«Ο συγγραφέας αυτής της ανακοίνωσης κατανοεί τις Βάκχες του Ευριπίδη ως αλληγορικό δράμα, όπου οι δυνάμεις της λογικής συγκρούονται με τα ένστικτα, η ζωική φύση συγκρούεται με την ανθρώπινη. Το δράμα δομείται ως "παιχνίδι", σύμφωνα με τους βασικούς κώδικες του μιμητικού παιχνιδιού και του παιδικού αυτοσχεδιασμού. Έτσι ιδωμένες, οι Βάκχες μοιάζουν κατάλληλες να διασκευαστούν, προκειμένου να δοθούν και να παιχθούν από πολύ μικρά παιδιά. Ο συγγραφέας όντως σκηνοθέτησε μια τέτοια παράσταση με παιδιά-ηθοποιούς, τα οποία δέχθηκαν με ενθουσιασμό το ευριπίδειο έργο. Η μετάφραση-διασκευή εκμεταλλεύτηκε πλήρως τις γλωσσικές αναλογίες ανάμεσα στα αρχαία και τα νέα ελληνικά, καθώς και τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο, ο οποίος προφανώς, κατά τον ομιλητή, είναι κατευθείαν απόγονος των τραγικών μετρικών σχημάτων.» (σ.213)