πλησιάσουν τον καιρό που δε βρίσκονταν σε κίντυνο, κι όχι τώρα που κιντυνεύουν από μας που πάθαμε τόσα απ' αυτούς, ούτε σε ώρα που εσείς, ενώ δεν είδατε κανένα όφελος από την παλιά τους δύναμη, μόνο να δώσετε ωφέλη πρόκειται· κ' ενώ κρατηθήκατε μακρυά από τ' ανομήματά τους, θα κατηγορηθείτε από μας το ίδιο μ' αυτούς· το αντίθετο, θα 'πρεπε από παλιά να σας είχαν προσφέρει κοινά τα πλεονεκτήματα της δύναμής τους, για να είναι κοινές και οι συνέπειες.

[1.40.1] »Αποδείξαμε λοιπόν πως εμείς ερχόμαστε με δικαιολογημένα παράπονα, κι αυτοί είναι πλεονέχτες και άγριοι· τώρα πρέπει ν' ακούσετε για ποιο λόγο δε θα ήτανε σωστό να τους δεχτείτε για συμμάχους. [1.40.2] Γιατί αν ένα άρθρο της συνθήκης, γράφει πως επιτρέπεται μια πολιτεία που δεν έχει υπογράψει, να πάει με όποιο από τα δύο μέρη θέλει, όμως η συνθήκη δεν έγινε για κείνους που ξεκινούν να καταστρέψουν άλλους, αλλά για όποιον τυχόν χρειάζεται μεγαλύτερη ασφάλεια και δε στερεί τη δύναμή του από κανέναν άλλον, και για όποιον δε θα φέρει σε όσους τον δεχτούν, αν έχουν γνώση, πόλεμο αντί για ειρήνη· πράμα που μπορεί να πάθετε τώρα εσείς αν δε μας ακούσετε. [1.40.3] Γιατί δε θα γινόσαστε μόνο βοηθοί τούτων ― εδώ, αλλά και εχθροί δικοί μας, αντί για πολιτεία δεμένη μαζί μας με συνθήκη ειρήνης. Γιατί κατ' ανάγκη, αν πάτε μαζί τους, αυτοί δε θ' αμυνθούνε χωρίς εσάς. [1.40.4] Το πιο σωστό λοιπόν είναι να μείνετε μακρυά κι από τους δύο, κι αν αυτό δε γίνεται, αντίθετα να πάτε ενάντιά τους μαζί μας, (γιατί με τους Κορινθίους έχετε συνθήκη ειρήνης, ενώ με τους Κερκυραίους δε δεθήκατε ποτέ ούτε με απλή προσωρινή συμφωνία να μην πολεμηθείτε), και να μη δημιουργήσετε το προηγούμενο να δέχεται ο καθένας εκείνους που ξεκόβουν μ' επανάσταση από τον άλλον. [1.40.5] Γιατί ούτε κ' εμείς όταν αποστάτησαν από σας οι Σάμιοι δεν ψηφίσαμε ενάντιά σας, ενώ των άλλων Πελοποννησίων είχαν μοιραστεί οι ψήφοι για το αν έπρεπε να τους βοηθήσουν, αλλά υποστηρίξαμε φανερά το αντίθετο, ο καθένας να τιμωρεί μόνος του τους συμμάχους που του ανήκουν. [1.40.6] Γιατί αν δεχτείτε τους κακοποιούς αυτούς και τους βοηθήσετε, θα βγει στο φανερό και ποια μέρη από τα δικά σας κλίνουν με το μέρος μας και θα δημιουργήσετε προηγούμενο χειρότερο για σας παρά για μας.

[1.41.1] »Αυτές είναι λοιπόν οι δίκαιες αξιώσεις που έχομε από σας, που αρκούνε, σύμφωνα με τους Ελληνικούς θεσμούς, αλλά θα σας δώσομε και την ακόλουθη συμβουλή, θυμίζοντας σας και τη χάρη που μας χρωστάτε, που υποστηρίζομε πως πρέπει να μαςτην ανταποδώσετε στην περίσταση τούτη, όπου δεν είμαστε ούτε εχτροί σας, ώστε να σας ζημιώσει αυτό, ούτε πάλι και φίλοι, ώστε να σας μεταχειριστούμε προς όφελός μας. [1.41.2] Όταν δηλαδή κάποτε σας έλειψαν μακρά πλοία στον πόλεμό σας με τους Αιγινήτες, λάβατε είκοσι από τους Κορινθίους· κι' αυτή η ευνοϊκή για σας πράξη μας, καθώς και η σχετική με τους Σαμίους, το πώς εξ αιτίας μας δεν τους βοήθησαν οι Πελοποννήσιοι, σας έδωσε τη νίκη ενάντια στους Αιγινήτες, και τη δυνατότητα να τιμωρήσετε τους Σαμίους· κι αυτά σας εδόθηκαν σε περιστάσεις όπου oι άνθρωποι ξεκινώντας ενάντια στους εχτρούς τους, δε λογαριάζουν τίποτ' άλλο παρά πώς να νικήσουν· [1.41.3] θα θεωρήσουνε δηλαδή φίλο εκείνον που τους εξυπηρετεί, κι ας τον μισούσαν προτήτερα, κ' εχτρό όποιον τους αντιστέκεται, έστω κι αν τύχει να είναι φίλος, γιατί και τα πιο κοντινά κι αγαπητά τους τα λογαριάζουνε λιγότερο από την επιθυμία τους να νικήσουν την ώρα εκείνη.

[1.42.1] »Βάλτε τα λοιπόν αυτά στο νου σας, κι ας τ' ακούσουν οι πιο νέοι από τους γεροντότερους, κι ας απαιτήσουν να μας βοηθήσετε τώρα με παρόμοιες πράξεις, κι ας μη νομίσουν πως είναι βέβαια τούτα τα λόγια σωστά, αλλά πως αν πρόκειται να πολεμήσουν, άλλα είναι τα συμφέροντα. [1.42.2] Γιατί το συμφέρον ακολουθεί εκεί όπου κάνει κανείς τα λιγότερα δυνατά λάθη, και το μέλλον του πολέμου, που μ' αυτόν σας φοβίζουν οι Κερκυραίοι, και σας παρακινούν να ανομήσετε, δεν είναι ακόμα φανερό για κανένα, και δεν αξίζει να παρασυρθείτε απ' αυτό και να κερδίσετε από τώρα τη φανερή, κι όχι την πιθανή στο μέλλον έχτρα των Κορινθίων. Τη δε δυσπιστία που έχει δημιουργηθεί μεταξύ μας εξ αιτίας των Μεγάρων καλό είναι να τη χαλαρώσετε [1.42.3] (γιατί η πρόσφατη αφορμή ευγνωμοσύνης που δίνεται στην ώρα της, έστω κι αν είναι μικρότερη, έχει τη δύναμη να διαλύσει παλιά και μεγαλύτερα παράπονα), [1.42.4] και μη σας τραβήξει το γεγονός πως προσφέρουν μεγάλη ναυτική συμμαχία· γιατί είναι κανείς πιο σίγουρα δυνατός αν δεν αδικεί τους συνανθρώπους του παρά αν το πάρει απάνω του από την άμεση και φανερή ωφέλεια και προσπαθώντας να πλεονεκτήσει ριχτεί σε υπερβολικούς κιντύνους.

[1.43.1] »Εμείς όμως, που βρισκόμαστε τώρα στην ίδια θέση που αναφέραμε πριν, υποστηρίζουμε ότι πρέπει ο καθένας να 'χει το δικαίωμα στην Σπάρτη να τιμωρεί τους δικούς του συμμάχους, έχομε την αξίωση να μας φερθείτε και σεις με τον ίδιο τρόπο και να μη μας κάνετε κακό με την ψήφο σας, μια και ωφεληθήκατε τότε από τη δική μας. [1.43.2] Ανταποδώστε μας λοιπόν την ίδια χάρη, βλέποντας πως τούτη–δω είναι ακριβώς η κρίσιμη στιγμή, όπου όποιος εξυπηρετεί γίνεται εξαιρετικά αγαπητός, κι οποίος εναντιώνεται μισητός. [1.43.3] Και μήτε να δεχτείτε τους Κερκυραίους από δω για συμμάχους αντίθετα προς τη θέλησή μας, μήτε να τους βοηθήσετε στις ανομίες τους. [1.43.4] Κι αν πράξετε έτσι, και το σωστό θα κάνετε και την καλύτερη για τον εαυτό σας απόφαση θα πάρετε».