Τι μάθαμε για τη στίξη

• Η στίξη είναι ένας τρόπος να δειχθούν, στον γραπτό λόγο, με τη βοήθεια ειδικών σημαδιών, όψεις της σύνταξης και της σημασιολογίας του κειμένου.

• Η στίξη έχει τέσσερις βασικές λειτουργίες: πρώτον, δείχνει, με το κόμμα και την τελεία τη συντακτική δομή των προτάσεων· δεύτερον, υποδηλώνει, με το ερωτηματικό, το θαυμαστικό και την παρένθεση, χαρακτηριστικούς τρόπους εκφοράς γλωσσικών πράξεων (αιτήσεων, αναφωνήσεων κ.ά.)· τρίτον, δείχνει με την άνω τελεία και την άνω-κάτω τελεία την κατανομή και την ιεράρχηση των πληροφοριών σε σημεία του κειμένου, και τέταρτον, δηλώνει με τα εισαγωγικά (μονά ή διπλά) το σχόλιο του συγγραφέα σε λέξεις του κειμένου.

• Η στίξη είναι γραμματική ή προσωδιακή, ανάλογα με το αν ο συγγραφέας θέλει να διακρίνει όχι μόνο γραμματικές αλλά και τονικές μονάδες του προφορικού λόγου

• Τα σημεία στίξης μπορούν να ταξινομηθούν αντίστοιχα προς τις τρεις κατηγορίες σημασιών: την αναπαραστατική (παύλα, παρένθεση, υφέν και απόστροφος), την κειμενική (κόμμα, άνω τελεία, άνω και κάτω τελεία, και τελεία) και τη διαπροσωπική (ερωτηματικό, θαυμαστικό, αποσιωπητικά και εισαγωγικά).

• Η «μελωδική» στίξη (ερωτηματικό, θαυμαστικό, αποσιωπητικά και εισαγωγικά) έχει ειδικές λειτουργίες στους τίτλους δημοσιογραφικών κειμένων

• Αλλάζει η χρήση της στίξης στο Διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης