Ασχολείται με τα άγχη του μεταφραστή στην προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στο να μην προδώσει ούτε τον συγγραφέα που μεταφράζει, και του οποίου νιώθει όχι απλώς φιλοξενούμενος αλλά δέσμιος, ούτε τον αναγνώστη, που προσδοκά ένα κείμενο αντάξιο του πρωτοτύπου. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο μεταφραστής πρέπει να διαθέτει εξαιρετικά εφόδια, ώστε να ανταποκρίνεται σε όλες τις δυσκολίες του κειμένου: να έχει γνώσεις από ποικίλους κλάδους, ώστε να αποδίδει ορθά την όποια ορολογία, αλλά και γλωσσομάθεια πέραν της μεταφραζόμενης γλώσσας, ώστε να μπορεί να εκμεταλλεύεται την εργασία και άλλων μεταφραστών ενός έργου. Επίσης απαιτείται ένα λογοτεχνικό ταλέντο, που θα του επιτρέπει να γνωρίζει τα μυστικά της τέχνης του λόγου και να αποδώσει όλη τη λάμψη του πρωτότυπου κειμένου.