Μτφρ. Γ. Κορδάτος. [1939] χ.χ. Δημοσθένης. Ι, Περί του Στεφάνου. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[160] Μια λοιπόν που εξετάζω τας κατά της πατρίδος μας ενεργείας τούτου, ήλθε και η σειρά των ιδικών μου πολιτικών πράξεων τας οποίας ενήργησα αντιπράττων εις αυτόν, και τας οποίας διά πολλούς μεν λόγους είναι δίκαιον να με ακούσητε να τας εκθέτω και κυρίως, κύριοι δικασταί, διότι θα ήτο απρεπές (εκ μέρους σας) εγώ μεν να έχω υπομείνει τας στενοχωρίας των δοκιμασιών που προς χάριν σας υπέστην, σεις δε να μη έχετε υπομονήν ν' ακούσετε ούτε την έκθεσιν των όσων υπέφερα προς χάριν σας. [161] Βλέπων λοιπόν τους Θηβαίους, σχεδόν δε και σας, τα ενεργούμενα υπό των φιλιππιζόντων και προδοτών που υπήρχον εδώ και εις τας Θήβας, πράγμα που και διά τα δυο μέρη ήτο φοβερόν και έχον ανάγκην πολλής προσοχής, να τα παραβλέπετε και να μη τα προσέχητε καθ' ολοκληρίαν, και ακόμη ότι είσθε έτοιμοι (Θηβαίοι και Αθηναίοι) να αλληλομισηθήτε και να συγκρουσθήτε αναμεταξύ σας, διαρκώς επρόσεχα πώς να μη γίνη τούτο. Εις τούτο δε δεν ήμην μόνον εγώ που ενόμιζα ότι μας εσύμφερνε η φιλία των Θηβαίων. [162] Ήξευρα πως και ο Αριστοφών και αυτός ο Εύβουλος ακόμη, πάντοτε ήθελον να πραγματοποιήσουν την μετά των Θηβαίων φιλίαν. Κι ενώ πολλάκις επί άλλων ζητημάτων διεφώνουν αναμεταξύ των, εις τούτο πάντοτε συμφωνούσαν. Τούτους όμως εσύ, εν όσω μεν έζων, ω πονηρά αλεπού, κολακεύοντάς τους τούς ακολουθούσες (εις την πολιτικήν των), τώρα δε που είναι πεθαμένοι δεν καταλαβαίνεις (πως με όσα λέγεις) τους κατηγορείς. Διότι δι' όσα κατακρίνεις εμένα διά την μετά των Θηβαίων συμμαχίαν μας πολύ περισσότερον κατηγορείς εκείνους παρά εμέ, αφού πολύ πρωτύτερα από εμένα εκείνοι επεχείρησαν να την πραγματοποιήσουν. Αλλά ξαναγυρίζω εις εκείνα που έλεγα. [163] Αφού λοιπόν αυτός μεν ενήργησε τον εν Αμφίσση πόλεμον, οι δε άλλοι οι συνεργάται του απετελείωσαν την προς τους Θηβαίους έχθραν (της πόλεώς μας), συνέβη να έλθη εναντίον μας ο Φίλιππος, χάριν του οποίου ούτοι (οι προδόται) έφερον εις ρήξιν τας δύο πόλεις και εάν ολίγον πρωτύτερα δεν εξεσηκωνόμεθα δεν θα ημπορούσαμεν να αναχαιτίσωμεν τον Φίλιππον. Εις τοιούτον σημείον οι κύριοι αυτοί είχον φέρει τα πράγματα! Πώς δε διέκεισθε τότε προς αλλήλους σεις και οι Θηβαίοι, αφού ακούσετε αυτά εδώ τα ψηφίσματα και τας απαντήσεις θα το μάθετε. Πάρε λοιπόν (γραμματεύ) και διάβασέ τα προς χάριν μου.

Μτφρ. Γ.Α. Πλατής. 1974. Δημοσθένους Υπέρ Κτησιφώντος, Περί του Στεφάνου. Πρόλογος, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα.

[160] Με το να θίξω δε όσα ούτος έπραξε κατά της πατρίδος, συνέβη να φθάσω εις εκείνα, τα οποία εγώ αυτός έχω πράξει, εναντιούμενος εις αυτά. Ταύτα θα ήτο εύλογον να ακούσητε από εμέ, και διά πολλούς μεν άλλους λόγους, προ πάντων όμως, διότι είναι αίσχος, πολίται Αθηναίοι, εάν, εγώ μεν υπέμεινα, τα βάρη των προς χάριν σας κόπων, σεις δε δεν θα ανεχθήτε, ουδέ την εξιστόρησιν αυτών.

[161] Βλέπων λοιπόν, εγώ τους Θηβαίους, σχεδόν δε και σας, υπό την επήρειαν των φίλων του Φιλίππου, και των εκατέρωθεν πωληθέντων, να παραμελήτε μεν εκείνο, το οποίον ήτο επικίνδυνον δι' αμφοτέρους, και εχρειάζετο πολλήν προσοχήν, το να αφίνετε δηλαδή τον Φίλιππον να δυναμώνη, και να μη λαμβάνετε ουδεμίαν προφύλαξιν, να είσθε δε έτοιμοι δι' αμοιβαίαν έχθραν και σύγκρουσιν, παρηκολούθουν συνεχώς, ώστε να μη συμβή τούτο, θεωρών, ότι ταύτα είναι συμφέροντα, όχι μόνον σύμφωνα με την γνώμην μου, [162] αλλά γνωρίζων, ότι και ο Αριστοφών, και ακόμη ο Εύβουλος, επεθύμουν πάντοτε να πραγματοποιήσουν αυτήν την φιλίαν, και ότι, εν ω πολλάκις διεφώνουν εις τα άλλα ζητήματα, εις τούτο πάντοτε συνεφώνουν. Τους οποίους, συ αλεπού, εν όσω μεν έζων, τους ηκολούθεις κολακεύων, τώρα δε, αφ' ου απέθανον, δεν εντρέπεσαι να τους κατηγορείς. Διότι δι' όσα με κατηγορείς σχετικά με τους Θηβαίους, εκείνους πολύ μάλλον κατηγορείς, ή εμέ, αφ' ου εκείνοι ενέκρινον, πριν από εμέ, την συμμαχίαν ταύτην.[163] Αλλ' επανέρχομαι εις εκείνο το σημείον, ότι δηλ. με το να προκαλέση ούτος μεν τον πόλεμον της Αμφίσσης, με το να εξάψουν δε οι συνεργάται του, συμφωνούντος αυτού, το προς τους Θηβαίους μίσος, συνέβη ώστε να έλθη ο Φίλιππος εναντίον μας, ένεκα του οποίου έφερον ούτοι εις σύγκρουσιν τας πόλεις. Και εάν δεν αφυπνιζόμεθα ολίγον ενωρίτερον, ουδέ να αναλάβωμεν θα ήτο δυνατόν. Τόσον πολύ είχον ούτοι προωθήση τα πράγματα. Εις ποίον δε σημείον, ευρίσκοντο πλέον αι προς αλλήλους σχέσεις σας, θα μάθητε, όταν ακούσετε τα ψηφίσματα και τας απαντήσεις. Λάβε και ανάγνωσε ταύτα.