^[192] Ξέρετε καλά και κρατήσατε παρακαλώ εις την μνήμην σας αυτό που τώρα θα σας ειπώ: Αν μεν ο Τίμαρχος δώση λόγον των πράξεών του, εγκαινιάζετε μίαν εποχήν ευπρεπείας διά την πόλιν μας. Αν όμως αθωωθή, τότε, καλύτερα να μην είχε γίνει αυτή η δίκη. Διότι πριν μεν εισαχθή εις δίκην ο Τίμαρχος, ο νόμος και το όνομα των δικαστηρίων εφόβιζε μερικούς. Αν όμως ο πρώτος εις διαφθοράν και γνωστότατος, παραπεμφθείς εις δίκην, σωθή, θα παρασύρη πολλούς εις το κακόν και τέλος, όχι από τους λόγους των κατηγόρων αλλά από την ανάγκην θα υποχρεωθήτε να πατάξετε αυτήν την παράβασιν. ^[193] Μη πλήξετε λοιπόν περισσοτέρους, ημπορείτε σήμερον να πλήξετε μόνον ένα. Προσέχετε τας προετοιμασίας του και τους υπερασπιστάς του. Δεν κατονομάζω κανένα απ' αυτούς, διά να μη προφασισθούν ότι τάχα δεν θα ενεφανίζοντο ενώπιόν σας, αν δεν τους ανέφερα ονομαστί. Αλλ' εγώ θα κάμω κάτι άλλο. Θα αποσιωπήσω τα ονόματά των, αλλά περιγράφων την διαγωγή των θα κάμω να τους αναγνωρίσετε. Και δεν θα έχη παρά να αιτιάται ο καθένας τον εαυτόν του, εάν χωρίς εντροπήν ανέλθη εις αυτό το βήμα. ^[194] Λοιπόν τριών ειδών υπερασπισταί προσέτρεξαν εις τον Τίμαρχον. Πρώτον μεν, εκείνοι που εις το καθημερινόν τους έξοδον εσπατάλησαν την πατρικήν των περιουσίαν. Δεύτερον, εκείνοι που έκαμαν κακήν χρήσιν της νεότητός των και ενδιαφέρονται όχι τόσον διά τον Τίμαρχον, αλλά διά τους εαυτούς των και διά τα έργα των, φοβούμενοι μη τύχη και εισαχθούν κάποτε και αυτού εις δίκην. Τέλος δε οι ακόλαστοι οι οποίοι με αφθονίαν απήλαυσαν τέτοιους διεφθαρμένους νέους, διά να ημπορούν να παρασύρουν ευκολώτερα και άλλους μερικούς, που θα πιστεύουν ότι θα ημπορούν αυτοί να τους προστατεύσουν. ^[195] Και πριν ακούσετε τους υπερασπιστάς αυτούς, αναλογισθήτε τι διαγωγής είναι. Και εκείνους μεν που έχουν εξευτελίσει τα σώματά των, διατάξετέ τους να μη σας ενοχλούν, αλλά να παύσουν να ομιλούν προς τον λαόν. Διότι ο νόμος μόνον την διαγωγήν των δημοσίων ρητόρων εξετάζει, και όχι των ιδιωτών. Εκείνους πάλιν που κατεσπατάλησαν την πατρικήν των περιουσίαν, προτρέπετε να εργάζωνται και να εύρουν άλλοθεν πόρον ζωής. Τέλος εκείνους που κυνηγούν τους καλόβολους νέους, ειπήτε τους να στραφούν προς τους ξένους και τους μετοίκους, ώστε ούτε αυτοί να στερηθούν την ευχαρίστησίν των, ούτε όμως και να σας βλάπτουν.

[192] Να γνωρίζετε δε καλώς και να κρατήσετε καλώς εις την μνήμην σας αυτό που θα σας είπω τώρα: αν μεν ο Τίμαρχος δώση λόγον διά τας πράξεις του, θα εγκαινιάσετε μίαν εποχήν ευπρεπείας διά την πόλιν μας. Αν όμως αθωωθή, καλύτερον θα ήτο να μη είχε γίνει η παρούσα δίκη. Διότι πριν μεν εισαχθή εις δίκην ο Τίμαρχος, εις μερικούς παρείχε φόβον ο νόμος και τα δικαστήρια. Αν όμως ο πρώτος εις διαφθοράν και γνωστότατος, παραπεμφθείς εις δίκην αθωωθή, θα παρασύρη πολλούς εις το κακόν, και εις το τέλος δεν θα είναι οι λόγοι, αλλ' η ανάγκη η οποία θα σας εξαναγκάση να φανήτε αυστηροί. [193] Μη λοιπόν εκσπάση η οργή σας εις πολλούς, ενώ σήμερον δύνασθε να πλήξετε ένα μόνον άνθρωπον, και προσέξατε μόνον τας προπαρασκευάς των συνηγόρων του Τιμάρχου· εκ τούτων εγώ κανένα δεν θα αναφέρω με το όνομά του, διά να μη εύρουν την ευκαιρίαν να λάβουν τον λόγον εδώ, ισχυριζόμενοι ότι δεν θα παρουσιάζοντο εδώ, αν δεν τους ανέφερον με τα ονόματά των. Αλλά θα κάμω το εξής: αφού παρασιωπήσω τα ονόματά των, θα κάμω γνωστήν την διαγωγήν των, και ούτω εύκολα θα τους αναγνωρίσετε. Εάν κατόπιν τούτου χωρίς εντροπήν ανέλθουν εις το βήμα, δεν θα έχη έκαστος παρά να αιτιάται τον εαυτόν του. [194] Τριών λοιπόν ειδών υπερασπισταί προσέτρεξαν εις τον Τίμαρχον· πρώτον μεν εκείνοι οι οποίοι κατεσπατάλησαν την πατρικήν περιουσίαν με τα καθημερινά των έξοδα, δεύτερον εκείνοι που δεν έκαμαν καλήν χρήσιν της νεότητός των, και φοβούνται όχι τόσον διά τον Τίμαρχον, αλλά διά τους εαυτούς των και τα έργα των, μήπως κάποτε εισαχθούν και αυτοί εις δίκην· τέλος δε οι ακόλαστοι, οι οποίοι κατά κόρον απέλαυσαν τοιούτους διεφθαρμένους νέους, ίνα και μερικούς άλλους παρασύρουν εις το αμάρτημα ευκολώτερον, οι οποίοι θα πιστεύσουν ότι θα ημπορούν αυτοί να τους προστατεύσουν. [195] Πριν όμως ακούσετε τους συνηγόρους τούτους, να ενθυμηθήτε την διαγωγήν των, και εκείνους μεν που έχουν διαπράξει αμάρτημα εις τα σώματά των διατάξατέ τους να μη σας ενοχλούν, αλλά να παύσουν να ομιλούν προς τον λαόν· διότι ο νόμος εξετάζει την διαγωγήν των δημοσίων ρητόρων και όχι των απλών ιδιωτών· εκείνους δε που κατεσπατάλησαν την πατρικήν περιουσίαν των να προτρέψετε να εργάζωνται και να εύρουν από αλλού πόρον ζωής· τέλος εκείνους που κυνηγούν τους νέους που εύκολα πίπτουν εις τα δίχτυα των να τους είπητε να στραφούν προς τους ξένους και μετοίκους, ίνα μήτε δύνανται να σας βλάπτουν, μήτε να στερούνται και οι ίδιοι την ευχαρίστησιν από το πάθος των.