«Μακαρισμένοι οι άνθρωποι
που τη ζωή περνούνε
χωρίς να δοκιμάσουνε
βάσανα τι θα πούνε.
Μα αλίμονο! αν το σπίτι τους
ένας θεός το σείσει·
αυτό θα προχωρήσει
γενιά με τη γενιά.
Σαν κύμα, π' ανεμόδαρτο
απ' το βυθό εκεί χάμω
το σκοτεινό της θάλασσας,
σηκώνει μαύρον άμμο·
κι όπου το κύμα τ' άγριο
μ' αντίχτυπο ξεσπάζει,
βροντά κι αναστενάζει
κι η ακροθαλασσιά …»