[1.31.1] Επί δύο ολόκληρα έτη μετά την ναυμαχίαν, οι Κορίνθιοι, εξηρεθισμένοι από την πορείαν του πολέμου προς τους Κερκυραίους, εναυπήγουν πλοία, παρασκευάζοντες ισχυρότατον στόλον, και εναυτολόγουν από την ιδίαν Πελοπόννησον και από την άλλην Ελλάδα ερέτας, τους οποίους προσείλκυαν δια του μισθού. [1.31.2] Οι Κερκυραίοι, εξ άλλου, μανθάνοντες τας προετοιμασίας αυτάς, εφοβήθησαν, και επειδή δεν ήσαν σύμμαχοι με κανέν από τα Ελληνικά κράτη, και δεν είχαν καταταχθή εις την ομοσπονδίαν ούτε των Αθηναίων, ούτε των Λακεδαιμονίων, απεφάσισαν να υπάγουν προς τους Αθηναίους, δια να επιδιώξουν να γίνουν σύμμαχοί των και επιτύχουν, αν ημπορέσουν, επικουρίαν από αυτούς. [1.31.3] Αλλά και οι Κορίνθιοι, όταν έμαθαν το πράγμα, απέστειλαν και αυτοί πρέσβεις εις τας Αθήνας, εκ φόβου μήπως η προσθήκη του Αθηναϊκού ναυτικού εις το Κερκυραϊκόν εμποδίση αυτούς να τερματίσουν ικανοποιητικώς τον πόλεμον. [1.31.4] Συγκληθείσης εκτάκτου συνελεύσεως του λαού, εξέθεσαν ενώπιον αυτής ο εις μετά τον άλλον τ' αντίθετα επιχειρήματά των. Και οι μεν Κερκυραίοι ωμίλησαν ως εξής περίπου.

[1.32.1] «Άνδρες Αθηναίοι, όσοι, όπως ημείς τώρα, προσέρχονται δια να ζητήσουν την βοήθειαν των άλλων, προς τους οποίους ούτε δια προηγουμένης συμμαχίας συνδέονται, ούτε σημαντικάς υπηρεσίας ποτέ επρόσφεραν, ορθόν είναι κατά πρώτον λόγον να τους πείσουν, εάν ημπορούν, ότι η παροχή της ζητουμένης συνδρομής είναι συμφέρουσα δι' αυτούς, ή τουλάχιστον ότι δεν είναι επιζήμια, και δεύτερον, ότι η ευγνωμοσύνη των θα είναι διαρκής. Εάν δε ούτε το εν, ούτε το άλλο αποδείξουν, πρέπει να μην οργίζωνται, εάν αποτύχουν. [1.32.2] Οι Κερκυραίοι ως εκ τούτου μας απέστειλαν, διότι πιστεύουν, ότι, ζητούντες την συμμαχίαν σας, είναι συγχρόνως εις θέσιν να σας δώσουν εγγυήσεις ως προς τα δύο αυτά σημεία. [1.32.3] Συμβαίνει, εν τούτοις, η μέχρι τούδε πολιτική μας να είναι και ασυμβίβαστος με την αίτησιν που σας υποβάλλομεν σήμερον και ασύμφορος συγχρόνως δι' ημάς υπό τας παρούσας περιστάσεις. [1.32.4] Διότι, ενώ κανενός ποτέ δεν ηθελήσαμεν εις το παρελθόν να γίνωμεν σύμμαχοι, ερχόμεθα σήμερον να ζητήσωμεν την συμμαχίαν άλλων, και συγχρόνως, ένεκα της πολιτικής μας αυτής, ανελάβαμεν μεμονωμένοι τον παρόντα πόλεμον προς τους Κορινθίους. Και δι' αυτό, ό,τι πριν εθεωρείτο σύνεσις εκ μέρους μας, το να μη περιπλεκώμεθα δηλαδή εις ξένας συμμαχίας και εκτιθέμεθα ούτως εις κινδύνους, οι όποιοι είναι συνέπεια της πολιτικής άλλων, κατήντησεν ήδη φανερά ασυνεσία και πηγή αδυναμίας. [1.32.5] Είναι αληθές, ότι κατά την ναυμαχίαν, η οποία έλαβε χώραν, απεκρούσαμεν τους Κορινθίους μόνοι, χωρίς την βοήθειαν άλλων. Τώρα όμως που είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν με ακόμη μεγαλητέρας στρατιωτικάς δυνάμεις, τας οποίας έχουν συγκεντρώσει από την Πελοπόννησον και την άλλην Ελλάδα, βλέπομεν, ότι είμεθα ανίσχυροι ν' αντισταθώμεν επιτυχώς με μόνας τας ιδικάς μας δυνάμεις, και ότι εξ άλλου θα κιδυνεύσωμεν τον έσχατον κίνδυνον, εάν περιέλθωμεν υπό την εξουσίαν των. Ευρισκόμεθα επομένως εις την ανάγκην να ζητήσωμεν βοήθειαν και από σας και από κάθε άλλον, και πρέπει να θεωρηθώμεν άξιοι συγγνώμης, εάν, όχι από χαμέρπειαν, αλλά μάλλον διότι αναγνωρίζομεν την πλάνην μας, ενεργούμεν αδιστάκτως, κατά τρόπον αντίθετον προς την προηγουμένην πολιτικήν της απομονώσεως.

[1.33.1] »Η αποδοχή της αιτήσεώς μας κατά την στιγμήν αυτήν είναι δι' εσάς ευκαιρία, όπως πολλαπλήν πορισθήτε ωφέλειαν. Πρώτον, διότι θα παράσχετε την συνδρομήν σας εις αδικουμένους και όχι εις αδικούντας, έπειτα δε, διότι παρέχοντες την συμμαχίαν σας προς ανθρώπους, των οποίων τα ζωτικά συμφέροντα ευρίσκονται εις κίνδυνον, θ' αποταμιεύσετε εις τας καρδίας μας, με όλην τη δυνατήν ασφάλειαν, θησαυρόν αιωνίας ευγνωμοσύνης, [1.33.2] και τέλος διότι έχομεν στόλον μεγαλήτερον από κάθε άλλον, εκτός του ιδικού σας. Και σκεφθήτε πόσον σπανία είναι η ευτυχία αυτή, η οποία προς μεγάλην λύπην των εχθρών σας ασφαλίζει εις σας τούτο, ότι η δύναμις εκείνη, την συμμαχίαν της οποίας θα εκρίνατε αξίαν πολλών χρημάτων και μεγάλης ευγνωμοσύνης, προσέρχεται σήμερον απρόσκλητος, προσφερομένη χωρίς κινδύνους και δαπάνας ιδικάς σας, ασφαλίζουσα συγχρόνως την εκτίμησιν των πολλών δια την γενναιοφροσύνην σας, την ευγνωμοσύνην εκείνων, τους οποίους θα βοηθήσετε, και την αύξησιν της ιδικής σας δυνάμεως. Εις πολύ ολίγους, τωόντι, ανθρώπους έτυχε να προσφερθούν καθ' όλον το παρελθόν τόσα πολλά πλεονεκτήματα συγχρόνως. Ολίγοι, εξ άλλου, έχοντες ανάγκην συμμαχίας, προσέρχονται προσφέροντες εις εκείνους, από τους οποίους την ζητούν, ασφάλειαν και τιμήν ίσην προς εκείνην, την οποίαν πρόκειται να λάβουν από αυτούς οι ίδιοι. [1.33.3] Αλλ' εάν κανείς από σας νομίζη, ότι ο πόλεμος, που θα μας δώση την ευκαιρίαν να φανώμεν χρήσιμοι, δεν θα γίνη, πλανάται, και δεν αντιλαμβάνεται, ότι οι Λακεδαιμόνιοι επιθυμούν τον πόλεμον, διότι φοβούνται την αύξησιν της δυνάμεώς σας, και ότι οι Κορίνθιοι, οι οποίοι είναι εχθροί σας, όχι μόνον ασκούν μεγάλην επιρροήν επ' αυτών, αλλά και προπαρασκευάζουν την εναντίον σας επίθεσιν, ζητούντες να καταβάλουν ημάς προηγουμένως. Διότι δεν θέλουν, ωθούμενοι από το κοινόν ημών μίσος εναντίον των, να τους αντιμετωπίσωμεν ηνωμένοι, μήτε να τρέξουν τον κίνδυνον, πριν ημείς ενωθώμεν, να αποτύχουν εις τον διπλούν αυτών σκοπόν, να βλάψουν δηλαδή ημάς, να ενισχυθούν δε οι ίδιοι. [1.33.4] Καθήκον αντιθέτως έχομεν να λάβωμεν την πρωτοβουλίαν, ημείς μεν προσφέροντες, σεις δε δεχόμενοι την συμμαχίαν, και να τους προλάβωμεν μάλλον εις τα σχέδιά των παρά να ματαιώσωμεν αυτά εκ των υστέρων.

[1.34.1] «Αλλ' εάν ισχυρίζωνται, ότι δεν είναι δίκαιον να δέχεσθε σεις τους ιδικούς των αποίκους, οφείλουν να μάθουν, ότι κάθε αποικία τιμά την μητρόπολιν, εάν αυτή την μεταχειρίζεται καλώς, αδικούμενη όμως, αποξενούται από αυτήν. Διότι οι άποικοι απομακρύνονται από το πάτριον έδαφος, όχι δια να είναι δούλοι εκείνων πού μένουν οπίσω, αλλά δια να είναι ίσοι με αυτούς. [1.34.2] Ότι άλλωστε είχαν άδικον είναι προφανές. Διότι, ενώ επροτείναμεν εις αυτούς διαιτησίαν δια το ζήτημα της Επιδάμνου, ηθέλησαν να επιδιώξουν την ικανοποίησιν των αιτιάσεών των δια πολέμου μάλλον παρά δι' αμερόληπτου διαδικασίας. Και η συμπεριφορά των προς ημάς, οι οποίοι συνδεόμεθα με αυτούς δια της κοινής καταγωγής, ας χρησιμεύση δια σας ως κάποια προειδοποίησις, ώστε, εάν μεν επιδιώξουν να σας παραπλανήσουν, να μη παρασυρθήτε από αυτούς, εάν δε ζητήσουν φανερά την συνδρομήν σας, να τους την αρνηθήτε. Καθόσον εκείνος εξασφαλίζει αποτελεσματικώτερον την ησυχίαν του, ο οποίος σπανιώτατα λαμβάνει αφορμήν να μεταμεληθή, διότι εχαρίσθη προς τους αντιπάλους του.

[1.35.1] »Ούτε, άλλωστε, θα διαρρήξετε την συνθήκην της ειρήνης προς τους Λακεδαιμονίους, εάν δεχθήτε ημάς, οι οποίοι δεν είμεθα σύμμαχοι ούτε του ενός, ούτε του άλλου. [1.35.2] Διότι η συνθήκη ορίζει, ότι αι Ελληνικαί πόλεις, όσαι είναι έξω από την συμμαχίαν, ημπορούν να προσέλθουν κατ' αρέσκειαν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1.35.3] Και θα ήτο τερατώδες, εάν αυτοί μεν ημπορούν να καταρτίζουν τα πληρώματα του στόλου των και από τους συμμάχους των και από την άλλην Ελλάδα και προ πάντων από τους ιδικούς σας υπηκόους, ημάς δε να εμποδίζουν όχι μόνον από την συμμαχίαν αυτήν, εις την οποίαν έκαστος δύναται να προσέλθη ελευθέρως, αλλά και από την βοήθειαν εξ οιουδήποτε άλλου μέρους, και έπειτα να χαρακτηρίζουν ως έγκλημα, εάν πεισθήτε ν' αποδεχθήτε την αίτησίν μας. [1.35.4] Πολύ ευλογωτέρας αιτίας παραπόνων θα έχωμεν ημείς, εάν δεν πεισθήτε να την αποδεχθήτε. Διότι ημάς μεν θ' αποκρούσετε, ενώ κινδυνεύομεν και δεν είμεθα εχθροί σας, αυτούς όμως όχι μόνον δεν θα εμποδίσετε, ενώ και εχθροί σας είναι και πρώτοι επιτίθενται, αλλά και θα επιτρέψετε εις αυτούς να προσλάβουν από την επικράτειάν σας νέαν δύναμιν. Τούτο όμως δεν είναι δίκαιον, αλλά πρέπει ή και αυτούς να εμποδίσετε από του να στρατολογούν μισθοφόρους από την επικράτειάν σας ή και εις ημάς να στείλετε βοήθειαν καθ' οιονδήποτε τρόπον εγκρίνετε. Το καλλίτερον μάλιστα θα είναι να μας δεχθήτε και μας βοηθήσετε φανερά ως συμμάχους. [1.35.5] Καθώς άλλωστε εξ αρχής εδηλώσαμεν, πολλά είναι τα πλεονεκτήματα, τα όποια σας εξασφαλίζει η προσφορά μας, και το σπουδαιότερον όλων ότι οι αντίπαλοί μας είναι αντίπαλοί σας ―το οποίον είναι η καλλιτέρα εγγύησις της πίστεως ενός συμμάχου― και ότι οι αντίπαλοι αυτοί είναι όχι ασθενείς, αλλ' ικανοί να βλάψουν εκείνους πού αποσπώνται απ' αυτούς, δια να προσέλθουν εις άλλους. Και όταν σας προσφέρεται η συμμαχία ναυτικού και όχι ηπειρωτικού κράτους, ο προσεταιρισμός ή η αποξένωσίς του δεν είναι πράγμα αδιάφορον. Τουναντίον συμφέρον έχετε, προ πάντων μεν, εάν ημπορήτε, να μη επιτρέπετε εις άλλους να έχουν στόλον, ειδεμή, να έχετε φίλον εκείνον, ο όποιος είναι ισχυρότατος κατά την ναυτικήν δύναμιν.

[1.36.1] »Αλλ' εάν κανείς αναγνωρίζη μεν, ότι όσα υποστηρίζομεν είναι συμφέροντα, φοβείται όμως μήπως η αποδοχή της προτάσεώς μας γίνη αφορμή πολέμου, οφείλει να μάθη, ότι εκείνο που προκαλεί τον φόβον του, ενισχυόμενον από δύναμιν, θα εμπνεύση μεγαλήτερον φόβον εις τους αντιπάλους του, ενώ το θάρρος του (Σ. Μ. ήτοι ή πίστις του εις το ασφαλές της ειρήνης), εάν τον εξώθει εις απόκρουσιν της συμμαχίας μας, επειδή θα ήτον ανίσχυρον, θα επροκάλει ολιγώτερον φόβον εις τους εχθρούς σας, οι οποίοι είναι ισχυροί. Και συγχρόνως πρέπει να μη λησμονή, ότι την στιγμήν αυτήν σκέπτεται περί του συμφέροντος των ιδίων των Αθηνών περισσότερον παρά της Κερκύρας, και ότι δεν προνοεί περί του συμφέροντός των κατά τον καλλίτερον τρόπον, όταν, από υπερβολικήν προσήλωσιν προς το άμεσον παρόν, ενδοιάζη να ασφαλίση υπέρ αυτών, δια τον επικείμενον και σχεδόν παρόντα πόλεμον, χώραν, της οποίας η φιλία ή η έχθρα συνεπάγεται σπουδαιοτάτας συνεπείας. [1.36.2] Διότι η Κέρκυρα κείται προσφορώτατα δια την ακτοπλοϊκήν μετάβασιν εις Ιταλίαν και Σικελίαν, δια να είναι εις θέσιν και να παρεμποδίση την εκείθεν αποστολήν ναυτικής επικουρίας προς τους Πελοποννησίους και να συνοδεύση δια προπομπής την εντεύθεν αποστολήν στόλου προς τα εκεί, και πολλά άλλα παρέχει πλεονεκτήματα. [1.36.3] Συγκεφαλαιώνοντες το σύνολον και τα καθέκαστα των επιχειρημάτων, ένεκα των οποίων δεν πρέπει να μας εγκαταλείψετε, λέγομεν, ότι τρεις υπάρχουν στόλοι άξιοι λόγου εις την Ελλάδα, ο ιδικός σας, ο ιδικός μας, και ο των Κορινθίων. Αλλ' εάν επιτρέψετε να μας υποτάξουν προηγουμένως οι Κορίνθιοι και να ενωθούν τοιουτοτρόπως οι δύο εκ τούτων, θα έχετε ν' αγωνισθήτε κατά θάλασσαν εναντίον των Κερκυραίων συγχρόνως και των Πελοποννησίων, ενώ, εάν μας δεχθήτε ως συμμάχους, θα δυνηθήτε ν' αγωνισθήτε εναντίον των με τον στόλον σας ενισχυμένον δια του ιδικού μας.»

[1.31.1] Ολόκληρο λοιπόν το χρόνο μετά τη ναυμαχία, κι άλλον ένα ακόμα οι Κορίνθιοι, έξω φρενών για τον πόλεμο που τους έκαναν οι Κερκυραίοι, ναυπηγούσαν καράβια κ' ετοίμαζαν την πολεμική τους εξάρτυση, με όση δύναμη είχαν, στρατολογώντας πληρώματα από μέσα από την Πελοπόννησο και προσφέροντας μισθό σε άντρες από την υπόλοιπην Ελλάδα για κωπηλάτες. [1.31.2] Κι όσο μάθαιναν οι Κερκυραίοι, όλες αυτές τις προετοιμασίες, τους έπιανε φόβος (γιατί δεν είχαν κάνει συνθήκη συμμαχίας με καμιάν Ελληνική πολιτεία, και δεν είχανε γραφτεί στη συνομοσπονδία των Αθηναίων, ούτε των Λακεδαιμονίων) κ' έτσι αποφάσισαν να πάνε στους Αθηναίους και να γίνουνε σύμμαχοί τους, και να προσπαθήσουν να βρουν κάποιο όφελος απ' αυτούς. [1.31.3] Τα έμαθαν αυτά οι Κορίνθιοι και πήγαν κι αυτοί στην Αθήνα μ' επίσημη αντιπροσωπεία, από φόβο μήπως, δίπλα στο ναυτικό των Κερκυραίων προστεθεί και ο Αθηναϊκός στόλος και τους εμποδίσει να δώσουνε στον πόλεμο τη λύση που ήθελαν. [1.31.4] Όταν συγκροτήθηκε λοιπόν η εκκλησία του δήμου ήρθαν και οι δυο αντιπροσωπείες και μίλησαν η μια ενάντια στην άλλη. Πρώτα οι Κερκυραίοι είπαν απάνω–κάτω τα ακόλουθα:

[1.32.1] «Σωστό είναι, πολίτες της Αθήνας, εκείνοι που πάνε σε άλλη πολιτεία για να παρακαλέσουν να τους δοθεί κάποια βοήθεια, όπως ερχόμαστε τώρα εμείς, χωρίς να τους χρεωστούν οι άλλοι ούτε αντάμειψη για παλιά μεγάλη χάρη, ούτε τη συμμαχία τους, να δείξουν από την αρχή, πρώτο, και το σπουδαιότερο, πως ό,τι ζητούν συμφέρει στους άλλους, κι αν όχι αυτό, τουλάχιστο πως δε θα τους ζημιώσει· δεύτερο όμως, ότι είναι σίγουρο πως θα τους αντιδώσουν τη χάρη· κι αν δε σας βεβαιώσομε καθαρά για κανένα από τα δυο, δε θα θυμώσομε αν δεν το πετύχομε. [1.32.2] Μας έστειλαν λοιπόν οι Κερκυραίοι τόσο για να ζητήσομε τη συμμαχία σας, όσο και γιατί είναι βέβαιοι πως θα σας τα δώσουν ολ' αυτά εξασφαλισμένα με εγγυήσεις. [1.32.3] Τυχαίνει όμως, τόσο να φαίνεται η ίδια πολιτική απέναντί σας παράλογη, αν αναλογιστείτε τη χρεία που σας έχομε τώρα, όσο και να μη μας συμφέρει εμάς τους ίδιους στην τωρινή περίσταση. [1.32.4] Γιατί ενώ ποτέ ως τώρα δε συμμαχήσαμε από δική μας θέληση με κανένα, ερχόμαστε τώρα να παρακαλέσομε άλλους ακριβώς γι' αυτό, και συγχρόνως, και για τον ίδιο λόγο, βρισκόμαστε απομονωμένοι στον τωρινό πόλεμο με τους Κορινθίους. Και κατάντησε εκείνο που άλλοτε φαινότανε γνωστικό, δηλαδή να μη μπλεκόμαστε σε κινδύνους από ξένη συμμαχία, γιατί έτσι το κρίνει ο άλλος, κατάντησε τώρα να μας φαίνεται ανημποριά, και έλλειψη απόφασης. [1.32.5] Αποκρούσαμε βέβαια τους Κορίνθιους στη ναυμαχία που έγινε, μόνοι μας, χωρίς άλλη βοήθεια· αφού όμως τό 'χουνε βάλει σκοπό να μας πολεμήσουνε με περισσότερες δυνάμεις, που μαζεύουν από την Πελοπόννησο και την άλλην Ελλάδα, και βλέπομε πως είναι αδύνατο να τους νικήσομε μόνοι μας με το δικό μας στρατό και στόλο, και συνάμα είναι μεγάλος ο κίντυνος αν υποταχτούμε σ' αυτούς, είναι ανάγκη να ζητήσομε βοήθεια και από σας, και από κάθε άλλον, και πρέπει να μας συγχωρήσετε αν, έχοντας προτήτερα δείξει αδιαφορία, όχι από κακή προαίρεση, αλλά από τη σφαλερή μας κρίση, τολμούμε τώρα να κάνομε το αντίθετο.

[1.33.1] Για σας όμως, αν στέρξετε στην παράκλησή μας, θα σταθεί τυχερή η σύμπτωση πως σας έχομε τώρα ανάγκη, κι αυτό για πολλούς λόγους, πρώτο γιατί θα βοηθήσετε ανθρώπους που παθαίνουν άδικα και δε ζημιώνουν κανένα, ύστερα γιατί, αν δεχτείτε για φίλους ανθρώπους που κιντυνεύουνε θανάσιμα, θα τους κρατήσετε σφιχτοδεμένους στο πλευρό σας με αξέχαστη και αποδειγμένη υποχρέωση· [1.33.2] και τρίτο, είμαστε η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη ύστερ' από σας· λογαριάστε λοιπόν ποια καλοτυχιά είναι πιο σπάνια, ή ποια στενοχωρεί τους εχτρούς περισσότερο, παρά αν μια δύναμη, που και πολλά χρήματα θα πληρώνατε, και πολλές υποχρεώσεις θ' αναλαβαίνατε για να προστεθεί στη δική σας, έρχεται τώρα από δική της πρωτοβουλία και σας προσφέρεται χωρίς κιντύνους κ' έξοδα, κι ακόμα φέρνει στους πολλούς τη φήμη της αντρείας σας, σ' εκείνους που θα βοηθήσετε ευγνωμοσύνη, και σε σας τους ίδιους μεγαλωμένη δύναμη· πράματα που σ' όλο τον καιρό της ιστορίας σε λίγους σύντυχαν μαζί, και πολύ λίγοι που ζητούνε μια συμμαχία φέρνουνε σ' αυτούς που παρακαλούν ασφάλεια μαζί και τιμή, και δε δίνουνε λιγότερα απ' όσα έρχονται να πάρουν. [1.33.3] Κι αν κανείς από σας νομίζει πως δε θα γίνει ο πόλεμος, όπου θα σας είμαστε χρήσιμοι, σφάλλεται στην κρίση του και δε νοιώθει πως οι Λακεδαιμόνιοι έχουνε σκοπό να πολεμήσουν γιατί σας φοβούνται, και πως οι Κορίνθιοι έχουνε μεγάλη επιρροή σ' αυτούς, και σας, σας εχθρεύονται· και πως με μας τώρα κάνουν αρχή του πολέμου ενάντιά σας, για να μην παρασταθούμε ο ένας στον άλλον, από την κοινήν έχτρα που τους έχομε, και για να μην τους φύγουν απ' τα χέρια και δεν προφτάσουν να πετύχουν και τα δυο, ή να μας χτυπήσουν εμάς, ή να εξασφαλιστούν οι ίδιοι. [1.33.4] Δική μας δουλειά είναι τώρα να τους προλάβομε, εμείς προσφέροντας τη συμμαχία μας, και σεις δεχόμενοί την, και καλύτερα να καταστρώσομε πρώτοι τα σχέδιά μας ενάντιά τους, παρά να κάνομε αργότερα σχέδια για να εξουδετερώσομε τα δικά τους.

[1.34.1] Αν όμως πουν πως δεν είναι σωστό να δεχτείτε σεις τους δικούς τους αποίκους, ας στοχαστούν πως κάθε αποικία τιμάει τη μητρόπολή της όταν αυτή την μεταχειρίζεται καλά και την περιποιέται, όταν όμως την αδικεί, αποξενώνεται απ' αυτήν· γιατί οι άποικοι δε στέλνονται στα καινούργια μέρη για να γίνουνε δούλοι αλλά για να έχουν τα ίδια δικαιώματα μ' αυτούς που έμειναν στην πατρίδα. [1.34.2] Και είναι φανερό πως έπραξαν άδικα απέναντί μας· γιατί όταν τους προσκαλέσαμε να υποβληθούνε σε διαιτησία, για το ζήτημα της Επιδάμνου προτίμησαν να λύσουν τις διαφορές τους με πόλεμο παρά με ισονομία. [1.34.3] Κι ας σας χρησιμέψει για σημάδι του χαραχτήρα τους τι μας κάνουν εμάς, τους συγγενείς τους, έτσι ώστε ούτε να ξεγελαστείτε απ' αυτούς, ούτε αν σας παρακαλέσουν ορθά–κοφτά για κάτι να τους εξυπηρετήσετε. Γιατί όποιος έχει τις λιγότερες ευκαιρίες να μετανιώσει για τις χάρες που έκανε στους εχτρούς, αυτός μπορεί να ζήσει πιο ασφαλισμένα.

[1.35.1] Και ούτε που θα πατήσετε τη συνθήκη ειρήνης που έχετε με τους Λακεδαιμονίους αν μας δεχτείτε, αφού δεν είμαστε σύμμαχοι με κανέναν από τους δυο σας. [1.35.2] Γιατί είναι γραμμένο στη συμφωνία πως όποια Ελληνική πολιτεία δεν έχει συμμαχία με κανένα, έχει το δικαίωμα να πάει με όποιον από τους δυο σας της αρέσει. [1.35.3] Και θα είναι φοβερό αν αυτοί μεν μπορούν να παίρνουν πληρώματα από τις πολιτείες που υπέγραψαν τη συνθήκη κι απ' την άλλη Ελλάδα και πολλούς απ' τους υπηκόους σας και μας να μας εμποδίσουν να κλείσουμε τη συμμαχία που προτείνομε ή να βρούμε βοήθεια απ' αλλού, ή αν το θεωρήσουν άδικο ν' ακούσετε σεις την παράκλησή μας· [1.35.4] πολύ πιο σωστό θα είναι να παραπονεθούμε εμείς αν δε στέρξετε να μας βοηθήσετε· γιατί θα μας αποδιώξετε, εμάς που κιντυνεύομε και δεν είμαστε εχτροί, ενώ με κανένα τρόπο δε θα τους σταματήσετε να είναι εχτροί μας και νά 'ρθουν να μας χτυπήσουν, παρά και θ' αναγκαστείτε να παραβλέψετε πως παίρνουνε στρατό και από τις χώρες της ηγεμονίας σας, πράμα που δεν είναι σωστό, αλλά πρέπει ή να εμποδίσετε τους μισθοφόρους που πάνε σ' αυτούς από τα δικά σας μέρη ή να στείλετε βοήθεια και σε μας, όση τυχόν σας πείσομε να δώσετε, και όσο πιο φανερά γίνεται να μας δεχτείτε για συμμάχους και να μας ενισχύσετε. [1.35.5] Γιατί όπως είπαμε και στην αρχή, αποδείξαμε πως πολλά συμφέροντα έχετε να το κάνετε, και το σπουδαιότερο, πως οι εχτροί μας είναι οι ίδιοι άνθρωποι (κι αυτό είναι η πιο σίγουρη εγγύηση πως θα μείνομε πιστοί) κι αυτοί δεν είναι ανίσχυροι, αλλ' άξιοι να καταστρέψουν όσους φύγουν από το μέρος τους. Και επειδή η συμμαχία που σας προσφέρεται είναι από ναυτική δύναμη, κ' όχι από στεριανή, δε σας είναι αδιάφορο αν την αφήσετε να σας φύγει· αλλά το καλύτερο που πρέπει να κάνετε είναι, αν μπορείτε, να μην αφήσετε κανέναν άλλο ν' αποχτήσει ναυτικό, ειδ' άλλως, να κάνετε φίλο όποιον έχει την αξιότερη ναυτική δύναμη.

[1.36.1] Όποιος όμως νομίζει πως αυτά που είπαμε, βέβαια σας συμφέρουν, αλλά φοβάται μήπως αν μας ακούσει, θα πατήσει τη συνθήκη, απ' αυτήν την αίτια, ας βάλει στο νου του πως αυτό που φοβάται θα του δώσει δύναμη και θα φοβίσει περισσότερο τους εναντίους, αλλ' αν βάλει τα θάρρη του στη συνθήκη και δε μας δεχτεί, αυτό θα τον κάνει πιο ανίσχυρο, και θα ελαττώσει τους φόβους των εχτρών, που έτσι κι αλλιώς έχουνε μεγάλη δύναμη· ας βάλει ακόμα στο νου του πως συνεδριάζει τώρα όχι τόσο για την Κέρκυρα όσο για την Αθήνα, και ότι δεν παίρνει τα καλύτερα προστατευτικά μέτρα γι' αυτήν, όταν εξετάζει με φόβο τις υποθέσεις της στιγμής· και για τον πόλεμο που σας μέλλεται, και μόνο που δεν άρχισε, διστάζει να πάρει με το μέρος της Αθήνας μια πολιτεία που, αν σας γίνει συμμαχική ή εχτρική, θα δημιουργήσει πολύ διαφορετικές καταστάσεις. [1.36.2] Γιατί βρίσκεται σε στρατηγική θέση πάνω στο δρόμο προς την Ιταλία και τη Σικελία, ώστε μήτε από κει να μπορέσει νά 'ρθει ναυτική βοήθεια στους Πελοποννησίους, και κάθε ναυτική αποστολή από δω προς τα εκεί μπορεί να την ασφαλίσει με τη συνοδεία του στόλου της, και για όλα τ' άλλα είναι πολύ συμφερτική η συμμαχία της. [1.36.3] Και για να τα πούμε όλα με δυο λόγια, και τα γενικά, και τις λεπτομέρειες, από τούτο να καταλάβετε πως δεν πρέπει να μας παρατήσετε: πως τρεις ναυτικές δυνάμεις αξιόλογες υπάρχουνε στην Ελλάδα, η δική σας και η δική μας, και των Κορινθίων· κι αν παραβλέψετε την πιθανότητα οι δυο απ' αυτές να ενωθούν, και αν προλάβουν οι Κορίνθιοι και μας πάρουν, θα ναυμαχήσετε με τους Κερκυραίους και τους Πελοποννησίους μαζί· ενώ αν μας δεχτείτε, θα 'χετε τόσα παραπάνω πλοία, τα δικά μας, για να πολεμήσετε ενάντιά τους».