^[21] Έπειτα είναι δίκαιο, άνδρες Αθηναίοι, εσείς που ζείτε σε δημοκρατικό καθεστώς να φαίνεστε ότι απέναντι στις δημοκρατίες που ατύχησαν έχετε τέτοια αισθήματα, όπως αυτά που θα αξιώνατε να έχουν οι άλλοι για σας, αν ποτέ ―ο μη γένοιτο― σας συνέβαινε κάτι παρόμοιο. Γιατί, στ' αλήθεια, αν ισχυριστεί κανείς ότι οι Ρόδιοι καλά έπαθαν, δεν είναι τώρα κατάλληλη η ευκαιρία για να επιχαίρει. Γιατί όσοι ευτυχούν πρέπει πάντοτε να δείχνουν πως ενδιαφέρονται για το καλό των δυστυχισμένων, εφόσον το μέλλον είναι για όλους τους ανθρώπους άδηλο.

^[22] Πολλές φορές εξάλλου εγώ ακούω εδώ μπροστά σας να λένε κάποιοι ρήτορες πως, όταν η δημοκρατία μας ατύχησε, συμφώνησαν μερικοί να τη σώσουν. Από αυτούς εγώ θα αναφερθώ τώρα με δυο λόγια μόνο στους Αργείους. Γιατί δε θα ήθελα εσείς, που έχετε τη φήμη ότι πάντα σώζετε τους δυστυχείς, να φανείτε στην υπόθεση τούτη κατώτεροι από τους Αργείους: Εκείνοι κατοικώντας σε χώρα γειτονική με τη Λακεδαίμονα, μολονότι έβλεπαν τους Λακεδαιμονίους να κυριαρχούν σε στεριά και σε θάλασσα, δε δίστασαν, ούτε φοβήθηκαν να δείξουν τα φιλικά αισθήματα που είχαν απέναντί σας, αλλά και τους απεσταλμένους που ήρθαν από τη Λακεδαίμονα, όπως λένε, για να ζητήσουν την παράδοση μερικών δικών σας φυγάδων αποφάσισαν να τους θεωρήσουν εχθρούς των, αν δεν αναχωρούσαν πριν δύσει ο ήλιος. ^[23] Λοιπόν δεν είναι ντροπή, άνδρες Αθηναίοι, που ο λαός των Αργείων δε φοβήθηκε στις περιστάσεις εκείνες την εξουσία των Λακεδαιμονίων ούτε τη δύναμή τους κι εσείς, που είστε Αθηναίοι, να φοβηθείτε βάρβαρο άνθρωπο και μάλιστα γυναίκα; Επιπλέον εκείνοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι πολλές φορές έχουν νικηθεί από τους Λακεδαιμονίους, ενώ εσείς έχετε νικήσει πολλές φορές το βασιλιά της Περσίας και ούτε μια φορά δεν έχετε νικηθεί ούτε από τους δούλους του βασιλιά, ούτε από αυτόν τον ίδιο. Γιατί αν ίσως σε κάτι νίκησε την πόλη μας ο βασιλιάς, ή νίκησε διαφθείροντας με χρήματα τους πιο τιποτένιους Έλληνες και προδότες της Ελλάδας, ή αλλιώς δε νίκησε ποτέ. Και αυτό όμως δεν τον ωφέλησε. ^[24] Θα διαπιστώσετε ότι αυτός συγχρόνως και την πόλη μας αδυνάτισε χρησιμοποιώντας τους Λακεδαιμονίους, και το βασίλειό του διακινδύνεψε πολεμώντας με τον Κλέαρχο και τον Κύρο. Ούτε λοιπόν σε φανερό πόλεμο νίκησε, ούτε τα επίβουλα σχέδιά του τον ωφέλησαν. Παρατηρώ ακόμα ότι πολλές φορές μερικοί από σας δε δίνουν σημασία στο Φίλιππο, επειδή, καθώς φαίνεται, δεν αξίζει τον κόπο, ενώ φοβούνται το βασιλιά των Περσών ως ισχυρό εχθρό για όσους βάλει στόχο του. Αν όμως τον ένα δεν τον αποκρούομε, γιατί είναι ασήμαντος, ενώ στον άλλο υποχωρούμε παντού, επειδή είναι επίφοβος, σε ποιους, άνδρες Αθηναίοι, θα αντισταθούμε;

^[25] Υπάρχουν ανάμεσά σας, άνδρες Αθηναίοι, μερικοί ρήτορες εξαιρετικά επιτήδειοι να συνηγορούν για το δίκαιο των άλλων ενώπιόν σας. Σ' αυτούς εγώ θα συνιστούσα ένα μόνο πράγμα, να επιδιώκουν να συνηγορούν για το δικό σας δίκαιο ενώπιον των άλλων, ώστε να φαίνονται αυτοί πρώτοι πως κάνουν το σωστό. Γιατί είναι άτοπο να σας διδάσκει το δίκαιο κάποιος που ο ίδιος δεν το ακολουθεί. Δεν είναι σωστό ένας Αθηναίος πολίτης να έχει στο νου του όσα είναι εναντίον σας και όχι όσα είναι προς όφελός σας. ^[26] Σκεφτείτε λοιπόν, για το όνομα των θεών, γιατί άραγε δεν υπάρχει κανείς στο Βυζάντιο να τους υποδείξει να μην καταλάβουν τη Χαλκηδόνα, που ανήκει στο βασιλιά και που ήταν άλλοτε δική σας, ενώ εκείνοι δεν είχαν από πουθενά σχέση μ' αυτήν. Ούτε να προσαρτήσουν τη Σηλυμβρία, πόλη που ήταν κάποτε σύμμαχός σας, και να περιλάβουν οι Βυζάντιοι την περιοχή της στα όριά τους αντίθετα με τους όρκους και τις συνθήκες που όρισαν να είναι οι πόλεις αυτόνομες. ^[27] Ούτε βρέθηκε κανείς να υποδείξει στο Μαύσωλο, όσο ζούσε, ούτε, όταν πέθανε εκείνος, στην Αρτεμισία να μην καταλάβουν την Κω και τη Ρόδο και άλλες πόλεις ελληνικές που ο βασιλιάς, ο κύριός τους, σύμφωνα με τη συνθήκη παραχώρησε στους Έλληνες και που γι' αυτές οι Έλληνες του καιρού εκείνου αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους και έκαμαν τιμημένους αγώνες. Αν λοιπόν και στους δύο αυτούς το έλεγε κάποιος, δε θα βρισκόταν κανείς, όπως είναι φανερό, να τον ακούσει.

^[28] Λοιπόν εγώ θεωρώ πως έχουμε το δικαίωμα να αποκαταστήσουμε το δημοκρατικό πολίτευμα στη Ρόδο. Μα κι αν ακόμη δεν το είχαμε, όταν βλέπω τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, θεωρώ χρέος να προτρέπω την επαναφορά της δημοκρατίας. Για ποιο λόγο; Γιατί, άνδρες Αθηναίοι, εάν όλοι είναι πρόθυμοι να ενεργούν με δικαιοσύνη, είναι ντροπή μόνοι εμείς να μη θέλουμε· εάν όμως όλοι οι άλλοι προετοιμάζονται ώστε να έχουν τη δυνατότητα να αδικούν, και μόνο εμείς προβάλλουμε ως πρόσχημα τη δικαιοσύνη και δεν αναλαμβάνουμε καμιά ευθύνη, αυτό δεν το θεωρώ δικαιοσύνη, αλλ' ανανδρία. Γιατί βλέπω ότι όλοι κερδίζουν τα δίκαιά τους, ανάλογα με τη δύναμη που έχουν. ^[29] Και μπορώ για το γεγονός αυτό να αναφέρω γνωστό σε όλους σας παράδειγμα. Υπάρχουν δύο συνθήκες ανάμεσα στους Έλληνες και στο βασιλιά, εκείνη που έκαμε η δική μας πόλη, την οποία όλοι εγκωμιάζουν, και έπειτα εκείνη που έκαμαν οι Λακεδαιμόνιοι αργότερα, την οποία βέβαια όλοι κατακρίνουν. Σ' αυτές τις δύο δεν έχουν οριστεί τα δικαιώματα με τον ίδιο τρόπο. Γιατί σε μία πολιτεία οι νόμοι καθιερώνουν κοινότητα και ισοτιμία δικαιωμάτων στους ιδιώτες, και στους αδύνατους και στους δυνατούς. Ως προς τα δικαιώματα όμως των ελληνικών πόλεων αποφασίζουν οι ισχυροί για τους ασθενεστέρους.

^[21] Έπειτα είναι δίκαιον, ω άνδρες Αθηναίοι, ενώ σεις έχετε δημοκρατικόν πολίτευμα, να φαίνεσθε, ότι έχετε τοιαύτας διαθέσεις απέναντι των καταπιεζομένων δημοκρατιών, τας οποίας οι άλλοι ηθέλετε αξιώσει να έχουν προς σας, εάν κάποτε, πράγμα το οποίον είθε ποτέ να μη γίνη, ηθέλετε περιπέσει εις την ιδίαν δυστυχίαν. Και πράγματι, εάν κανείς είπη ότι οι Ρόδιοι δίκαια έχουν πάθει, δεν είναι καιρός κατάλληλος να ευχαριστηθή διά ταύτα· διότι πρέπει πάντοτε να φαίνωνται οι ευτυχούντες ότι σκέπτονται τα άριστα διά τους ατυχούντας, αφού βέβαια το μέλλον είναι άδηλον εις τους ανθρώπους όλους. ^[22] Έχω δε ακούσει πολλάκις τινάς εδώ ενώπιόν σας να λέγουν, ότι, ότε ητύχησεν η δημοκρατία μας, συνεφώνησαν μερικοί να την σώσουν· εκ τούτων εγώ μόνον τους Αργείους θα ενθυμηθώ προς το παρόν δι' ολίγων. Διότι δεν θα επεθύμουν σεις, οι οποίοι έχετε την φήμην ότι σώζετε πάντοτε τους άλλους, να φανήτε εις αυτήν την πράξιν τώρα κατώτεροι των Αργείων, οι οποίοι κατοικούντες χώραν γειτονικήν των Λακεδαιμονίων, αν και έβλεπον εκείνους κυρίους γης και θαλάσσης, δεν εδίστασαν ουδέ εφοβήθησαν να δείξουν τας ευνοϊκάς των διαθέσεις προς σας, αλλά και τους πρέσβεις οι οποίοι ήλθον εκ της Λακεδαίμονος, όπως λέγουν, διά να ζητήσουν να τους παραδοθούν μερικοί από τους φυγάδας σας, απεφάσισαν να τους μεταχειρισθούν ως εχθρούς, εάν δεν ήθελον αναχωρήσει προ της δύσεως του ηλίου. ^[23] Έπειτα δεν είναι αισχρόν, ω άνδρες Αθηναίοι, εάν ο μεν λαός των Αργείων δεν εφοβήθη εις εκείνας τας περιστάσεις ούτε το κράτος ούτε την δύναμιν των Λακεδαιμονίων, σεις δε που είσθε Αθηναίοι, βάρβαρον άνθρωπον και μάλιστα γυναίκα να φοβηθήτε; Εν τούτοις οι Αργείοι ήθελον δυνηθή να είπουν, ότι πολλάκις έχουν νικηθή υπό των Λακεδαιμονίων, σεις δε πολλάκις έχετε νικήσει τον βασιλέα, ουδεμίαν δε φοράν έχετε νικηθή, ούτε από τους δούλους του βασιλέως ούτε από αυτόν τον ίδιον· διότι εάν κάποτε κατά τι έχει υπερισχύσει ο βασιλεύς της πόλεώς μας, έχει επικρατήσει ή πείσας τους αθλιωτάτους εκ των Ελλήνων και προδότας μεταξύ αυτών, ή κατ' ουδένα άλλον τρόπον δεν έχει επικρατήσει. ^[24] Και τοιαύται επιτυχίαι δεν έχουν αποβή προς το συμφέρον του· αλλά θα εύρετε, ότι αυτός συγχρόνως και την πόλιν έκαμεν ασθενή εξυπηρετών τους Λακεδαιμονίους και συγχρόνως περί της βασιλείας του εκινδύνευσε πολεμών προς τον Κλέαρχον και τον Κύρον. Ούτε λοιπόν φανερά έχει υπερισχύσει ούτε έχει αποβή προς το συμφέρον του να επιβουλεύη τας άλλας πόλεις. Βλέπω δε εγώ μερικούς από σας τον μεν Φίλιππον πολλάκις να τον περιφρονήτε, διότι δήθεν δεν αξίζει τίποτε, τον δε βασιλέα να φοβήσθε ως φοβερόν εχθρόν εκείνων κατά των οποίων ήθελε κηρυχθή εχθρός. Εάν δε τον μεν Φίλιππον ως φαύλον δεν αποκρούσωμεν, εις τον βασιλέα δε υποχωρήσωμεν καθ' όλα, διότι δήθεν είναι φοβερός, προς ποίους, ω άνδρες Αθηναίοι, θα αντιταχθώμεν;

^[25] Είναι δε μερικοί, ω άνδρες Αθηναίοι, μεταξύ σας ικανοί να λέγουν τα δίκαια ενώπιόν σας υπέρ των άλλων, τους οποίους εγώ ήθελον παραινέσει τόσον μόνον, δηλαδή να ζητούν να λέγουν τα δίκαια εις τους άλλους προς το συμφέρον σας, διά να φαίνωνται αυτοί πρώτοι ότι πράττουν τα πρέποντα· διότι είναι άτοπον να προσπαθούν να σας διαφωτίσουν διά τα δίκαια, αφού αυτοί οι ίδιοι δεν πράττουν δίκαια· διότι δεν είναι δίκαιον αυτοί, ενώ είναι Αθηναίοι πολίται, να έχουν σκεφθή τους εναντίον των συμφερόντων σας λόγους και όχι ό,τι είναι προς το συμφέρον σας. ^[26] Εμπρός λοιπόν, δι' όνομα των θεών, σκεφθήτε, τι λοιπόν, εις το Βυζάντιον δεν είναι κανείς που να τους διαφωτίση πείθων αυτούς να μη καταλάβουν την Χαλκηδόνα, η οποία του βασιλέως μεν είναι, είχετε δε αυτήν σεις, κανέν δε δικαίωμα από πουθενά δεν είχον εκείνοι επ' αυτής· μηδέ την Σηλυβρίαν να καταλαμβάνουν, πόλιν η οποία ήτο ποτέ σύμμαχός σας και να την κάμουν υποτελή και να περιλαμβάνουν το έδαφός της εντός των ορίων του Βυζαντίου παρά τους όρκους και τας συνθήκας, εις τας οποίας έχει γραφή αι πόλεις να είναι αυτόνομοι. ^[27] Ουδέ τον Μαύσωλον, εν όσω έζη, ουδέ αφού απέθανεν εκείνος την Αρτεμισίαν, υπάρχει κανείς να διαφωτίση να μη καταλαμβάνη την Κων και την Ρόδον και άλλας πόλεις ελληνικάς, τας οποίας ο βασιλεύς ο κύριός των διά συνθήκης είχε παραχωρήσει εις τους Έλληνας και προς απελευθέρωσιν των οποίων οι κατ' εκείνους τους χρόνους Έλληνες πολλούς κινδύνους εκινδύνευσαν και ωραίους αγώνας ηγωνίσθησαν. Εάν δε και λέγη κάποιος και εις τους δύο αυτούς, αλλ' εκείνοι οι οποίοι βέβαια θα πεισθούν εις τούτους, όπως φαίνεται, δεν υπάρχουν. ^[28] Εγώ δε νομίζω, ότι είναι δίκαιον μεν να αποκαταστήσετε το δημοκρατικόν πολίτευμα εις την Ρόδον· αλλ' όμως, και αν τούτο δεν είναι δίκαιον, όταν αποβλέψω εις όσα πράττουν ούτοι, νομίζω, ότι έχω υποχρέωσιν να σας συμβουλεύω να αποκαταστήσετε το δημοκρατικόν πολίτευμα. Διατί; Διότι, εν ω όλοι μεν, ω άνδρες Αθηναίοι, είναι έτοιμοι να πράττουν τα δίκαια, είναι αισχρόν σεις να μη θέλετε να τα πράττετε· εν ω δε όλοι οι άλλοι παρασκευάζονται πώς θα δυνηθούν να αδικούν, είναι ανανδρία και όχι δικαιοσύνη, να προβάλετε λόγους δικαίου χωρίς να επιχειρήτε να κάμετε τίποτε· διότι βλέπω, ότι όλοι κρίνονται άξιοι να λάβουν τα δίκαιά των, αναλόγως της δυνάμεως την οποίαν έχουν. ^[29] Και παράδειγμα τούτου έχω να λέγω εις όλους σας γνωστόν. Υπάρχουν εις τους Έλληνας δύο συνθήκαι προς τον βασιλέα, εκείναι τας οποίας έκαμεν η πόλις μας, τας οποίας όλοι επαινούν, και μετά ταύτα βραδύτερον εκείναι τας οποίας έκαμαν οι Λακεδαιμόνοι, τας οποίας όλοι κατηγορούν· και εις ταύτας τας δύο δεν έχουν ορισθή τα ίδια ως δίκαια· διότι διά τα δίκαια των ατόμων οι νόμοι εξασφαλίζουν εις τας πολιτείας την απόλαυσιν αυτών από κοινού και εξ ίσου δι' όλους, ασθενείς και ισχυρούς, τα δε ελληνικά δίκαια οι ισχυροί καθορίζουν διά τους ασθενεστέρους.