Ένα τελευταίο ερώτημα που ίσως να μας έχει δημιουργηθεί μετά από την εξερεύνησή μας στις λέξεις της νέας ελληνικής είναι το αν όλες οι ανθρώπινες
γλώσσες έχουν
τις ίδιες κατηγορίες λέξεων. Η γνώση που έχουμε από τις ευρωπαϊκές γλώσσες που διδάσκονται ως ξένες στη χώρα μας, μας βοηθά να σκεφτούμε ότι υπάρχουν
ορισμένες διαφορές ανάμεσα στις γλώσσες. Π.χ. όταν κλίνουμε ένα
ρήμα στον ενεστώτα της ενεργητικής
στην αγγλική, βάζουμε ξεχωριστό
μόρφημα κλίσης μόνο στο τρίτο ενικό, π.χ.
he walks, ενώ στην ελληνική βάζουμε ξεχωριστά μορφήματα κλίσης σε όλα τα
πρόσωπα. Σε γενικές γραμμές, όμως,
οι λέξεις όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών έχουν κοινά χαρακτηριστικά ως προς τη σχέση μορφής και σημασίας, που αναλύσαμε
.
Υπάρχουν, όμως, άλλες γλώσσες στις οποίες
οι «λέξεις» αντιστοιχούν σε ολόκληρες φράσεις. Π.χ. υπάρχει η μεξικάνικη φράση
ni-
naca-
qua, η οποία
προφέρεται όλη μαζί, αλλά η σημασία της είναι ‘εγώ-κρέας-τρώγω’. Επομένως, εκεί δεν είναι εύκολο να απαντήσουμε εάν πρόκειται για λέξη ή φράση. Μπορούμε, βεβαίως, να διαπιστώσουμε ότι
οι ανθρώπινες γλώσσες διαθέτουν άπειρο πλούτο εκφραστικών δυνατοτήτων.