(1-2)

Τα τεχνάσματα και την επιθυμίαν των εχθρών μου, κύριοι δικασταί, να μου κάμνουν κακόν με κάθε τρόπον, και δικαίως και αδίκως, από την πρώτην στιγμήν που επέστρεψα εις αυτήν εδώ την πόλιν, την γνωρίζετε όλοι σας περίπου και δεν χρειάζεται καθόλου να πολυλογώ δι' αυτά·θα σας παρακαλέσω, κύριοι δικασταί, διά πράγματα που είναι δίκαια και εύκολα σ' εσάς να τα κάμετε προς χάριν μου και δι' εμένα πολύτιμα να τ' αποκτήσω από σας. Και πρώτον (σας παρακαλώ) να λάβετε υπ' όψιν σας ότι εγώ τώρα προσέρχομαι (ενώπιόν σας), αν και δεν είχα καμμίαν ανάγκην να μείνω, χωρίς ούτ' εγγυητάς να βάλω, ούτε και αναγκασθείς από υποχρεώσεις μου, αλλ' ακριβώς επειδή επίστευσα πρώτον μεν εις το δίκαιον και δεύτερον σ' εσάς, ότι θ' αποφασίσετε τα δίκαια και δεν θα με αφήσετε να καταστραφώ αδίκως από τους εχθρούς μου, και πολύ περισσότερον ότι θα με σώσετε δικαίως, σύμφωνα και με τους νόμους σας και με τους όρκους που εδώσατε, προκειμένου ν' αποφασίσετε.