^[337] Εξ άλλου ίσως αναγκασθώ να ομιλήσω και περί της φωνής του· διότι ακούω ότι υπερηφανεύεται πολύ και δι' αυτήν και έχει την γνώμην ότι διά της υποκριτικής του τέχνης θα σας υποτάξη εις την θέλησίν του. Εις εμέ δε φαίνεσθε ότι ηθέλετε πράξει το πλέον άτοπον πράγμα, εάν, ότε ήτο υποκριτής λαμβάνων μέρος εις τραγωδίας σχετικάς με τας δυστυχίας του Θυέστου και των ηρώων που εξεστράτευσαν εις Τροίαν, τον εξεδιώξατε με κτυπήματα και σφυρίγματα από τα θέατρα και μόνον που δεν τον ελιθοβολήσατε, ώστε εις το τέλος να παραιτηθή και από τον ρόλον του τριταγωνιστού, εάν τώρα, που δεν είναι επί της σκηνής, αλλά έγινεν αίτιος μεγίστων κακών εις την πόλιν δι' υποθέσεις που θίγουν ύψιστα και μέγιστα συμφέροντα της πόλεως, τον προσέχετε, διότι έχει ωραίαν φωνήν. ^[338] Μη κάμετε αυτό· μη δειχθήτε τόσον ανόητοι, αλλά σκεφθήτε ότι, όταν εξετάζετε ένα κήρυκα, πρέπει να προσέχετε, αν έχη ωραίαν φωνήν, αλλ' όταν εξετάζετε ένα πρεσβευτήν, ο οποίος διατείνεται ότι φροντίζει δια τα κοινά ζητήματα, να παρατηρείτε αν είναι δίκαιος, και αν είναι ωπλισμένος με συναίσθημα υπερηφανείας διά να σας υποστηρίζη, και πνεύματος ισότητος απέναντί σας, όπως εγώ τον μεν Φίλιππον δεν εθαύμασα, αλλά ηυσπλαγχνίσθην τους αιχμαλώτους σας και τους έσωσα, ουδέποτε δε εκάμφθην προ του Φιλίππου. Ο Αισχίνης όμως εκυλίετο προ των ποδών του Φιλίππου, έψαλλε τους παιάνας, σας δε κατεφρόνει.

^[339] Προσέτι, όταν ίδητε ευγλωττίαν ή ωραιότητα φωνής ή κάποιο άλλο προτέρημα του είδους αυτού εις ένα άνδρα, ο οποίος εδείχθη έντιμος και πλήρης γενναιοφροσύνης, πρέπει όλοι να συμμεριζώμεθα την χαράν του και να τον βοηθώμεν να ασκή τα προτερήματά του αυτά, διότι τούτο είναι ωφέλεια της οποίας μετέχετε όλοι· όταν όμως παρατηρήσετε το προτέρημα αυτό εις άνθρωπον διεφθαρμένον από δώρα, διεστραμμένον και κατώτερον πάσης ωφελείας, πρέπει να τον απομακρύνετε, να τον βλέπετε με αυστηρότητα και εχθρότητα, διότι η εγκληματικότης, όταν αποκτήση δύναμιν διά να ασκήση επιρροήν επί της πόλεως, τότε είναι αντίθετος προς το συμφέρον της χώρας. ^[340] Παρατηρήσατε δε εις ποίαν στενόχωρον θέσιν ερρίφθη η πόλις εξ αιτίας εκείνων που απέκτησαν την εκτίμησιν του ανθρώπου τούτου. Διότι τα μεν άλλα προτερήματα ασκούν επίδρασιν αυτά καθ' εαυτά, αλλά η ευκολία του λόγου, αν προσκρούση εις την ιδικήν σας αντίδρασιν που ακούετε, τότε χάνει ο λόγος την αξίαν του. Λοιπόν ακούετε αυτόν ως άνθρωπον δωροδοκηθέντα και εγκληματίαν που δεν λέγει τίποτε αληθές.

^[337] Και όμως και περί της φωνής του είναι ανάγκη να ομιλήσωμεν· διότι μανθάνω, ότι υπερηφανεύεται πολύ δι' αυτήν και νομίζει, ότι θα σας κερδίση με την υποκριτικήν του τέχνην. Εγώ δε νομίζω, ότι θα εκάμνατε το πλέον άτοπον πράγμα, εάν, ότε μεν ως υποκριτής παρίστανε τας δυστυχίας του Θυέστου και τας συμφοράς της Τροίας, τον εδιώχνατε από τα θέατρα με τα σφυρίγματά σας και μόνον που δεν τον ελιθοβολούσατε, ώστε τελευταίον κατήντησε να παραιτηθή του ρόλου του τριταγωνιστού, τώρα δε που κατά την διαχείρισιν των μεγίστων συμφερόντων της πόλεως μεγίστας συμφοράς επροξένησεν εις αυτήν, τον προσέχετε, διότι ομιλεί ωραία. ^[338] Μη τον προσέξετε διόλου. Μακράν από σας τόσον ανόητοι εντυπώσεις· αλλά σκέπτεσθε, ότι, όταν δοκιμάζετε ένα κήρυκα, πρέπει να προσέχετε, αν έχη καλήν φωνήν, όταν δε δοκιμάζετε ένα πρεσβευτήν, ή ένα που φιλοδοξεί να διοικήση την πόλιν, αν είναι δίκαιος, αν έχη υπερηφάνειαν ψυχής, όταν ενεργή διά λογαριασμόν σας, και αν εμπνέεται από αγάπην προς την ισότητα αναμεταξύ σας· εγώ παραδείγματος χάριν τον Φίλιππον μεν δεν εθαύμασα, ετίμησα όμως τους αιχμαλώτους, τους έσωσα, δεν εφοβήθην διόλου. Ούτος δε έπιπτε μεν εις τους πόδας εκείνου και ύμνει τας νίκας του, σας δε σας επεριφρονούσε. ^[339] Προσέτι δε, όταν μεν ιδήτε ρητορικήν δεινότητα ή καλήν φωνήν ή κάποιο άλλο από τα παρόμοια αγαθά να υπάρχη εις άνθρωπον χρηστόν και φιλόδοξον, πρέπει όλοι να ευχαριστήσθε δι' αυτό και να του δίδετε θάρρος να εκδηλωθή· διότι το αγαθόν τούτο γίνεται κοινόν αγαθόν δι' όλους τους άλλους· όταν δε ιδήτε να υπάρχη αυτό εις άνθρωπον δεχόμενον δώρα και πονηρόν και κατώτερον παντός κέρδους, μη δίδετε αφορμήν εις αυτό να εκδηλωθή και ακούετε με μίσος και οργήν εκείνον που έχει αυτό, διότι, όταν η πονηρία αποκτήση φήμην διά την δύναμίν της, είναι επιζήμιος εις την πόλιν. ^[340] Προσέξτε δε πόσον μεγάλαι συμφοραί έχουν περικυκλώσει την πόλιν εξ αιτίας εκείνων, διά τα οποία ο Αισχύνης αποκτά υπόληψιν. Αι μεν άλλαι δυνάμεις δεν έχουν καθόλου ανάγκην ξένης βοηθείας, η ρητορική όμως δεινότης, αν σεις οι ακούοντες αντισταθήτε εις τον ρήτορα, χάνει αμέσως την δύναμιν αυτής. Ακούετε λοιπόν τον κατηγορούμενον ως άνθρωπον πονηρόν και δεχόμενον δώρα και μέλλοντα να μη είπη καμμίαν αλήθειαν.