Πολύ θα επεθύμουν, κύριοι δικασταί, να δικάσητε την υπόθεσιν ταύτην, όπως θα εδικάζατε, εάν σεις οι ίδιοι είχατε πάθει, όσα εγώ έπαθον. Διότι έχω πεποίθησιν ότι, εάν και διά τους άλλους σκέπτεσθε, όπως και διά τον εαυτόν σας, πάντες θα αγανακτήτε διά τα γενόμενα και θα θεωρήτε μικράν οιανδήποτε τιμωρίαν διά τους διαπράττοντας τοιαύτα εγκλήματα. Ταύτην δε την γνώμην δεν έχομεν μόνον ημείς, αλλά όλοι οι Έλληνες. Διότι διά τούτο μόνον το αδίκημα και εις τας δημοκρατικώς και εις τας ολιγαρχικώς διοικουμένας πόλεις παρέχει ο νόμος να τιμωρήται ο δυνατώτατος κατά τον ίδιον τρόπον που θα ετιμωρείτο ο ασθενέστατος (εάν επεβουλεύετο την τιμήν του δυνατωτάτου), ώστε ο αδύνατος να επιβάλλη εις τον ισχυρόν την αυτήν τιμωρίαν, (την οποίαν ο ισχυρός εις αυτήν την περίπτωσιν επιβάλλει εις τον αδύνατον). Έτσι, κύριοι δικασταί, όλοι οι άνθρωποι ταύτην την ύβριν την θεωρούν φρικτήν. Περί του μεγέθους μεν λοιπόν της τιμωρίας νομίζω ότι όλοι συμφωνείτε και ουδείς υπάρχει ο μη αγανακτών, όστις νομίζει ότι πρέπει να συγχωρούνται οι αίτιοι των τοιούτων έργων, ή ότι οι ένοχοι είναι άξιοι μικράς τιμωρίας. Νομίζω δε, κύριοι δικασταί, ότι τούτο πρέπει να σας αποδείξω, ότι δηλαδή ο Ερατοσθένης εμοίχευε την σύζυγόν μου, και ότι εκείνην διέφθειρε και τους παίδας μου κατήσχυνε, και εμέ προσέβαλε εισερχόμενος εις την οικίαν μου, και ότι καμμίαν άλλην έχθραν δεν είχον μαζί του, ότι δεν έπραξα ταύτα χάριν χρημάτων διά να γίνω πλούσιος, ούτε χάριν ουδενός άλλου κέρδους, πλην της επιθυμίας να τον τιμωρήσω σύμφωνα με το δικαίωμα που μου παρέχει ο νόμος. Θα σας διηγηθώ όλα λοιπόν εξ αρχής όσα μου συνέβησαν εκθέτων όλην την αλήθειαν χωρίς να παραλείψω τίποτε· διότι τούτο θεωρώ ως μόνην μου σωτηρίαν, εάν θα δυνηθώ δηλαδή να εκθέτω ενώπιον υμών λεπτομερώς όλην την υπόθεσιν.

Πολύ θα εκτιμούσα, κύριοι, να γινόσασταν για μένα τέτοιοι δικαστές γι' αυτή την υπόθεση, όποιου είδους θα ήσασταν, αν εσείς οι ίδιοι είχατε πάθει τέτοιες συμφορές. Γιατί, γνωρίζω καλά ότι, αν και για τους άλλους έχετε την ίδια γνώμη, που έχετε για τον εαυτό σας, όλοι θ' αγανακτείτε για όσα έχουν γίνει και όλοι θα θεωρείτε μικρή την τιμωρία για όσους διαπράττουν τέτοια πράγματα. Και αυτά δεν τα πιστεύουμε έτσι μόνο εμείς αλλά όλη η Ελλάδα. Γιατί, γι' αυτό μόνο το αδίκημα και κατά τη διάρκεια της δημοκρατίας και της ολιγαρχίας επιβάλλεται η ίδια τιμωρία στους ασθενέστερους με αυτήν που επιβάλλεται στους δυνατότερους, ώστε ο αδύνατος να τυχαίνει την ίδια μεταχείριση με το δυνατό. Έτσι, κύριοι, όλοι οι άνθρωποι αυτήν την προσβολή τη θεωρούν πολύ φοβερή.

Για το μέγεθος, λοιπόν, της τιμωρίας νομίζω ότι όλοι εσείς έχετε την ίδια γνώμη και ότι κανένας δεν αδιαφορεί τόσο, ώστε να νομίζει ότι πρέπει να συγχωρούνται οι αίτιοι τέτοιων πράξεων ή ότι σε τέτοιους ανθρώπους αξίζει μικρή τιμωρία. Νομίζω, κύριοι, ότι αυτό πρέπει να αποδείξω, ότι δηλαδή ο Ερατοσθένης μοίχευε τη γυναίκα μου και ότι εκείνη διέφθειρε ψυχικά και ντρόπιασε τα παιδιά μου και πρόσβαλε εμένα τον ίδιο εισερχόμενος (ο Ερατοσθένης) στο σπίτι μου και ότι δεν είχα καμιά έχθρα μ' εκείνον εκτός από αυτήν ούτε έκανα αυτά για χρήματα, για να γίνω δηλαδή από φτωχός πλούσιος, ούτε για κανένα άλλο κέρδος εκτός από την τιμωρία αυτού σύμφωνα με τους νόμους.

Εγώ, λοιπόν, θα σας αποδείξω από την αρχή όλα όσα μου έτυχαν, χωρίς να παραλείψω τίποτα, αλλά λέγοντας την αλήθεια. Γιατί, αυτή θεωρώ ως μόνη σωτηρία, αν θα μπορέσω δηλαδή να σας αναφέρω όλα όσα έγιναν.