«Kατά την πορεία αυτής της εργασίας πείσθηκα ότι δεν είναι σωστό να αλλάξω με οποιονδήποτε τρόπο τη σειρά [των λέξεων] ενός τέτοιου άνδρα· απέδωσα [το κείμενο] λέξη προς λέξη και διατήρησα όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά και τη σειρά των λέξεων, όσο μπόρεσα, χωρίς αλλαγές (verbum de verbo reddidi, non sensum solum, sed et ordinem verborum, in quantum potui, sine alternitate conservans), για να γίνεται χωρίς καμιά αμφιβολία πιστευτό, όχι μόνο από τη χάρη των σκέψεων, αλλά ακόμη και από την ιδιαιτερότητα των λέξεων [….].»
[Bουργούνδιος της Πίζας, από τον πρόλογο στις ενενήντα Oμιλίες στον Mατθαίο του Iωάννη Xρυσοστόμου, στο W. Berchin, Ελληνικά γράμματα και λατινικός μεσαίωνας, μετφρ. Δ. Ζ. Νικήτας, University Studio Press: Θεσσαλονίκη 1998, σ.351]