^[30] Εφόσον λοιπόν σας είναι δυνατό να κρίνετε ποιο είναι το σωστό, πρέπει να εξετάσετε και πώς θα μπορέσετε να το εφαρμόσετε. Και θα το κατορθώσετε, αν θεωρηθείτε ότι είστε οι κοινοί προασπιστές της ελευθερίας όλων των Ελλήνων. Μου φαίνεται όμως, και το θεωρώ φυσικό, ότι είναι δυσκολότατο για σας να κάνετε αυτό που πρέπει. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι δηλαδή έχουν να παλέψουν έναν αγώνα με τους φανερούς των εχθρούς· αν αυτούς τους νικήσουν, τίποτε δεν τους εμποδίζει να οικειοποιηθούν τα αγαθά. ^[31] Εσείς όμως, άνδρες Αθηναίοι, έχετε δυο αγώνες: και αυτόν που διεξάγουν οι άλλοι, και επιπλέον έναν ακόμα, που προηγείται και είναι πιο μεγάλος. Πρέπει δηλαδή, όταν αποφασίζετε, να νικήσετε αυτούς που έργο τους έχουν να πράττουν αντίθετα με το συμφέρον της πόλεως. Όταν λοιπόν εξαιτίας τους δεν μπορεί να γίνει τίποτε σωστό χωρίς αγώνα, είναι επόμενο να δοκιμάζετε πολλές ατυχίες. ^[32] Το γεγονός ωστόσο ότι πολλοί διαλέγουν χωρίς δισταγμό αυτή την πολιτική στάση ίσως έχει αιτία προπάντων τα κέρδη που έχουν από αυτούς που τους δίνουν χρήματα. Παρόλα αυτά δικαιολογημένα θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ενόχους κι εσάς. Γιατί έπρεπε, άνδρες Αθηναίοι, να έχετε την ίδια αντίληψη για τη στάση ενός ατόμου μέσα στην πολιτεία μ' αυτήν που έχετε για την υπηρεσία του στο στρατό. Ποια είναι αυτή η αντίληψη; Θεωρείτε ότι αρμόζει εκείνος που εγκαταλείπει τη θέση στη μάχη, όπου τον έταξε ο στρατηγός, να χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα και να μη μετέχει στα κοινά. ^[33] Έπρεπε λοιπόν και αυτούς που εγκαταλείπουν την τάξη της πολιτείας την οποία μας παρέδωσαν οι πρόγονοι και ακολουθούν ολιγαρχική πολιτική να τους στερείτε το δικαίωμα να σας συμβουλεύουν. Όμως τώρα εσείς, ενώ θεωρείτε ότι οι σύμμαχοι που έχουν ορκιστεί να έχουν τον ίδιο εχθρό και φίλο μ' εσάς είναι οι καλύτεροι φίλοι σας, παράλληλα πιστεύετε ότι οι πολιτευόμενοι, που γνωρίζετε σαφώς ότι προτιμούν τους εχθρούς της πόλεως, αξίζουν τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.

^[34] Αλλά βέβαια, δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς τι να κατηγορήσει σ' αυτούς ή τι να κατακρίνει σ' εσάς τους άλλους: το δύσκολο έργο είναι να βρει με ποια λόγια ή με ποιες πράξεις θα επανορθώσει όσα τώρα δεν είναι σωστά. Ούτε είναι ίσως η ώρα να μιλήσει κανείς για όλα. Εάν πάντως, όσα έχετε αποφασίσει να κάμετε, μπορέσετε να τα επικυρώσετε με κάποια πράξη σύμφωνη με το συμφέρον σας, ίσως και οι άλλες υποθέσεις σας μία μία θα βελτιώνονται συνεχώς.

^[35] Φρονώ λοιπόν ότι πρέπει να αρπάξετε γερά στα χέρια σας την υπόθεση αυτή των Ροδίων και να ενεργήσετε με τρόπο αντάξιο της πόλης μας, αναλογιζόμενοι με πόση ευχαρίστηση ακούτε όταν κάποιος ρήτορας επαινεί τους προγόνους σας και ανιστορεί τα κατορθώματά τους και απαριθμεί τα τρόπαια. Να θεωρείτε λοιπόν ότι οι πρόγονοί σας έστησαν αυτά τα τρόπαια όχι για να τα βλέπετε και να θαυμάζετε, μα και για να μιμείστε τις αρετές εκείνων που τα έστησαν.

^[30] Επειδή λοιπόν δύνασθε να διακρίνετε τα δίκαια, πρέπει να εξετάσετε πώς θα είναι δυνατόν εις σας να τα πράξετε· θα δυνηθήτε δε να τα πράξετε, εάν ίδουν εις το πρόσωπόν σας όλοι τους κοινούς προστάτας της ελευθερίας όλων. Ευλόγως δε φαίνεται εις εμέ ότι είναι δυσκολώτατον εις σας να πράξετε τα πρέποντα· διότι εις τους άλλους μεν όλους τους ανθρώπους, είς αγών υπάρχει, ο αγών προς τους φανερούς εχθρούς, τούτων δε αν υπερισχύσουν, τίποτε δεν εμποδίζει αυτούς να είναι κύριοι των αγαθών των. ^[31] Εις σας δε, ω άνδρες Αθηναίοι, υπάρχουν δύο αγώνες· αυτός που υπάρχει και εις τους άλλους, αλλά ακόμη και άλλος προηγουμένως μεγαλύτερος τούτου· διότι πρέπει σεις σκεπτόμενοι να υπερισχύσετε εκείνων που έχουν ως προσπάθειάν των εδώ να πράττουν τα αντίθετα προς το συμφέρον της πόλεως. Όταν λοιπόν τίποτε δεν είναι δυνατόν να γίνη εξ αιτίας τούτων άνευ κόπου, ευκόλως συμβαίνει πολλάκις σεις να αποτυγχάνετε. ^[32] Του ότι όμως πολλοί πολιτικοί αφόβως τηρούν αυτήν την διαγωγήν εις την εξάσκησιν των καθηκόντων των απέναντι της πολιτείας, ίσως μεν κατ' εξοχήν αιτία είναι αι ωφέλειαι αι προερχόμεναι εξ εκείνων που τους μισθοδοτούν· αλλ' όμως δύναται τις και σας να κατηγορή διά τούτο. Διότι έπρεπε σεις, ω άνδρες Αθηναίοι, να σκέπτεσθε τα ίδια διά την εν τη πολιτεία τάξιν, τα οποία σκέπτεσθε και διά τας εκστρατείας. Ποια λοιπόν είναι αυτά; Σεις, ο εγκαταλείπων την ορισθείσαν υπό του στρατηγού τάξιν, νομίζετε ότι είναι πρέπον να χάση τα πολιτικά του δικαιώματα και να μη μετέχη όλως διόλου εις την διαχείρισιν των υποθέσεων της πολιτείας. ^[33] Πρέπει λοιπόν και εκείνους που εγκαταλείπουν την παραδεδομένην υπό των προγόνων τάξιν εις την πολιτείαν και πολιτεύονται συμμαχούντες με τους ολιγαρχικούς, να τους στερήσετε του δικαιώματος να σας δίδουν συμβουλάς· τώρα δε, εκ μεν των συμμάχων εκείνοι οι οποίοι έχουν ορκισθή, ότι θα έχουν τους αυτούς εχθρούς και φίλους νομίζετε ως έχοντας αρίστας διαθέσεις απέναντί σας, εκ δε των πολιτευομένων όσους γνωρίζετε, ότι είναι αφωσιωμένοι εις τους εχθρούς της πόλεως, τούτους νομίζετε πιστοτάτους.

^[34] Αλλά πράγματι δεν είναι δύσκολον να εύρη τις τι θα κατηγορήση τούτους ή διά τι θα επιπλήξη σας τους άλλους, αλλά επίπονον είναι να εύρη διά ποιων λόγων ή διά ποίας πράξεως θα επανορθώση κανείς όσα τώρα δεν έχουν ορθώς. Ίσως μεν λοιπόν ουδέ αρμόζον είναι εις την παρούσαν περίστασιν να ομιλή κανείς δι' όλα αλλ' εάν δυνηθήτε, όσα έχετε αποφασίσει να επικυρώσετε με κάποιαν πράξιν που απαιτεί το συμφέρον σας, και τα υπόλοιπα ολίγον κατ' ολίγον ήθελον βελτιωθή.

^[35] Εγώ μεν λοιπόν νομίζω, ότι πρέπει σεις να ασχολήσθε με προθυμίαν με την παρούσαν υπόθεσιν των Ροδίων και να πράττετε άξια της πόλεως, έχοντες εις τον νουν σας ότι ευχαριστείσθε να ακούετε, όταν κανείς επαινή τους προγόνους σας και αναπτύσση όσα έχουν πραχθή από εκείνους και μνημονεύη τα τρόπαιά των· πρέπει δε να νομίζετε, ότι τα τρόπαια ταύτα ανήγειραν οι πρόγονοί σας όχι διά να τα θαυμάζετε βλέποντες αυτά, αλλά και διά να μιμήσθε τας αρετάς εκείνων που τα ανήγειραν.