«Τον 4ο και 5ον αιώνα […] στις σχολές της Νίσιβης και της Έδεσσας είναι γνωστό ότι μεταφράστηκαν έργα του Αριστοτέλη, ενώ ένα τμήμα της Μετεωρολογίας του Θεοφράστου μας σώζεται μόνο σε συριακή μετάφραση. Αλλά η φιλοσοφία και οι θετικές επιστήμες δεν ήταν τα μόνα πράγματα που ενδιέφεραν τους Σύρους. Μετέφρασαν επίσης Λουκιανό και τη Γραμματική του Διονυσίου του Θρακός, στα πλαίσια προφανώς μιας προσπάθειας να θέσουν στη διάθεση των νεαρών Σύρων μαθητών τα πλεονεκτήματα που πρόσφερε μια παιδεία βασισμένη σε μεταφρασμένα ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα.»
[Ι.D. Reynolds & N.G. Wilson, Αντιγραφείς και Φιλόλογοι. Το ιστορικό της παράδοσης των κλασικών κειμένων, μτφρ. Ν.Μ. Παναγιωτάκης, εκδ. ΜΙΕΤ: Αθήνα 1989, σ.73]