Μτφρ. Γ. Κορδάτος. [1939] χ.χ. Δημοσθένης. Ι, Περί του Στεφάνου. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.

[25] Από την εποχήν λοιπόν που η Πολιτεία έκλεισε με τον Φίλιππον ειρήνην, σκεφθήτε πάλιν τι από τότε επροτίμησε να κάμη ο καθένας από μας τους δυο. Διότι ελέγχοντες και αναπολούντες την πολιτικήν που ηκολουθήσαμεν ο καθένας μας χωριστά, θα καταλάβετε ποίος ήτο εκείνος που παντοτινά ειργάζετο σαν σύντροφος του Φιλίππου και ποίος ο εργαζόμενος διά το συμφέρον σας και το συμφέρον του κράτους. Εγώ μέλος ων της Βουλής (των Πεντακοσίων) (όταν έγινε η ειρήνη) εισηγήθην να ψηφισθή το εξής: «να αποπλεύσουν οι απεσταλμένοι μας όσον το δυνατόν γρηγορώτερα, και να πάνε εις όποιο μέρος θα μάθουν πως βρίσκεται ο Φίλιππος και να πάρουν παρ' αυτού ενόρκους διαβεβαιώσεις περί της ειρήνης». Ούτοι όμως όχι μόνον αυτοπροαιρέτως δεν ηθέλησαν να κάμουν αυτά που επρότεινα, αλλά και όταν ακόμη εγγράφως και με όλους τους νομίμους τύπους επρότεινα τα ανωτέρω, ηρνήθησαν. [26] Τι δε εσήμαινε τούτο, κύριοι δικασταί; Εγώ θα σας το κάμω γνωστόν. Λοιπόν εις μεν τον Φίλιππον εσύμφερνε να περάση όσον το δυνατόν πιο πολύς καιρός μεταξύ της (συμφωνηθείσης) ειρήνης και των περί αυτής ενόρκων διαβεβαιώσεων, εις σας δε να περάση όσον το δυνατόν ολιγώτερος καιρός. Γιατί; Διότι σεις μεν όχι μόνον από την ημέραν που δι' όρκων επεκυρώσατε την ειρήνην, αλλά από την ημέραν που ηλπίσατε ότι θα γίνη η ειρήνη, εσταματήσατε εντελώς πάσαν πολεμικήν προπαρασκευήν, ενώ ο Φίλιππος πάντοτε είχε εις τον νουν του μόνον τον πόλεμον και ειργάζετο δι' αυτόν, νομίζων, πράγμα που είναι και αληθές, ότι όσα μέρη της επικρατείας μας θα προλάμβανε να πάρη ως την ώρα που θα έδινε τας ενόρκους διαβεβαιώσεις περί της ειρήνης, όλα τα μέρη αυτά θα τα κρατήση, διότι κανείς δε θα ετολμούσε να λύση την ειρήνην εξαιτίας των μερών αυτών. [27] Προβλέπων λοιπόν και σκεπτόμενος όλα αυτά, κύριοι δικασταί, επρότεινα τούτο το ψήφισμα: «να πλεύσουν οι απεσταλμένοι μας οπουδήποτε και αν ευρίσκεται ο Φίλιππος και να λάβουν απ' αυτόν όσον το δυνατόν γρηγορώτερα τας ενόρκους ομολογίας του περί της ειρήνης» τώρα που κατέχουν ακόμη οι σύμμαχοί μας Θράκες τας οχυράς τοποθεσίας, διά τας οποίας ο Αισχίνης αναγκαστικώς ωμίλησε, δηλαδή το Σέρρειον και το Μυρτηνόν και την Εργίσκην. Υπό τας συνθήκας αυτάς δέον να δοθούν αι ένορκοι διαβεβαιώσεις του Φιλίππου, ώστε να μη προλάβη ούτος να καταλάβη τας επικαίρους εκείνας τοποθεσίας, και ούτω καταστή κύριος της Θράκης. Και να δοθούν οι όρκοι πριν ούτος αποκτήση αφθονίαν χρημάτων και πλήθος στρατιωτών, διότι τότε ευκόλως θα επιχειρήση και άλλας κατακτήσεις. [28] Και όμως την πρότασίν μου ταύτην δεν την αναφέρει εις τον λόγον του, ούτε την αναγινώσκει, αλλά με συκοφαντεί, διότι εγώ βουλευτής τότε ων ενόμισα πρέπον να παρουσιάσω τους πρέσβεις του Φιλίππου, εις την Εκκλησίαν του δήμου. Αλλά τι έπρεπε να κάμω; Να προτείνω εις την Βουλήν να μη παρουσιασθούν οι απεσταλμένοι του Φιλίππου ίνα συνομιλήσουν μαζί σας, αφού ήλθαν δι' αυτόν τον σκοπόν; Και έπρεπε να μη διατάξω τον διευθυντήν του θεάτρου να δώση εις αυτούς θέσιν κατάλληλον διά να βλέπουν; Μα και εάν ακόμη τούτο δεν περιελαμβάνετο εις την πρότασίν μου, μήπως δεν μπορούσαν ούτοι πληρώνοντες δύο οβολούς να εισέλθουν εις το θέατρον; Τα τιποτένια λοιπόν συμφέροντα του κράτους ―την πληρωμήν των δύο οβολών― έπρεπε να φυλάττω, τα δε μέγιστα κρατικά συμφέροντα εξ ων εκρέματο αυτή η τύχη του κράτους, έπρεπε να τα πωλήσω εις τον Φίλιππον καθώς έκαμεν ο Αισχίνης με την παρέα του; Όχι βέβαια. Πάρε λοιπόν, γραμματεύ, το ψήφισμα που επρότεινα τότε και ενεκρίθη, και το οποίον ούτος αν και το ξέρει πολύ καλά το απεσιώπησε, και διάβασέ το (παρακαλώ).

Μτφρ. Γ.Α. Πλατής. 1974. Δημοσθένους Υπέρ Κτησιφώντος, Περί του Στεφάνου. Πρόλογος, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα.

[25] Αφ' ου λοιπόν η πόλις συνήψε την ειρήνην, εξετάσατε τι έκαστος ημών προετίμησε να πράξη· διότι από αυτά θα μάθετε, ποίος ήτο ο μετά του Φιλίππου διά το ζήτημα της ειρήνης συνεργαζόμενος, και ποίος ο ενεργών υπέρ υμών, και επιζητών το συμφέρον της πόλεως. Και εγώ μεν, βουλευτής ων, προέτεινα ψήφισμα, όπως οι πρέσβεις αποπλεύσουν το ταχύτερον διά τα μέρη εις α, θα επληροφορούντο, ότι ευρίσκετο ο Φίλιππος, και να λάβουν τους όρκους. Ούτοι όμως δεν ηθέλησαν να πράξουν αυτό, ούτε και όταν εγώ επρότεινα τούτο εγγράφως. [26] Τι δε εσήμαινε τούτο, πολίται Αθηναίοι, εγώ θα σας το μάθω. Εις τον Φίλιππον μεν ήτο συμφέρον να παρέλθη, όσον το δυνατόν περισσότερος χρόνος μέχρι των όρκων, εις σας δε όσον το δυνατόν ελάχιστος. Διατί; Διότι σεις μεν εσταματήσατε όλας τας προπαρασκευάς διά τον πόλεμον, όχι από την ημέραν καθ' ην ωρκίσθητε, αλλά αφ' ης, ηλπίσατε ότι θα γίνη ειρήνη, ο δε Φίλιππος, εις αυτό προ παντός καθ' όλον τον χρόνον, ησχολείτο, νομίζων, όπερ ήτο αληθές, ότι όσα μέρη, ανήκοντα εις την πόλιν, καταλάβει προ της δόσεως των όρκων, όλα αυτά θα τα κρατήση οριστικώς. Διότι κανείς δεν θα λύση την ειρήνην, ένεκα τούτων. [27] Αυτά εγώ προβλέπων και υπολογίζων, πολίται Αθηναίοι, προτείνω τούτο το ψήφισμα, να πλεύσουν εις τα μέρη, εις τα οποία θα ευρίσκετο ο Φίλιππος, και να λάβουν το ταχύτερον τους όρκους, ίνα ούτω δοθούν οι όρκοι, όταν οι Θράκες, οι σύμμαχοί σας, θα κατέχουν εκείνα τα μέρη, τα οποία αυτός τώρα διέσυρε, το Σέρριον και το Μύρτηνον και την Εργίσκην, και μη εκείνος προκαταλαμβάνων τας ισχυράς θέσεις των μερών, καταστή κύριος της Θράκης, ούτε να αποκτήση εξ αυτών πολλά χρήματα, και πολλούς στρατιώτας, ώστε ευχερώς να διεξάγη τας άλλας επιχειρήσεις. [28] Και έπειτα, αυτό μεν το ψήφισμα δεν το αναφέρει, ούτε αναγιγνώσκει, εάν δε εγώ, βουλευτής ων, ενόμισα πρέπον να εισαγάγω τους πρέσβεις εις την συνέλευσιν, διά τούτο με κατηγορεί.

Αλλά τι έπρεπε να κάμω; Να μη προτείνω να παρουσιασθούν, οι προς τούτο ελθόντες, ίνα συζητήσουν μαζί σας; Ή να διατάξω τον διαχειριστήν του θεάτρου να μη τους δώση θέσεις; Αλλά, εάν τούτο δεν είχε προταθή, ούτοι θα εγίνοντο θεαταί αντί δύο οβολών. Έπρεπε εγώ να διαφυλάττω τα μικρά συμφέροντα της πόλεως, τα δε μέγιστα να πωλήσω όπως αυτοί; Όχι, αναμφιβόλως. Λάβε λοιπόν, και ανάγνωσέ μου το ψήφισμα αυτό εδώ, το οποίον, αν και εγνώριζε ούτος πολύ καλά, το αντιπαρήλθε, λέγε.