Ο Παράσχος, αφού προτείνει οι αρχαίοι Έλληνες κλασικοί να μεταφράζονται από ανθρώπους που συνδυάζουν φιλολογικές και λογοτεχνικές ικανότητες, προκειμένου να ξεπεραστεί το χαμηλό επίπεδο των εμπορικών μεταφράσεων, προχωρά στο κύριο θέμα του άρθρου του: αυτό δεν είναι άλλο από τις μεταφράσεις, οι οποίες αποτελούν έργο ζωής ενός φιλολόγου ή λογοτέχνη. Εκθέτει, λοιπόν, τις μεταφραστικές του απόψεις, οι οποίες διέπονται, όπως παραδέχεται ο ίδιος, από φορμαλιστικό χαρακτήρα.