"Mια μετάφραση της Oδύσσειας, που εγκλιματίζεται μάλιστα στο σχολικό περιβάλλον, πρέπει να ικανοποιεί, πριν απ' όλα, τον όρο της οικειότητας, παρακολουθώντας τις διακυμάνσεις της σύγχρονης γλώσσας και της σύγχρονης ποιητικής με κίνηση που περνά από το παρελθόν προς το παρόν, και όχι με παλινδρομή από το παρόν προς το παρελθόν. Mια τέτοιου είδους μεταφραστική αρχή πιθανόν θα κατέληγε στην αμφισβήτηση του "αρχαϊστικού" ύφους, το οποίο ίσχυσε σ' όλες σχεδόν τις δόκιμες μεταφράσεις της αρχαιοελληνικής ποίησης (επικής, δραματικής και λυρικής), που δοκιμάστηκαν από τα τέλη του περασμένου αιώνα ώς τις μέρες μας ―οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες".