Ενδεικτικό είναι το ακόλουθο παράδειγμα:

Το σύνθημα έχει γραφτεί –όχι τυχαία– σε τοίχο σχολείου και ενδέχεται να απευθύνεται σε έναν/μία ή περισσότερους/ες εκπαιδευτικούς του σχολείου αυτού ή και να αποτελεί «γενική αλήθεια» που «ισχύει» για το εκπαιδευτικό σύστημα στο σύνολό του. Στόχο έχει την ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό γύρω από τις πρακτικές που εφαρμόζονται στο σχολικό πλαίσιο. Συγκεκριμένα, αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των αποβολών ως μέσων πειθούς και σωφρονισμού των μαθητών/τριών, ενώ καταλογίζει στους/ις εκπαιδευτικούς ότι δεν είναι σε θέση να κινητοποιήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών/τριών για το σχολείο και τις δραστηριότητές του. Ο/Η συγγραφέας απευθύνεται στον/ην εκπαιδευτικό σε β΄ ενικό πρόσωπο, δηλαδή δείχνοντας αμεσότητα, ενώ χρησιμοποιεί και ομοιοκαταληξία-λογοπαίγνιο (φταις-αποβολές) για να προσελκύσει την προσοχή του κοινού και να κάνει το σύνθημα πιο εύκολο προς απομνημόνευση.